Çin dış göçü

Tarih boyunca Çin dış göçü birbiri ardına dalgalar şeklinde gerçekleşmiştir. 19. yüzyıldan 1949 yılı (Çin Halk Cumhuriyeti devletinin kuruluş yılı)na kadar yer almış göç dalgalarının ana sebepleri; Çin anakarasındaki savaşlar ve kıtlıklar, çeşitli yabancı ülkelerin Çin'i ele geçirmesi ve siyasi yolsuzluğun ortaya çıkardığı sorunlardır. Göçmenlerin çoğu, Amerika, Avustralya, Güney Afrika ve Güneydoğu Asya gibi bölgelere çalışmak için göç eden; "kuli" (Çince: 苦力; pinyin: kǔ lì; kelime anlamıyla "Ağır İş") olarak bilinen; okuryazarlığı olmayan köylüler ve işçiler idi.

1800'ler ile 1949 yılı arasındaki Çin dış göçü dalgalarını gösteren harita.

Lynn Pan'in yazdığı Sons of the Yellow Emperor ("Sarı İmparator'un Oğulları") isimli kitabına göre Çinli kulilerin dış göçü, Britanya'nın denizaşırı topraklarında köleliğin kaldırılmasının ardından başladı. Büyük oranda işgücü yetersizliğe maruz kalmış Avrupalı tüccarlar, Afrikalı kölelerin yerine Çin ile Hindistan'dan gelen senetli işçileri işgücü olarak almaya karar verdiler. Britanya Guyanası'nda bir plantasyon sahibi, aradığı özellikleri Çinli işçilerde bulabilmiştir: "güçlü fizikleri, para kazanma hevesleri, çocukluktan beri zorluk çekmiş olmaları [...]".

İşçi alımmacıları; kendi ailelerini beslemek için para karşılığına kuli ticaretindeki yüksek sayıdaki vasıfsız Çinli işçilerin hizmetlerini yurt dışı kolonilerdeki plantasyon sahiplerine sattı. Bu ticaret türü Çinlilerin arasında Mai Zhu Zai (Çince (basitleştirilmiş): 卖猪仔; Çince (geleneksel): 賣豬仔; pinyin: mài zhū zǎi; kelime anlamıyla "Domuz Yavrusu Satışı") olarak bilinirdi. İşçilerin hayatları zorluklarla doluydu. Kulilerin çoğu kötü muamele gördü ve birçoğu Güney Amerika ve Güney Afrika yolculuğunda kötü nakliye koşulları nedeniyle öldü.

Ayrıca bakınız

Wikimedia Commons'ta Çin diasporası ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur

Çin ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz.