Viyolonsel
Viyolonsel ya da çello yaylı çalgıların bir türüdür. Viyolonsel, yaylı ailesinden dört telli ve tenor sesli bir çalgıdır.[1][2]
Viyolonsel | |
---|---|
Diğer adları | Çello |
Türü | Yaylı çalgı |
Çalma aralığı | |
İlişkili çalgılar | Keman,Viyola, Kontrbas |
Önemli müzisyenler | Kategoriye bakınız |
Türü
değiştirBu çalgının atası viola da gamba adı verilen 4 adet teli bulunan perdeli bir çalgıdır. Viyolonsel; keman, viyola ve kontrbas ile aynı ailedendir. Keman ile viyolonselin şekilleri büyük oranda birbirini andırsa da boyutları çok farklıdır.
Tarihçe
değiştir16. yüzyılda ilk örnekleri Fransa'da ortaya çıkan bu çalgının şekli kadın vücudunu andırır. Başlangıçta beş telli olarak yapılan bu çalgı, önceleri orkestrada bas sesleri desteklemek için kullanılmıştır. Tek başına belirgin bir çalgı olarak ortaya çıkması ise 18. yüzyılda olmuştur.
Özellikleri
değiştirViyolonsel genellikle akustik olarak kullanılan bir enstrümandır. Her mekânda (açık alan, konser salonu vs.) çalınabilir. Karşıdan bakıldığında gövdesinin orta bölümünde bulunan ve el yazısı ile f harfini andıran iki ses deliği ve eşik (köprü) olarak adlandırılan bir destek bulunur. Yayın tellere teması ile titreşen tellerden çıkan ses, eşik tarafından gövdenin içindeki havayı titreştirerek, içeride dikey olarak bulunan can direğine iletilir ve bu deliklerden geri döner.
Medya
değiştirViyolonselin sesini duymak için şu parçalar dinlenebilir:
- Johann Sebastian Bach'in Viyolonsel Suite No.1 BMW1007, 1. bölüm - prelud. Viyolonsel:John Michel
- Johann Sebastian Bach'in Viyolonsel Suite No.3 BMW1009, 4. bölüm. Viyolonsel:Anne Camp
- Johann Sebastian Bach'in Do-Major Prelude No.1 eserinin Gounod tarafından Ave Maria adıyla viyolonsele transkripsiyonu. Viyolonsel: John Michel
- Gabriel Fauré, Elegy. Viyolonsel:Hans Goldstein piyano:Eli Kalman
- Antonín Dvořák Viyolonsel Koncerto - 1. bölüm. Viyolonsel: John Michel
Kaynakça
değiştir- ^ "Arşivlenmiş kopya". 18 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2022.
- ^ "Arşivlenmiş kopya". 12 Haziran 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2022.