J-pop

J-pop, Japanese Pop (Japon pop müziği) öbeğinin kısaltmasıdır ve popüler Japon şarkıcılarına atıfta bulunur. Japon medyası tarafından Japon şarkıcıları yabancı şarkıcılardan ayırmak için ortaya çıkarılmıştır.

Japon müzik modaları

J-Pop'un izi Shōwa döneminde (1926-1988) popüler olan Caz müziğe kadar sürülebilir.Caz pek çok müzikal enstrüman içerir. Caz önceden sadece barlarda ve kulüplerde klasik müzik ve millî marşlar için kullanılırdı. Caz aynı zamanda Japon müziğine "eğlence" unsurunu da ekledi. Sonuç olarak "Ongaku Kissa" ("音楽喫茶" –"müzik kafesi") insanların canlı caz müzikle buluştuğu mekanlar haline geldi.

II. Dünya savaşı yıllarında ise Japon imparatorluk ordusunun da baskısıyla caz müzikte geçici bir durgunluk yaşandı. Savaş sona erdikten sonra Japonya'yı işgal eden Amerikan askerleri ve "Far East Network"(Amerikan ordusu radyosu) ülkeye yeni müzik çeşitleri tanıttı. Boogie-woogie, Mambo, Blues ve Country amerikan birliklerine Japon müzisyenler tarafından çalındı. Shizuko Kasagi'den "Tokyo Boogie-Woogie" (1948), Chiemi Eri'den "Tennessee Waltz" (1951), Hibari Misora'dan "Omatsuri Mambo" ve Izumi Yukimura'dan "Omoide no Waltz" çok popüler oldular. Louis Armstrong ve JATP gibi isimleri içeren yabancı müzisyenler ve gruplar Japonya'ya müzik yapmak için geldiler. 1952 yılı "Caz patlaması yılı" ilan edildi, fakat caz yüksek teknik yeterlilik istiyordu ve caz müziği zor bir alandı. Bunun sonucu olarak pek çok Japon müzisyeni, öğrenmesi ve çalması daha kolay olan Country müziğine döndü. Bu durum Country temelli müziğin yayılmasına yardımcı oldu.

1956 yılında Rock and Roll hayranları "Kosaka Kazuya and the Wagon Masters" olarak bilinen country müzik grubuna Elvis Presley'in Heartbreak Hotel'ini sunduğu için teşekkür etmeye başladı. Rock and Roll hareketi 1959 yılında bazı filmlerde japon rock and roll gruplarının göze çarpmaya başlamasıyla birlikte zirveye ulaşacaktı. Bu süre içerisinde bazı müzisyenler geleneksel japon pop müziğini rock and roll ile karıştırmaya çalıştılar. Bu denemeyi başarabilen birkaç kişiden biri (dünyanın geri kalanında Sukiyaki olarak da bilinen) "Ue wo Muite Arukō" ("Let's look up and walk") isimli şarkısıyla Kyu Sakamoto idi. Bu şarkı Amerikan müzik listelerinde 1 numaraya yerleşen ilk Japon şarkısıydı. (Cashbox dergisinde 4 hafta, Billboard dergisinde 3 hafta tepede kaldı). Bu şarkı Japoncaydı ve aynı zamanda 1 milyon kopya sattığı için altın plak ödülünü de kazandı. Öteki sanatçılar ise müzik çalmayı ve popüler amerikan şarkılarını çevirmeyi öğrendiler, bunu sonucu ise "cover pop"un ortaya çıkışı oldu. Fakat, bu hareketler artık her evde bulunmaya başlamış olan radyo ve televizyonlardan özgün sanatçıların izlenmeye başlanmasıyla soldu.

Utaite

Utaite (歌い手) önceden çıkmış şarkılara cover yapıp bunları Nico Nico Douga adlı sosyal video paylaşım sitesine veya YouTube'ye utattemita kategorisi altında yükleyen kişilere hitap etmek için kullanılan Japonca bir kelimedir. Utaite kelimesi sadece Nico Nico Douga şarkıcılarına özeldir, yani 'şarkıcı' anlamına gelen Kashu (歌手) dan farklı yazılır.

Utaite'ler genellikle; VOCALID orijinal şarkılarına, anime ve oyun için yayımlanmış şarkılara ve J-pop türü şarkılara cover yaparlar. Ayrıca eğlence amaçlı olarak popüler şarkılara değişik sözlerle parodi yaparlar. Çoğu utaite yaptıkları coverları 'utattemita' kategorisi altında yükler, ama bazıları doujin circlelara sahiptir ve Comiket veya VOCALOID M@ster gibi etkinlikler sırasında müzik/drama CDleri çıkartırlar. Birkaç utaite kısmen ya da tamamen de olsa profesyonel şarkıcıdır ve kendi resmi etiketleri altında müzik albümlerini çıkartırlar. Bu utaitelere örnekler; Valshe, Piko, clear, 96Neko ve Lon' dur.