Philippe Séguin
Bu madde hiçbir kaynak içermemektedir. (Ağustos 2017) (Bu şablonun nasıl ve ne zaman kaldırılması gerektiğini öğrenin) |
Philippe Séguin (d. 21 Nisan 1943, Tunus - ö. 7 Ocak 2010, Paris) Fransız siyasetçi.
| Philippe Séguin | |
|---|---|
| |
| Sayıştay 1. Başkanı | |
| Görev süresi 21 Temmuz 2004 - 7 Ocak 2010 | |
| Yerine geldiği | François Logerot |
| Yerine gelen | Didier Migaud |
| RPR Genel Başkanı | |
| Görev süresi 6 Temmuz 1997 - 16 Nisan 1999 | |
| Yerine geldiği | Alain Juppé |
| Yerine gelen | Michèle Alliot-Marie |
| Fransa Ulusal Meclisi Başkanı | |
| Görev süresi 2 Nisan 1993 - 21 Nisan 1997 | |
| Yerine geldiği | Henri Emmanuelli |
| Yerine gelen | Laurent Fabius |
| Sosyal İşler ve İstihdam Bakanı | |
| Görev süresi 20 Mart 1986 - 10 Mayıs 1988 | |
| Yerine geldiği | Michel Delebarre |
| Yerine gelen | Michel Delebarre |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 21 Nisan 1943 Tunus |
| Ölüm | 07 Ocak 2010 (66 yaşında) Paris, Fransa |
| Ölüm nedeni | Kalp krizi |
| Defin yeri | Bagnols-en-Forêt |
| Partisi | UNR, UDR, RPR |
| Evlilik(ler) | Marie-Violaine Loniewska; Béatrice Bernascon[1] |
| Çocuk(lar) | 4 |
| Bitirdiği okul | IEP Aix-en-Provence[2]; ENA |
Ailesi
değiştirPhilippe Séguin, 21 Nisan 1943'te Tunus'ta doğdu. 1,5 yaşındayken babası Robert Séguin'i, II. Dünya Savaşı'nda işgale karşı mücadele ederken 1944 yılında 23 yaşında kaybetti. 1968 yılında yaptığı ilk evliliğinden 3 çocuğu olmuş, 2. evliliğinden ise 1 çocuğu olmuştur. 2. eşi Béatrice Bernascon (ö. 2011) Adalet Bakanlığı yapmış olan Jacques Toubon'un eski eşidir.
Eğitimi
değiştirTarih eğitimi görmüş ardından da Lisansüstü eğitimini Ulusal İdare Okulu'nda tamamlamıştır.
Siyasi Kariyeri
değiştir1965 yılında siyasete atılmış, çeşitli üst düzey memurluk görevlerinde bulunmuş, 1973-1974 yılları arasında Cumhurbaşkanı Georges Pompidou'nun yetkili danışmanlığı ve 1978-1986 yılları arasında aralıksız milletvekilliği görevinde bulunmuş, 1981-1986 yıllarında Meclis Başkanvekilliği ve 1986-1988 yıllarında Sosyal İşler ve İstihdam Bakanlığı yapmıştır, 1988 sonrası partisinde önemli bir ideolog olarak yer almıştır, 1981 yılında idamın kaldırılmasında Sosyalist hükûmete destek vermiş, 1992 yılında Maastricht Anlaşması'na karşı olanların liderliğini yapmış ve referandumda hayır oyu vermiştir. eski İçişleri Bakanı Charles Pasqua ile ittifak yaparak RPR'in yenileşmesi gerektiğini savunmuş ancak Jacques Chirac 1990 yılında tekrar parti lideri olmuştur. 1993 seçimlerinde Sağcıların Fransa Ulusal Meclisi'nde %85'lik bir temsil elde etmesinin üzerine Meclis Başkanı seçilmiş 1995 cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Chirac'ı desteklemiş ancak 1995 yılında başbakanlık için adı geçse de başbakan Alain Juppé olmuş ve kendisi meclis başkanlığı görevine 1997 erken seçimlerine kadar devam etmiş, 1997'de solun iktidara gelmesinin ardından 1997-1999 arasında RPR'in genel başkanlığı görevini yürütmüştür ve 2002'de kurulan UMP'de yer almamıştır. İdeolojik açıdan Sosyal de Gaullecülüğü savunmuş bir isimdir.
Sayıştay 1. Başkanlığı
değiştir2004 yılında Jacques Chirac tarafından Sayıştay 1. Başkanlığına atanmış ve bu görevini öldüğü 2010 yılına kadar sürdürmüştür bu dönemde Sayıştay'ın meşruluğunu ve kendi bağımsızlığını aynı siyasi çizgide bulunduğu hükûmete karşı koruduğu gözlemlenmiştir.
Ölümü ve cenazesi
değiştir7 Ocak 2010 tarihinde geçirdiği kalp krizi sonucu ölmüştür. Cenazesi'ni Paris Başpiskoposu ve Kardinal Alain Vingt-Trois yönetmiştir. Cenazesine Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy, başbakan François Fillon, Meclis başkanı Bernard Accoyer, Senato Başkanı Gérard Larcher, eski cumhurbaşkanları Valéry Giscard d'Estaing ve Jacques Chirac, eski başbakanlar Alain Juppé, Jean-Pierre Raffarin, Laurent Fabius, eski bakanlar Simone Veil, Charles Pasqua ayrıca muhalefetten Sosyalist Parti'nin lideri Martine Aubry, Cumhuriyetçi Yurttaş Hareketi'nin lideri Jean-Pierre Chevènement, Demokrasi Hareketi lideri François Bayrou, Paris Belediye Başkanı Bertrand Delanoë gibi çok sayıda isim katılmıştır.