Leonid Serebryakov
Leonid Petrovich Serebryakov, (11 Haziran 1890 - 1 Şubat 1937), Büyük Tasfiye'nin kurbanı olan Rus Sovyet politikacısı ve Bolşevik'ti.
| Leonid Serebryakov | |
|---|---|
| |
| Serebryakov, 1922 | |
| Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi Sekreterliği Üyesi | |
| Görev süresi 5 Nisan 1920 - 16 Mart 1921 | |
| Kişisel bilgiler | |
| Doğum | 11 Haziran 1890 Samara, Rus İmparatorluğu |
| Ölüm | 1 Şubat 1937 (46 yaşında) Moskova, Sovyetler Birliği |
| Partisi | SBKP |
Samara'da bir metal işçisinin oğlu olarak doğan Serebryakov, Lugansk'taki bir mühendislik fabrikasında torna tezgahı çalıştırmak için 14 yaşında okulu bıraktı.[1] 1905 Devrimi sırasında 15 yaşında Bolşeviklere katıldı, 1905-1907 yılları arasında birkaç kez tutuklandı ve devrimci faaliyetleri nedeniyle işinden uzaklaştırıldı. 1908'de iki yıllığına Vologda eyaletine sürgüne gönderildi. 1910'dan 1911'e kadar, serbest bırakıldıktan sonra, gezici bir Bolşevik organizatörü olarak görev yaptı ve Ocak 1912'deki Prag Konferansı'nın delegesi oldu. Menşevikleri ve Vladimir Lenin'in ortaya koyduğu çizgiyi takip etmeyen herkesi dışlayan ilk kişiydi.
1917'de Şubat Devrimi patlak verdiğinde Serebryakov, görev yaptığı Kostroma'da bir isyana öncülük etti ve Kostroma sovyetinin örgütlenmesine yardım etti. 1917'nin ortalarında Moskova'ya taşındı ve önümüzdeki dört yıl boyunca parti organizatörü olarak çalıştı. 1919'da Nikolai Krestinsky ve Yevgeny Preobrazhensky ile birlikte Sovyetler Birliği Komünist Partisi Merkez Komitesi Sekreterliği'nin üyesi oldu.[2] Üç sekreter, Lenin'le sendikalar konusunda anlaşmazlığa düştüğünde Leon Troçki'yi destekledi. Mart 1921'deki Onuncu Parti Kongresi'nde Lenin'in hizbi anlaşmazlık konusunda kesin bir zafer kazandı [3] ve Serebryakov ile Merkez Komite'nin diğer iki sekreteri istifa etmek zorunda kaldı. Daha sonra Rusya İç Savaşı sırasında Güney Cephesi Askeri Konseyi'nde Joseph Stalin ile birlikte çalıştı.[4] Mayıs 1922'den 1924'e kadar Ulaştırmadan Sorumlu Halk Komiser Yardımcısıydı.
1923'te Serebryakov 46'lar Bildirgesi'ni imzaladı ve ardından Leon Troçki'yi destekledi. 1924 yılında hükûmetteki görevinden alındı ve Sovyetler Birliği ile Romanya arasında bir barış anlaşmasını müzakere etmek üzere Viyana'ya gönderildi. Görüşmeler başarısızlıkla sonuçlandıktan sonra bir ticaret heyetiyle Amerika Birleşik Devletleri'ne gönderildi. 1926'da Rusya'ya dönerek Troçki ile Grigory Zinoviev ve destekçileri arasındaki yakınlaşma sırasında arabuluculuk yaptı. Ağustos 1927'de yeraltı matbaası işleten bir gruptan biri olarak Komünist Partiden ihraç edildi ve Semipalatinsk'e sürgüne gönderildi. 1929'da Sol Muhalefet'e verdiği destekten vazgeçti ve parti üyeliği Ocak 1930'da yeniden başlatıldı.
Ocak 1937'deki Onyedi Davası sırasında Serebryakov, Nikolai Yezhov ve Lavrentiy Beria'ya yönelik bir cinayet girişiminde suç ortağı olmakla ve Sovyet demiryolu taşımacılığının başı olmasına rağmen Sovyet demiryollarına, yapılan saldırılarla zarar vermekle suçlandı.[5] İşkenceyle zorla itirafın ardından ölüm cezasına çarptırıldı.[2] 1 Şubat 1937'de vuruldu. Serebryakov Aralık 1986'da rehabilite edildi.[5]
Kaynakça
değiştir- ^ Haupt, Georges; Marie, Jean-Jacques (1974). Makers of the Russian Revolution. Londra: George Allen & Unwin. s. 209. ISBN 0-04-947021-3.
- ^ a b Satter, David (2011). It Was a Long Time Ago, and It Never Happened Anyway. Yale University Press. ISBN 9780300178425.
- ^ Tenth Congress of the Russian Communist Party (Bolshevik) 21 Nisan 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Great Soviet Encyclopedia, 3rd Edition (1970-1979).
- ^ "Marxists.org". 4 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2024.
- ^ a b Interview with Zorya Serebryakova 5 Şubat 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Leonid's daughter); WSWS.org; 27 February 2014