II. Dünya Savaşı'nın müttefik liderleri

II. Dünya Savaşı'nda görev almış en önemli politik veya askeri liderler.

Özgür Arnavutluk

• Enver Hoca, Arnavutluk Ulusal Kurtuluş Hareketi'ni Arnavutluk'ta İtalya ve Almanya yönetiminde bir mücadeleye götüren Arnavutluk Komünist Partisi'nin lideriydi.

Belçika Krallığı

• III. Leopold, 1934'ten 1951'e kadar Belçika Kralı olarak hüküm sürdü. Leopold, savaştan önce ülkesinin böyle bir işgaline karşı kapsamlı hazırlıklar yapmıştı. Belçika'nın teslim olmasından sonra Leopold, tüm hükûmeti Büyük Britanya'ya kaçarken işgalcilerle yüzleşmek için kaldı, ancak Alman işgalcilerle işbirliğini reddetmesine rağmen, politikalarının çoğuna aktif olarak direnmeyi de reddetti. Savaşın büyük bir kısmında Belçika'da ev hapsinde tutuldu. Hükûmetinin emirlerine uymayı reddetmesi Anayasa'yı ihlal ettiği için, "yönetemeyeceği" ilan edildi ve mesele savaş sonrası bir siyasi krize yol açtı.
• Hubert Pierlot, 1939'dan 1945'e kadar Belçika'nın Başbakanıydı. Pierlot, Phoney Savaşı sırasında Alman işgaline kadar hükûmetin lideri oldu. Pierlot, Belçika hükûmetini sürgünde yönettiği ve Özgür Belçika kuvvetlerinin oluşumuna başkanlık ettiği Britanya'ya kaçtı. Muhafazakar siyasetine rağmen Pierlot, III.Leopold'ün teslim olmasını kınadı ve 1940'ta Belçika Anayasası'nda bir maddeye başvurarak hükümdarlığını resmen askıya aldı. Anlaşmazlık, Belçika'daki Kraliyetçi hizip ile Londra'daki sürgündeki hükûmet arasında kalıcı bir düşmanlık yarattı.
• Pierre Ryckmans, savaş süresince Belçika'nın başlıca Afrika kolonisi olan Belçika Kongo'nun Genel Valisi idi. Koloniler Bakanı Albert de Vleeschauwer ile birlikte Ryckmans, koloninin Belçika'daki III.Leopold'ün liderliğini izleyip tarafsız kalmaya çalışabileceğinden endişe duyarak Kongo'yu Müttefikler tarafında savaşa soktu. Ryckmans'ın görevde olduğu süre boyunca, Kongo birlikleri Doğu Afrika'daki İngiliz kuvvetlerini desteklemek için gönderildi ve Kongo, Müttefiklerin savaş çabalarına önemli bir ekonomik katkı yaptı.
• Victor van Strydonck de Burkel, Belçika'nın işgali sırasında 1. Askeri Bölgeye komuta eden Belçika Ordusu'nun bir generaliydi. Belçika'nın 1940'ta teslim olmasının ardından, Büyük Britanya'daki Belçika kuvvetlerinin Komutanı oldu ve Özgür Belçika kuvvetlerinin oluşumuna başkanlık etti. Belçika'nın kurtarılmasından sonra, Müttefik Sefer Kuvvetleri Yüksek Karargahı Belçika Askeri Misyonu Başkanı oldu.

Brezilya Birleşik Devletleri Cumhuriyeti (1942–1945)

• Getúlio Vargas, 1930'dan 1945'e kadar süren 2. Brezilya diktatörlüğünün diktatörüydü. Brezilya'daki beş ticari geminin Alman U-Boats tarafından batırılmasından sonra, Ağustos 1942'de Nazi Almanyası ve Faşist İtalya'ya savaş ilan etti. Vargas, Müttefiklere ekonomik ve askeri destek verdi.
• João Baptista Mascarenhas de Morais, Brezilya Seferi Kuvvetlerinin komutanıydı. 1944'te ilk Brezilya birlikleriyle İtalya'ya geldi ve İtalya'daki Mihver kuvvetleri teslim olana kadar Brezilya kuvvetlerine komuta etti. Savaşın bitiminden sonra ona Mareşal rütbesi verildi.
• Euclides Zenóbio da Costa, 6. piyade RCT olan İtalya'ya gelen Brezilya birliklerinin komutanıydı.

Britanya İmparatorluğu ve İngiliz Milletler Topluluğu

• VI.George, savaş sırasında İngiliz Milletler Topluluğu'nun hüküm süren hükümdarıydı ve bu nedenle, Birleşik Krallık, Kanada ve Yeni Zelanda da dahil olmak üzere bu organizasyon içindeki bir dizi eyalette Başkomutan olarak görev yaptı. Kral, ayrıca, savaş sırasında ulusal ve İngiliz Milletler Topluluğu birliğinin bir simgesiydi, kendisi ve ailesi bomba sahalarını, mühimmat fabrikalarını ve İngiliz Milletler Topluluğu askerleri ile birlikte ziyaret etti. Prenses Elizabeth (daha sonra Kraliçe II. Elizabeth) dahil olmak üzere Kraliyet Ailesi'nin birkaç üyesi kuvvetlerde görev yaptı.

Avustralya

• Robert Menzies, 26 Nisan 1939'dan 29 Ağustos 1941'e kadar Avustralya Başbakanıydı. 1949-1966 yılları arasında ikinci dönem Başbakan olarak görev yaptı.
• John Curtin, 7 Ekim 1941'den 5 Temmuz 1945'teki ölümüne kadar Başbakan olarak görev yaptı. Ocak 1942'de Japon saldırılarıyla karşı karşıya olan tarihi bir Yeni Yıl mesajında Avustralya'nın güvenliği için Birleşik Krallık yerine ABD'ye güvendiğini söyledi. Curtin ayrıca General MacArthur ile yakın bir çalışma ilişkisi kurdu ve Avustralya ordusunu, MacArthur'un emirlerini kendisininmiş gibi yerine getirmesi için yönlendirdi. Curtin, İngiltere Başbakanı Winston Churchill ile savunma politikası konusunda bazı anlaşmazlıklar yaşadı.
• Frank Forde, Curtin'in ölümünden sonra Başbakan olarak atandı, ancak 12 Temmuz'da bir liderlik meydan okumasıyla görevini kaybetti. Curtin'in 1944 ve 1945'te ülke dışında olduğu veya hasta olmadığı dönemlerde başbakan vekilliği yapmıştır.
• Ben Chifley, Forde'un yerini aldı ve 1949'a kadar Başbakan olarak görev yaptı.
• Sir Thomas Blamey (Mareşal), savaş sırasında Güney Batı Pasifik Bölgesi'nde Avustralya Askeri Kuvvetleri Başkomutanı ve Müttefik Kara Kuvvetleri Komutanıydı. Güney Batı Pasifik'teki Müttefik kara kuvvetlerinin komutanı, 1942–45. Savaştan sonra Avustralya'nın ilk ve tek Mareşali oldu. 1945'te Avustralya adına Japon teslim belgesini imzaladı.
• Ernest Squires (Korgeneral) 1939-1940 yılları arasında Genelkurmay'ın 14. Başkanıydı.
• John Northcott (Korgeneral), 1940–1940 ve 1942–1945 arasında Genelkurmay'ın 15. ve 18. Başkanıydı.
• Sir Brudenell White (General) 1920–1923 ve 1940–1940 arasında Genelkurmay'ın 9. ve 16. Başkanıydı (1940 Canberra hava felaketi sırasında öldürüldü).
• Vernon Sturdee (Korgeneral), 1940-1942 yılları arasında Genelkurmay'ın 17. Başkanıydı.
• Sir Ragnar Colvin (Amiral), 1937-1941 yılları arasında Avustralya İngiliz Milletler Topluluğu Donanma Kurulu olan 8. İlk Deniz Kuvvetleri Üyesi idi.
• Sir Guy Royle (Amiral), 1941–1945 yılları arasında Avustralya İngiliz Milletler Topluluğu Donanma Kurulunun 9. İlk Deniz Kuvvetleri Üyesi idi.
• Sir Louis Hamilton (Amiral), 1941–1945 yılları arasında Avustralya İngiliz Milletler Topluluğu Donanma Kurulunun 10. İlk Deniz Kuvvetleri Üyesi idi.

Kanada

• William Lyon Mackenzie King, savaş sırasında Kanada'nın başbakanıydı. Dominyonlar için neredeyse tam yasama özerkliği sağlamaya yardım ettikten sonra Kanada, kendi isteğiyle savaşa girmekte özgürdü. King, başlangıçta Adolf Hitler'in yatıştırılmasını desteklemesine rağmen, Kanada Kralı VI.George'a Polonya'nın İstilası'ndan sonra Almanya'ya savaş ilan etmesini tavsiye etmeden önce Kanada parlamentosunun görüşünü sordu.
• Harry Crerar, savaş sırasında Kanada ordusunun general ve fiili komutanıydı. Crerar, Normandiya İstilası sırasında Kanada ordusuna liderlik etti. Yetenekli bir yönetici ve politik olarak zeki olarak tanımlandı.
• Guy Simonds, II. Kanada Kolordusu'na komuta eden bir ordu subayıydı. Birinci Kanada Ordusu'nun komutan vekili olarak görev yaptı ve Müttefik kuvvetlerini Scheldt Savaşı'nda zafere taşıdı. Savaştan sonra Genelkurmay Başkanlığına getirildi. Kanada ordusunda General rütbesine terfi ettirilen en genç subaydı.
• E. L. M. Burns ve Charles Foulkes, Batı Cephesi'ndeki savaş sırasında art arda 1. Kanada Kolordusu'na komuta ettiler.
• Andrew McNaughton, savaşın başında Kanada Seferi Kuvvetlerinin asıl komutanıydı, ancak Ulusal Savunma Bakanı olarak hizmet etmesi için Kanada'ya geri çağrıldı. Dieppe Raid'in sorumluluğu ona atfedildi ve radarın mucitlerinden biriydi.

Yeni Zelanda

• Michael Joseph Savage, 6 Aralık 1935'ten 27 Mart 1940'taki ölümüne kadar Yeni Zelanda Başbakanıydı. Hükûmeti, 1939'da Almanya'ya karşı savaş ilan etmek için İngiltere'ye katıldı.
• Peter Fraser, Michael Savage'ın ölümünden sonra (27 Mart 1940'tan 13 Aralık 1949'a kadar) Başbakan oldu. Ekonomiyi canlandırırken ve ülkenin önündeki moralini korurken Yeni Zelanda malzemelerini ve gönüllülerini Britanya'yı desteklemek için seferber ettiği İkinci Dünya Savaşı sırasında ülkeyi yönetti. Eski siyasi muhalifleri içeren bir savaş kabinesi kurdu.

İngiliz Raj Hindistanı

• Linlithgow Markisi, 1936'dan 1943'e kadar Hindistan Genel Valisi idi. Savaş sırasında Hindistan halkı arasında birlik çağrısında bulundu.
• Muhammed Ali Cinnah, Tüm Hindistan Müslüman Birliği'nin önemli bir siyasi Müslüman lideriydi. II.Dünya Savaşı patlak verdiğinde, tüm Hindistanlılardan Nazi Almanyası'na karşı İngiliz Ordusu'na katılmalarını istedi.
• Archibald Wavell, savaşın başında 1. Earl Wavell Orta Doğu Komutanlığı'ndan sorumluydu. Kuzey Afrika'daki İtalyan kuvvetleri, Müttefiklerden büyük ölçüde sayıca üstündü. Bununla birlikte Wavell, yalnızca İtalyan saldırılarını püskürtmekle kalmayıp, onları yenip kolonilerini işgal etmeyi de başardı. Wavell'in yerini 1941'de Claude Auchinleck aldı ve Hindistan Başkomutanı oldu. 1942'nin başlarında, Hindistan Komutanlığı (daha sonra Güney Doğu Asya Komutanlığı) başkanı olarak önceki görevine devam etmeden önce, Güney Doğu Asya ve Pasifik'teki kısa ömürlü Amerikan-İngiliz-Hollanda-Avustralya Komutanlığı'na liderlik etti.
• Claude Auchinleck, Norveç'in düşüşü sırasında Müttefik kuvvetlerine komuta ettikten sonra Ocak 1941'de Hindistan Başkomutanı olarak atandı. Daha önce, 1938'de, bir Tümgeneralin, tavsiyeleri 1939 Chatfield Raporu'nun İngiliz Hint Ordusu'nun modernizasyonu, yeniden teçhizatı ve genişletilmesi üzerine (savaşın sonuna kadar) temelini oluşturan bir komiteye başkanlık ettiği zaman vardı.

Güney Afrika Birliği

• Jan Smuts, 1939'dan 1948'e kadar Güney Afrika Birliği'nin Başbakanıydı. Birinci Dünya Savaşı'nda İmparatorluk Savaş Kabinesinde görev yapmış ve bunu yine savaş lehine en kıdemli Güney Afrikalı olarak yapmıştır.
• George Brink, savaş sırasında 1. Piyade Tümeni'ne komuta eden Güney Afrika ordusunda bir korgeneraldi. Brink, Doğu Afrika Seferi sırasında 1. Piyade Tümeni'ni başarıyla yönetti. Savaştan sonra silahsızlandırmadan o sorumluydu.
• Isaac Pierre de Villiers, Güney Afrika ordusunda 2. Piyade Tümenine komuta eden bir tümgeneraldi. Savaştan önce de Villiers, Güney Afrika Polisinde teğmen olarak görev yaptı ve bu nedenle 2. Piyade Tümeni, savaşın başında iç güvenlik operasyonlarından sorumluydu.

Chamberlain

Büyük Britanya Krallığı

• Neville Chamberlain, savaşın ilk aşamalarında başbakandı, 1937'de göreve geldi ve başarısız Norveç kampanyasından sonra 10 Mayıs 1940'ta istifa etti. Muhafazakar Parti lideri olarak kalan Chamberlain, daha sonra Konseyin Lord Başkanı oldu. İstifa ettikten yarım yıl sonra 9 Kasım 1940'ta kanserden öldü.
• Winston Churchill, 1940'tan 1945'e kadar, savaşın çoğunda Birleşik Krallık'ın başbakanıydı. Hitler'in erken bir rakibi olarak, Almanya'nın yatıştırılmasına karşı çıktı. Savaş patlak verdiğinde Deniz Kuvvetleri Komutanlığı'nın İlk Lordu idi, ardından Nazi'nin Fransa'yı işgalinin başlangıcında iktidara geldi. Britanya Savaşı sırasında Churchill'in konuşmaları, en karanlık anlarda İngilizlerin moralini artırdı.

Ana madde: İkinci Dünya Savaşı'nda Winston Churchill

• Clement Attlee, savaş sırasında İşçi Partisi lideriydi ve Churchill'in Savaş Kabinesinin bir üyesi olarak genellikle savaş boyunca iç politikadan sorumluydu. Churchill'e bağlı Başbakan Yardımcısı olarak görev yaptı. Avrupa'da savaşın sona ermesinden sonra, partisinin 1945 genel seçimlerinde kazandığı zaferin ardından Birleşik Krallık Başbakanı olarak atandı ve 1945'ten 1951'e kadar görev yaptı. Potsdam Konferansı'nın ikinci yarısına katıldı ve Japonya'nın Yenilgisini ilan etti.

  

  Churchill

• Dudley Pound, Birinci Deniz Lordu ve bu nedenle Haziran 1939'dan Eylül 1943'e kadar, ölümünden kısa bir süre önce Kraliyet Donanması'nın başkanıydı. Mart 1942'ye kadar İngiliz ordusunun savaşı yönetmesinden Winston Churchill'e karşı sorumlu olan Genelkurmay Başkanları Komitesi'ne başkanlık etti.
• Alan Brooke, Aralık 1941'den itibaren İmparatorluk Genelkurmay Başkanı (Britanya ordusunun başı) idi ve Mart 1942'den itibaren İngiliz Genelkurmay Başkanları Komitesi'ne de başkanlık etti. Görevleri savaşın sonuna kadar elinde tuttu ve Churchill'in en önde gelen askeri danışmanıydı. Ocak 1944'te Mareşal olarak terfi ettirildi.
• Andrew Cunningham, Dudley Pound'u 1943'te Birinci Deniz Lordu ve İngiliz Genelkurmay Başkanları Komitesi'nin deniz üyesi olarak devraldı. Savaşın geri kalanında görevde kaldı.
• James Somerville, Hint Okyanusu baskınında Japonlar tarafından mağlup edilen Doğu Filosunun başkomutanıydı. Bundan önce, Cebelitarık merkezli Atlantik-Akdeniz filosu Force H'ye komuta etti ve onları Spartivento Burnu Muharebesi'nde ve ayrıca Bismarck avı sırasında yönetti.

  

  Attlee

• Charles Portal, Hava Kuvvetleri Komutanı. Haziran 1944'te Kraliyet Hava Kuvvetleri Mareşaliğine terfi etti.
• Harold Alexander, savaşın sonunda Tunuslu 1. Earl Alexander, Akdeniz tiyatrosundaki Müttefik birliklerinin yönetiminden sorumlu bir Mareşal ve AFHQ Başkomutanı idi. Daha önce, Müttefiklerin Sicilya'yı işgalini ve İtalyan Seferi'ni gerçekleştiren 15. Ordu Grubunu komuta etmişti. Bundan önce, Kuzey Afrika'daki Mihver kuvvetlerinin teslim olmasına yol açan Tunus Harekâtı'nın doruk noktasında Müttefik kuvvetlerini yöneten 18. Ordu Grubuna komuta etti.
• Viscount Gort, 1939'dan 1940'a kadar Fransa'daki İngiliz Seferi Kuvvetlerine komuta etmek için savaşın patlak vermesi üzerine İmparatorluk Genelkurmay Başkanı rolünden feragat etti. Daha sonra Cebelitarık Valisi ve Malta Valisi de dahil olmak üzere daha az önemli görevlerde görev yaptı.
• Bernard Montgomery, Alamein'lı 1. Viscount Montgomery, Kuzey Afrika'daki Müttefik kuvvetlerini yöneten bir Generaldi (daha sonra Mareşal). Onun komutası altında Müttefikler Afrika Birlikleri'ni ve İtalyan müttefiklerini yenmeyi başardılar. Daha sonra Overlord Operasyonu sırasında 21. Ordu Grubuna ve tüm Müttefik kara kuvvetlerine komuta etti. Başarısız olan Market Garden Operasyonu'nun arkasındaki birincil akıl da oydu. 4 Mayıs 1945'te Alman kuvvetlerinin teslim olmasını kabul etti.
• Hugh Dowding, 1. Baron Dowding, Britanya Savaşı sırasında RAF Savaş Komutanlığına komuta eden bir Hava Şefi Mareşaliydi. Ev savunmasını zayıflatan Fransa Savaşı sırasında birliklere yardım etme girişiminde uçak ve pilotların fedakarlığını sona erdirdi. Radar, baskın planlaması ve uçakların radyo kontrolünden oluşan entegre bir hava savunma sistemi olan "Dowding System" 'i geliştirdi. Supermarine Spitfire ve Hawker Hurricane gibi modern uçakları hizmete soktu. Savaş sırasında kaynakları perde arkasına yönlendirdi ve önemli bir savaş uçağı rezervini korurken, ast komutanlarını savaşı yürütmek için serbest bıraktı.
• Keith Park, Britanya Savaşı sırasında Londra'yı savunmakla görevlendirilen avcı oluşumu olan 11 Grup RAF'ı komuta eden bir Hava Şefi Mareşaliydi. Daha sonra Malta'nın savunmasından sorumlu oldu.
• Arthur Harris, basın tarafından "Bombacı" Harris olarak bilinen bir Hava Kuvvetleri Komutanıydı. RAF Bombardıman Komutanlığı Hava Subayı ve daha sonra II.Dünya Savaşı'nın ikinci yarısında Kraliyet Hava Kuvvetleri Mareşali idi.
• William Slim, 1. Viscount Slim, 1942'den 1945'e kadar Burma Harekâtı sırasında İngiliz On Dördüncü Ordusu'na (genellikle "Unutulmuş Ordu" olarak anılır) komuta eden bir Generaldi.

Malayan Birliği İngiliz Malayası

• Shenton Thomas, 1934'ten 1942'ye kadar Boğazlar Yerleşimleri Valisi ve Malaya'daki İngiliz Yüksek Komiseri idi. Singapur'un düşüşünden sonra savaş esiri olarak alındı ve Changi Hapishanesinin 24. Hücresine hapsedildi.
• Arthur Percival, Pasifik Savaşı'nın başında Malaya'ya Komutan Genel Subaydı. Singapur'un düşüşünden sonra savaş esiri olarak alındı. Percival'in işgalci Japon kuvvetlerine teslim olması, İngiliz askeri tarihindeki en büyük teslim oldu.

Newfoundland

• Sir Humphrey Walwyn, 1936'dan 1946'ya kadar Newfoundland valisi ve Hükûmet Komisyonu'nun başkanıydı.

Filistin (İngiliz Mandası)

• Harold MacMichael, 1937'den 1944 yılına kadar Filistin İngiliz Mandası'nın Yüksek Komiseri olarak atanan bir İngiliz sömürge yöneticisiydi. Bu dönemde Siyonist ve Arap milliyetçilerini bastırmaya çalıştı ancak savaş sırasında bu politikayı değiştirmek zorunda kaldı.
• Henry Maitland Wilson, 1. Baron Wilson bir Mareşal ve Filistin İngiliz Mandası'nda Dokuzuncu Ordunun komutanıydı. Suriye-Lübnan harekâtı sırasında Suriye ve Lübnan'daki Müttefik Kuvvetleri Vichy Fransa'ya karşı yönetti. Eylemleri için tam generalliğe terfi etti.

Güney Rodezya

• Sir Godfrey Huggins, 1933'ten 1953'e kadar Güney Rodezya'nın kendi kendini yöneten kolonisinin başbakanıydı (pek çok açıdan özerkliğe sahipti, ancak dış ilişkilerde değil). İngiliz doğumlu bir doktor, I.Dünya Savaşı gazisiydi. 1941'de şövalye ilan edildi.

Çin Cumhuriyeti

• Chiang Kai-shek, Ulusal Devrim Ordusu'nun Generalissimo'uydu ve o dönemde ulusun en yüksek siyasi organı olan Ulusal Askeri Konsey Başkanıydı. Aynı zamanda Çin Milliyetçi Partisi'nin (Kuomintang) Genel Direktörü ve 1943'ten itibaren Ulusal Hükûmet Başkanıydı. 7 Temmuz 1937'deki Marco Polo Köprüsü Olayından sonra milleti Japonya ile tam ölçekli savaşa soktu.
• Soong Mei-ling, Çin Cumhuriyeti'nin First Lady'si ve Generalissimo Chiang Kai-shek'in karısıydı. İkinci Çin-Japon Savaşı sırasında halkını Japon işgaline karşı topladı. Amerika Birleşik Devletleri'nde eğitim almış ve güzel İngilizce konuşan, Çin-Amerikan işbirliğinin oluşumunda etkili bir rol oynadı ve uluslararası destek elde etmek için Amerika Birleşik Devletleri'nde bir konuşma turu düzenledi.
• Lin Sen, Çin'in itibari devlet başkanıydı, ancak gerçek bir gücü yoktu. Lin 1943'te öldü ve ardından Chiang Kai-shek rolü kendisi üstlendi.
• He Yingqin, Ulusal Askeri Konsey Genelkurmay Başkanıydı. Aynı zamanda Dördüncü Askeri Bölge Komutanıydı ve 1945'te zaferle sonuçlanan Batı Hunan Savaşı'na liderlik etti. 9 Eylül'de Nanjing'de teslimiyet beyanını kabul etmek için hem Çin Hükûmeti hem de Güneydoğu Asya Müttefik Kuvvetlerinin temsilcisi oldu.
• Chen Cheng, Ulusal Devrim Ordusu'nun bir Generali ve Ulusal Askeri Konsey'de siyasi figürdü. Chiang Kai-shek'ın en güvendiği müttefiklerinden biriydi. Wuhan Savaşı'na liderlik etti ve son yıllarda Changsha Savaşı, Yichang Muharebesi ve Batı Hubei Muharebesi sırasında komutanlık yaptı. 1943'te Burma seferindeki Çin Seferi Kuvvetlerinin komutanlığına atandı. Savaştan sonra Genelkurmay Başkanı oldu.
• Mao Zedong, Japon saldırganlığına karşı Milliyetçi Hükûmet ile "Birleşik Cephe" yi oluşturan Çin Komünist Partisi'nin başkanıydı. Kızıl Ordu, Komünist Parti orduların tam kontrolü altında kalmasına rağmen Ulusal Devrim Ordusu'nun itibari komutası altına yerleştirilen Yeni Dördüncü Ordu ve Sekizinci Yol Ordusu olarak yeniden düzenlendi. Milliyetçiler ve Komünistler arasındaki işbirliği, iki kuvvetin çatışması ve 1941'deki Yeni Dördüncü Ordu Olayı'ndan sonra etkin bir şekilde sona ermesiyle 1939'da bozulmaya başladı.
• Peng Dehuai, savaş sırasındaki en büyük Komünist saldırı olan Yüz Alay Taarruzuna komuta etti.

Küba Cumhuriyeti (1941-1945)

• Fulgencio Batista y Zaldívar 1940'ta Küba Devlet Başkanı seçildi ve 1933 Çavuşlar İsyanından bu yana genelkurmay başkanı olarak ülkeyi etkin bir şekilde yönetti. Küba, 11 Aralık 1941'de Almanya ve İtalya'ya savaş ilan etti. Batista, Küba donanmasını Karayipler Muharebesi'nde savaşmak üzere görevlendirdi.
• Ramón Grau San Martín 1944'te Batista'nın görev süresinin sonunda cumhurbaşkanlığına seçildi.
• José Águila Ruíz, savaş yıllarının sonlarında Küba Donanması'nın şefi olarak görev yaptı.

Özgür Çekoslovak Cumhuriyeti

• Edvard Beneš, Çekoslovakya Başkanı ve daha sonra Sürgündeki Çekoslovak Hükûmeti'nin başkanıydı.
• Klement Gottwald, Çekoslovak komünist direnişinin lideriydi.
• Ludvík Svoboda, Çekoslovak askerî birliklerini Almanya'ya karşı doğu cephesinde yönetti.
• Karel Klapálek, Tobruk savunmasında ve doğu cephesinde (Nisan 1945'ten beri) Çekoslovak birliklerine liderlik etti.
• Alois Liška, 1944-1945'te Batı cephesinde Çekoslovak askerî birliklerine liderlik etti.
• Karel Janoušek, Büyük Britanya'daki Çekoslovak hava kuvvetlerine liderlik etti.
• Karel Kutlvašr, Prag ayaklanmasının askeri lideriydi.

Danimarka Krallığı (1940–1945)

• Thorvald Stauning, Danimarka Başbakanı 1924–1942.
• Danimarka Kralı X.Christian 1912-1947 arasında Danimarka kralı.
• Vilhelm Buhl 1942'de Danimarka Başbakanı. Adolf Hitler şahsen 1942'de onun görevden alınmasını emretti.
• Erik Scavenius 1942–1943 arasında Danimarka Başbakanı. 1
• William Wain Danimarka Ordusu Başkomutanı.

Mısır Krallığı

• Ahmed Mahir Paşa, 10 Ekim 1944'ten 24 Şubat 1945'e kadar Mısır Başbakanıydı.

Etiyopya İmparatorluğu

• Haile Selassie, 1930'dan 1974'e kadar Etiyopya İmparatoru idi. Savaştan önce İtalya, Etiyopya'yı işgal etti.
• Makonnen Endelkachew, Etiyopya Başbakanıydı.
• Orde Wingate, Doğu Afrika Harekâtı sırasında İngiliz Ordusu Subayı ve Gideon Kuvvetinin komutanıydı. Wingate komutasındaki Gideon Force, Faşist İtalyan güçlerini yenmek ve Etiyopya'yı özgürleştirmek için İngilizlere yardım etmekte başarılı oldu.

Fransız Cumhuriyeti

• Albert Lebrun, Üçüncü Cumhuriyetin son Cumhurbaşkanıydı. 1940'ta, Fransa'nın Almanya'nın teslim olma şartlarını kabul etmek zorunda kaldı ve yerine Fransız devletinin başkanı olarak Philippe Pétain geçti. 1944'te Lebrun, de Gaulle'ün restore edilmiş Fransız, geçici hükûmetin liderliğini kabul etti. 1945'te başkanlık görevinden istifa etmediği ve Pétain'in başkan olmadığı için Lebrun, kurtuluştan sonra iktidara geri dönebileceğini düşündü.
• Édouard Daladier, 1938'den 1940'a kadar başbakandı. Savaşın ilk aşamalarında ülkesine liderlik etti. Daladier, 9 Mayıs 1940'ta, Almanya'nın Fransa'yı işgalinden bir gün önce, Kış Savaşı'nda Finlandiya'nın savunmasına yardım edemediği için istifa etti.
• Paul Reynaud, 1940'ta Daladier'in yerine Başbakan oldu ve Fransa Savaşı sırasında Fransa'yı yönetti. Almanya, Fransa'nın büyük bir bölümünü işgal ettikten sonra, Reynaud'a yeni atanan Devlet Bakanı Philippe Pétain tarafından Almanya ile barışı ayırması tavsiye edildi. Reynaud bunu yapmayı reddetti ve istifa etti.
• Philippe Pétain, 1940'ta başbakandı.
• Maurice Gamelin, Mayıs 1940'ın kritik günlerinde, Fransa'yı Almanlardan koruyamadığı için görevinden alınmadan önce Fransız ordusuna komuta etti.
• Maxime Weygand, Mayıs 1940'ta Fransız ordusunun komutanı olarak Gamelin'in yerini aldı. Sonunda Almanya ile ateşkes yapılmasını tercih etti.

Özgür Fransız Kuvvetleri (ve daha sonra Savaşan Fransa ve Fransız Cumhuriyeti Geçici Hükümeti)

• Charles de Gaulle, Özgür Fransızların lideri ve Fransa'nın düşüşünü takiben sürgündeki Fransız hükûmetinin de başkanıydı. Şiddetli bir işbirliği rakibi olarak, sonunda Fransız direnişinin nominal komutasını aldı ve kuruluşundan savaşın sonuna kadar Fransız Kurtuluş Ordusu'na başkanlık etti.
• Henri Giraud, de Gaulle'ün rakibi ve Batı Müttefiklerinin favorisiydi. Savaş esiri olduğu Almanya'dan kaçtı ve Özgür Fransız hareketini de Gaulle ile birlikte kurdu, ancak kısa süre sonra 1943 Kazablanka Konferansı'ndan sonra Özgür Fransız Kuvvetlerinin komutasında ikinci sıraya düştü. Fransız Kurtuluş Ordusu'nun 1943'ten Temmuz 1944'e kadar Genelkurmay başkanıydı.
• Philippe Leclerc de Hauteclocque, Özgür Fransız kuvvetlerinin lideriydi ve hem Afrika'da hem de Fransa'da kuvvetlere komuta ediyordu. Savaş bittikten sonra Birinci Çinhindi Savaşı'nda Fransız Uzak Doğu Seferi Kolordusu'na komuta etti. 2 Eylül 1945'te Fransa adına Japonya ile ateşkes imzaladı.
• Alphonse Juin, İtalya'daki Fransız Seferi Kolordusu'nun (130.000 adam) komutanı olduktan sonra Temmuz 1944'te Fransız Ordusu'nun kurmay başkanı oldu.
• Marie-Pierre Kœnig, Müttefiklere Fransa'nın işgalinde etkili bir şekilde yardımcı olan Fransız İçişleri Kuvvetleri'nin komutanı oldu.

Yunanistan Krallığı (1940–1945)

• Yunanistan Kralı II. George, 1922'den 1924'e ve 1935'ten 1947'deki ölümüne kadar Yunanistan Kralıydı. Kral George İngiliz yanlısıydı ve bu tutum ülkenin politikasını büyük ölçüde etkiledi. Almanya Yunanistan'ı işgal ettiğinde, Kral ve hükûmet Yunan anakarasından Girit'e kaçtı, ancak Girit Savaşı'ndan sonra Mısır'a tahliye edildi ve Büyük Britanya'ya gitti. Savaş sırasında, sürgündeki hükûmet ve Orta Doğu'da hizmet veren Yunan silahlı kuvvetleri tarafından desteklenen, uluslararası alanda tanınan devlet başkanı olarak kaldı.
• İoannis Metaksas diktatördü ve 1936'dan 1941'deki ölümüne kadar. Nazi Almanyası ile yarı-faşist eğilimlerine ve güçlü ekonomik bağlarına rağmen, İngiliz yanlısı bir tarafsızlık politikası izledi. 28 Ekim 1940'ta bir İtalyan ültimatomunu reddetti ve Yunan Ordusuna, ülkeyi İtalyan işgalini püskürtmesini emretti.
• Emmanouil Tsouderos, Alman işgali sırasında Yunanistan'ın son başbakanıydı. Ayrıca, Yunanistan'ın Mihver işgali sırasında, Özgür Yunan Güçlerini temsil eden ve aynı zamanda Yunan Direnişi ile bağlantılı olan sürgündeki Yunan hükûmetinin ilk ve en uzun başbakanıydı.
• Georgios Papandreu, sürgündeki Yunan hükûmetinin son başbakanıydı. Ayrıca, sürgündeki özgür hükûmetin yeniden kurulması sırasında Eksen güçlerinden kurtulmasının ardından Yunanistan'ın ilk Başbakanı olarak görev yaptı.
• Aleksandros Papagos, Greko-İtalyan Savaşı ve Yunanistan Muharebesi'nde Yunan Ordusu'na komuta eden bir Yunan generaliydi. 1935'ten itibaren Ordu'nun başı olarak, yeniden yapılanma ve modernizasyon girişimlerinde aktif bir rol oynadı. Savaş ilan edildiğinde, Başkomutan olarak seçildi ve Yunan kuvvetlerini Arnavutluk sınırı boyunca İtalya'ya ve daha sonra işgalci Alman ordusuna karşı yönlendirdi. Yunan hükûmeti Girit'e kaçtığında Papagos geride ve diğer generallerle kaldı. İşgal yıllarında bir direniş örgütü kurdu, ancak işgal yetkilileri tarafından tutuklandı ve Almanya'daki toplama kamplarına gönderildi. 1945'te Müttefik Zaferinden sonra özgürlüğüne kavuştu, ülkesine geri gönderildi ve Orduya yeniden katıldı.
• Georgios Siantos, ülkenin en büyük direniş örgütü olan Ulusal Kurtuluş Cephesi'nin (EAM) ana lideriydi.
• Napolyon Zervas, ülkenin en büyük ikinci direniş örgütü olan Ulusal Cumhuriyetçi Yunan Ligi'nin (EDES) lideriydi.
• Aris Velouchiotis, solcu Ulusal Kurtuluş Cephesi'ne bağlı, ülkenin en büyük gerilla gücü olan Yunan Halk Kurtuluş Ordusu'nun (ELAS) yaratıcısı ve baş lideriydi.
• Başpiskopos Damaskinos, 1944'te Alman işgalinin sona ermesi ile Kral II. George'un 1946'da Yunanistan'a dönüşü arasında Yunanistan Naibi olarak görev yaptı.

İran İmparatorluk Devleti (İngiliz-Sovyet İstilasından sonra)

• Muhammed Rıza Pehlevi, babası Rıza Pehlevi'nin tahttan çekilmesinden sonra iktidara gelen İran Şahıydı (Kral). İran'ın Anglo-Sovyet işgalinden sonra Rıza Şah oğluna iktidardan feragat etmek zorunda kaldı.
• Mohammad-Ali Foroughi, Rıza Şah'ın tahttan çekilmesi sırasında İran'ın başbakanıydı. Görevde kaldı ve Yeni Şah'a yardım etti. 9 Mart 1942'de siyasetten emekli oldu.
• Ali Soheili, 9 Mart - 9 Ağustos 1942 tarihleri arasında ve yine 15 Şubat 1943'ten 6 Nisan 1944'teki istifasına kadar İran'ın Dışişleri Bakanı ve ardından İran Başbakanı olarak görev yaptı.
• Ahmed Qavam, 15 Şubat 1943'ten itibaren 9 Ağustos 1942'den itibaren İran'ın başbakanıydı. İşgal altındaki Azerbaycan vilayetinin Sovyet kaynaklı isyanını çözdü. İranlı BM delegasyonuna, Güvenlik Konseyi önünde bekleyen konuları doğrudan Sovyet delegasyonu ile müzakere etme talimatı verdi. Daha sonra sorunları kişisel olarak Stalin ile görüşmek için Moskova'ya uçtu.
• Ali Razmara, İran İmparatorluk Ordusunun Başkomutanıydı.

Kore Cumhuriyeti Geçici Hükümeti

• Kim Koo, 1940'tan 1947'ye kadar Kore Cumhuriyeti Geçici Hükûmeti Başkanıydı.
• Ryu Dong-yeol, Kore Kurtuluş Ordusu Genelkurmay Başkanıydı.
• Ji Cheong-cheon, Kore Kurtuluş Ordusunun Başkomutanıydı

Liberya Cumhuriyeti

• Edwin Barclay, 1930'dan 1944'e kadar Liberya Başkanıydı.
• William Tubman, 1944'ten 1971'e kadar Liberya'nın Başkanıydı.

Lüksemburg Büyük Dükalığı

• Düşes Charlotte, Lüksemburg eyaletinin başıydı.
• Pierre Dupong, Lüksemburg Başbakanıydı ve daha sonra ülke işgal edildikten sonra sürgünde hükûmeti yönetti.
• Émile Speller, Almanya'nın Lüksemburg'u işgali sırasında Corps des Gendarmes et Volontaires'in Başkomutanıydı.
• Guillaume Konsbruck, işgalden sonra Lüksemburg'dan kaçan ve sürgünü sırasında Büyük Düşes Charlotte'a yardımcı olarak hizmet eden bir kaptandı. Binbaşılığa terfi etti ve 1944'te Lüksemburg'a döndü ve ülke için yeni bir ordu kurulmasına yardım etti.

Birleşik Meksika Devletleri (1942-1945)

• Manuel Ávila Camacho, 1940'tan 1946'ya kadar Tugay Generali ve Meksika Başkanıydı. Ávila, Meksika'nın iki gemisinin Alman denizaltıları tarafından tahrip edilmesinin ardından 1942'de Mihver güçlerine karşı savaş ilan etti. Ávila Camacho, savaş çabalarında işbirliği yaparak Amerika Birleşik Devletleri'ne Bracero Programı kapsamında 15.000 asker ve 300.000 işçi sağladı.
• Antonio Cárdenas Rodríguez, 1 Ocak 1945'ten beri Meksika Seferi Hava Kuvvetleri'nin (Fuerza Aérea Expedicionaria Mexicana (FAEM)) Albay ve Komutanıydı. O ve FAEM'den 300 unsur 1 Mayıs'ta Filipinler'in ana adası Luzon'daki Manila'ya geldi. ve General Douglas MacArthur komutasındaki USAAF 5. Hava Kuvvetlerine bağlı Clark Field'da kuruldu. 1 Eylül'de USS Missouri'de Japon teslim belgesinin imzalanmasında Meksika'yı temsil etti.
• Radamés Gaxiola Andrade, USAAF 5. Hava Kuvvetlerinin 58. Grubu altında FAEM'in 201. Filosunun (Escuadrón 201) Kaptanı ve Komutanıydı. O, Luzon'daki Meksika hava operasyonlarına komuta etti ve 7 Haziran - 26 Ağustos 1945 arasında Formosa'da tanıma uçuşları gerçekleştirdi. FAEM toplamda 59 savaş görevi gerçekleştirdi.

Moğol Halk Cumhuriyeti

• Khorloogiin Choibalsan, II.Dünya Savaşı sırasında Moğolistan Başbakanıydı. Ayrıca Moğol silahlı kuvvetlerinin baş komutanıydı. Onun komutası altındaki birlikler 1939'da Khalkhiin Gol'u Japonya'dan savundu ve 1945'te İç Moğolistan'ı kurtardı.

Hollanda Krallığı (1940–1945)

• Hollandalı Wilhelmina, Hollanda'nın kraliçesiydi. İngiltere'ye kaçtıktan sonra sürgünde Hollanda hükûmetine liderlik etti.
• Lippe-Biesterfeld Prensi Bernhard, Kraliçe Wilhelmina'nın damadı ve 1944'ten 1945'e kadar Hollanda Silahlı Kuvvetlerinin Başkomutanıydı ve 1941'den 1944'e kadar Kraliyet Hava Kuvvetleri için Kanat komutanı olarak görev yaptı.
• Dirk Jan de Geer, 1939'dan 1940'a kadar Hollanda Başbakanıydı. Nazi Almanyası Hollanda'yı işgal ettiğinde Londra'ya kaçtı. Nazi Almanyası ile barış yapmak istediği için istifa etmek zorunda kaldı.
• Pieter Sjoerds Gerbrandy, 1940'tan 1945'e kadar Hollanda Başbakanıydı. Fransa'nın düşüşü ve Dirk Jan de Geer'in istifasından sonra Gerbrandy, Londra'da Kraliçe Wilhelmina tarafından Başbakanlığa atandı. Kurtuluştan sonra yeni bir kabine kurmak için geri döndü, ancak istifa etti.
• Henri Winkelman, Hollanda Savaşı sırasında Hollanda Silahlı Kuvvetlerinin başkomutanıydı. Winkelman, Hollanda'nın Nazi istilasını savunmaktan sorumluydu. Yakalandı ve savaşın geri kalanı boyunca tutuklu kaldı.

Norveç Krallığı

• Norveçli VII.Haakon, Norveç Kralı ve 1905'ten 1957'de ölümüne kadar resmi devlet başkanıydı. 1940'ta Almanya'nın Norveç'i işgalinin ardından Haakon, saldırganların taleplerini karşılamayı reddetti ve Londra'da sürgüne gitti.
• Johan Nygaardsvold, savaş sırasında başbakandı. Hükûmeti, Kral ile Alman taleplerini karşılamama konusunda anlaştı ve Londra'da sürgüne gitti. Nygaardsvold savaştan kısa bir süre sonra istifa etti.
• Otto Ruge, Mayıs-Haziran 1940 arasında Norveç Savunma Şefi olarak görev yaptı ve Norveç Harekâtı'nda Norveç kuvvetlerine liderlik etti. Almanlar Norveç'i fethettikten sonra Ruge tutuklandı ve Almanya'ya gönderildi. Savaştan kısa bir süre sonra görevine devam etti.
• Carl Gustav Fleischer, Norveç Seferi sırasında Norveç 6. Tümeni'nin komutanıydı. Müttefiklerin 28 Mayıs 1940'ta Narvik'in geri alınmasına önderlik etti, daha sonra sürgünde Norveç Ordusu komutanı olarak atandığı Birleşik Krallık'ta sürgüne gitti. Almanlara karşı büyük bir zafer kazanan ilk komutandı.

İkinci Polonya Cumhuriyeti

• Ignacy Mościcki, 1926'dan 1939'a kadar Polonya'nın Başkanlığını yaptı. Polonya'nın İstilasından sonra istifa etmek zorunda kaldı ve İsviçre'ye sürgüne gitti.
• Felicjan Sławoj Składkowski, 1936'dan 1939'a kadar Polonya İçişleri Bakanı olarak görev yapan ve 2. Dünya Savaşı'ndan önce Polonya'nın son Başbakanı olan Polonyalı bir doktor, general ve politikacıydı. 1 Eylül 1939'da Almanya'nın Polonya'yı işgalinden sonra Romanya'ya kaçtı ve orada hapsedildi. 1940'ta Almanya'nın Romanya'yı işgalinden sonra Türkiye'ye ve oradan da Filistin'e gitti. 1947'de, 1962'de öldüğü Londra'ya gitti.
• Edward Rydz-Śmigły, Polonya'nın işgali sırasında Polonya Mareşali ve Polonya silahlı kuvvetlerinin komutanıydı. İşgalden sonra; Śmigły-Rydz, Polonya'nın askeri yenilgisinin tüm sorumluluğunu üstlendi. Daha sonra istifa etti ve ortak bir yeraltı askeri olarak direniş hareketine katıldı.
• Henryk Sucharski, Polonya Ordusunda bir binbaşıydı. II.Dünya Savaşı'nın başlangıcında, Westerplatte pozisyonunun komutanıydı. Onun komutası altındaki birlikler, Westerplatte'yi yedi gün boyunca ezici zorluklara karşı savundu. Sucharski savaştan sağ çıktı ve ölümünden sonra General rütbesine terfi etti.

Sürgündeki ve Gizli Devletteki Polonya Hükümeti

• Władysław Raczkiewicz, 1939'dan 1947'deki ölümüne kadar Sürgündeki Polonya Hükûmeti'nin başkanıydı. Naziler Polonya'yı işgal ettiğinde, Raczkiewicz Londra'ya kaçtı.
• Władysław Sikorski, Sürgündeki Polonya Hükûmeti'nin Başbakanı ve Polonya Silahlı Kuvvetleri'nin komutanıydı. Diplomatik sahnede Polonya davasının sadık bir savunucusu olarak, Almanya ile Sovyet ittifakından sonra kopan Polonya ile Sovyetler Birliği arasındaki diplomatik ilişkilerin yeniden kurulmasını destekledi.
• Stanisław Mikołajczyk, Sikorski'nin yerine 1943-1944 yılları arasında bu görevde hizmet verdi.
• Tomasz Arciszewski, Mikołajczyk'in yerine 1944-1947 arasında bu görevde hizmet verdi.
• Kazimierz Sosnkowski, Sikorski'nin yerine Polonya Silahlı Kuvvetlerinin Başkomutanı olarak 1943-1944 yılları arasında bu sıfatla hizmet etti.
• Władysław Anders, savaş sırasında bir Polonyalı General ve II. Kolordu komutanıydı. Almanya Polonya'yı işgal ettiğinde, Anders doğuya kaçtı ve Kızıl Ordu tarafından esir alındı. Nazilerin SSCB'yi işgalinden sonra serbest bırakıldı ve 1942'ye kadar Doğu'daki Polonya Silahlı Kuvvetleri komutanlığına getirildi.

Sovyetler Birliği (1941–1945)

Stalin

• Joseph Stalin, II.Dünya Savaşı sırasında Sovyetler Birliği Komünist Partisi'nin Genel Sekreteriydi. 1941'den itibaren Sovyetler Birliği Halk Komiserleri Komitesi'nin (Başbakan) Başkanıydı. SSCB, Stalin'in hükümdarlığı döneminde Amerika Birleşik Devletleri'ne rakip bir süper güç olarak ortaya çıktı. Kızıl Ordu'nun en yüksek komutanı olan Stalin, Kızıl Ordu'nun Sovyetler Birliği'ni Nazi işgalinden kurtarmasına öncülük etti. Savaştan sonra Stalin Doğu Avrupa'da komünist liderleri iktidara getirdi, Doğu Bloku'nu kurdu ve Soğuk Savaş'a yol açtı.
• Kliment Voroshilov, 2. Dünya Savaşı sırasında Sovyet Ordusunun lideriydi.
• Georgy Zhukov, Kızıl Ordu'nun Sovyetler Birliği'ni Nazi işgalinden kurtarmasına önderlik eden bir Sovyet Mareşaliydi. Ayrıca Sovyetlerin Doğu Avrupa'nın çoğunu istila etmesine ve Almanya'nın başkenti Berlin'i fethetmesine ve ele geçirmesine öncülük etti.
• Nikolay Gerasimovich Kuznetsov, Nazileri Karadeniz ve Kafkasya'dan uzak tutmaktan sorumlu olan Sovyet Donanması Amiraliydi. Aksine emirlere rağmen, Barbarossa Harekâtı'nın başlamasından önce donanmasını yüksek alarm durumuna geçirdi ve bunun sonucunda, Sovyet silahlı kuvvetlerinin işgal için hazırlanmış tek kolu Donanma oldu.
• Vyacheslav Molotov, 1939-1949 yılları arasında Sovyetler Birliği Dışişleri Bakanıydı. Hitler'in Sovyetler Birliği'ne saldırdığı Haziran 1941'e kadar Sovyet-Alman ilişkilerini yöneten Molotov-Ribbentrop Paktı'ndan sorumluydu. Molotov, İngiltere ve daha sonra ABD ile savaş zamanı ittifakları için acil müzakereler yürüttü. Franklin D. Roosevelt ve Winston Churchill'in Avrupa'da "ikinci bir cephe" oluşturma anlaşmasını sağladı.
• Mikhail Kalinin, tüm savaş dönemi boyunca Sovyetler Birliği Yüksek Sovyeti Başkanlığı başkanı ve Sovyetler Birliği'nin sözde Devlet Başkanı idi. Devlet Başkanı olmasına rağmen, çoğunlukla arka planda kalırken, Stalin, Sovyetler Birliği üzerinde en yüksek yetkiye sahip tartışmasız savaş lideriydi. Bir Komünist Parti yaşlısı olan Kalinin, ölümüne kadar Stalin'in yakın iktidar çemberinin kilit bir üyesiydi. Katyn katliamına yetki veren emri imzaladı.
• Vasily Chuikov, 64. Orduya ve daha sonra kritik Stalingrad Savaşı sırasında Stalingrad'ı savunan 62. Ordu'ya komuta etti.
• Leonid Govorov, 1942'de Leningrad'da Sovyet komutanı oldu ve Spark Operasyonu'nda Leningrad'ın kuvvetlerine komuta etti. 1944'te Sovyetler Birliği Mareşali'ne terfi etti.
• Ivan Konev, Nazi işgalinin ilk günlerinde 19. Ordu'nun komutanıydı. Doğu Cephesinde Kızıl Ordu'ya liderlik etti ve Doğu Avrupa'nın çoğunu kurtardı.
• Kirill Meretskov, Kış Savaşı sırasında 7. Orduya komuta etti. Mannerheim Hattını kırmaktan sorumluydu.

Amerika Birleşik Devletleri (1941–1945)

Roosevelt

Truman

• Franklin D. Roosevelt, 1933'ten 1945'teki ölümüne kadar Amerika Birleşik Devletleri'nin 32. Başkanıydı. Roosevelt, Büyük Buhran sırasında ülkeyi iyileştirme vaadiyle iktidara gelmişti. Pearl Harbor saldırısından önce, savaş ilan etmeden Müttefiklere yardım etmeye çalıştı. Almanya'nın teslim olmasından iki hafta önce öldü.
• Harry S. Truman, 1945'ten 1953'e kadar Amerika Birleşik Devletleri'nin 33. Başkanıydı. Truman, Roosevelt'in ölümünden sonra göreve başladı. Başkan Truman, 1945'te Hiroşima ve Nagazaki'nin atom bombası emrini verdi.
• George Marshall, savaş sırasında Genelkurmay Başkanı ve Genelkurmaydı. Genelkurmay Başkanı olarak Marshall, Amerikan tarihindeki en büyük askeri genişlemeyi yönetti. Marshall, Avrupa ve Pasifik'teki Müttefik operasyonlarını koordine etti. Savaştan sonra Marshall Dışişleri Bakanı oldu ve Avrupa'da Marshall Planı olarak bilinen savaş sonrası yeniden yapılanma çabalarına liderlik etti. İyileşmedeki rolü için Nobel Barış Ödülü'nü aldı.
• Henry H. Arnold, Ordu Generali ve daha sonra Hava Kuvvetleri Generali derecelerine sahip bir Amerikan generaliydi. II.Dünya Savaşı sırasında ABD Ordusu Hava Kuvvetlerinin Komutan Generaliydi.
• Ernest King, Birleşik Devletler Filosu Başkomutanı (1941–45), Deniz Harekâtları Şefi (1942–45) ve Filo Amirali (1944'ten itibaren) idi.
• Henry L. Stimson, 1940'tan 1945'e kadar Savaş Bakanıydı. Almanya'ya karşı savaşın erken bir savunucusuydu. Savaş bakanı olarak Stimson, Amerika'nın savaş çabalarının organizasyonel ve lojistik yönlerinin çoğundan sorumluydu. 13 milyon asker ve havacının yetiştirilmesini ve eğitimini denetledi, ülkenin GSYİH'sinin üçte birinin Ordu ve Hava Kuvvetlerine harcanmasına nezaret etti, askeri stratejinin formüle edilmesine yardımcı oldu ve atom bombasını inşa etme ve kullanma konusunda kişisel kontrolü ele aldı.
• Cordell Hull, 1933'ten 1944'e kadar Dışişleri Bakanıydı. Hull, Pearl Harbor'a yapılan saldırıdan önce dış ilişkilerden sorumluydu. ABD'nin Çin pazarlarını Japon çıkarlarına karşı ABD mallarına açma girişiminin bir parçası olan saldırıdan önce Hull notunu Japonya'ya gönderdi. Savaştan sonra Birleşmiş Milletleri kurmanın kilit mimarı oldu ve Nobel Barış Ödülü'ne layık görüldü.
• William J. Donovan, 1942'den 1945'te dağıtılıncaya kadar Stratejik Hizmetler Ofisi'nin müdürüydü. Donovan ve OSS, Ordu, Deniz Kuvvetleri ve Dışişleri Bakanlığı tarafından istihbarat toplamaktan sorumluydu. Eylemlerinden dolayı Üstün Hizmet Madalyası ile ödüllendirildi.
• J. Edgar Hoover, 1935'ten 1972'ye kadar Federal Araştırma Bürosu'nun müdürüydü. Hoover ve FBI, savaş sırasında Amerika Birleşik Devletleri ve Güney Amerika'daki istihbarattan sorumluydu. Hoover, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki bir Nazi casus ağını kapatmada başarılı oldu.

Avrupa ve Kuzey Afrika Cephesi

Eisenhower

• Dwight D. Eisenhower, Avrupa'daki Müttefik Kuvvetlerin Başkomutanıydı. Nazi Almanya'sının işgaliyle Fransa ve Avrupa'nın kurtuluşunu planlamak ve denetlemekle sorumluydu. Almanya'nın kayıtsız şartsız teslim olmasının ardından Eisenhower, ABD İşgal Bölgesi Askeri Valisi olarak atandı. Savaştan yedi yıl sonra Amerika Birleşik Devletleri başkanı seçildi.
• Omar Bradley, II.Dünya Savaşı sırasında Kuzey Afrika ve Avrupa'da Ordu'nun generaliydi. Overlord Operasyonu ve Avrupa'nın işgali sırasında Birinci Birleşik Devletler Ordusu'na liderlik etti. Gayri resmi olarak "askerin generali" olarak biliniyordu.
• Mark W. Clark, İtalyan Seferi'nin müttefik komutanıydı. Müttefik kuvvetlerini İtalya'nın işgali, Anzio ve Monte Cassino savaşları ve ardından düşecek olan üç büyük eksen başkentinden ilki olan 1944'te Roma'nın ele geçirilmesini yönetti.
• Jacob L. Devers, Avrupa'daki 6. Ordu Grubu'nun komutanıydı. 1944'te güney Fransa'nın işgalini yönetti. Devers, Amerikan ve Fransız kuvvetleriyle Alsas'ı temizledi, Colmar Çukurunu indirdi, Ren Nehri'ni geçti ve Avusturya'daki Alman kuvvetlerinin teslim olmasını kabul etti.
• George S. Patton, Kuzey Afrika, Sicilya, Fransa ve Almanya'daki seferler sırasında ABD'nin önde gelen generallerinden biriydi.
• Carl Andrew Spaatz, Hava Kuvvetleri Muharebe Komutanlığı'nın tümgeneral rütbesiyle ve USAAF'ın Avrupa Harekât Tiyatrosunda genel komutanıydı.
• Royal E. Ingersoll, 1942'den 1944'ün sonlarına kadar ABD Atlantik Filosunun başkomutanıydı. Atlantik savaşı sırasında Amerikan kuvvetlerine komuta etti ve birlik konvoyları işletmek ve Birleşik Krallık'a depo, cephane ve yakıt nakletmek için görev aldı.

Pasifik Cephesi

MacArthur

• Douglas MacArthur, 1942–45'te Güney Batı Pasifik Bölgesi Müttefik Kuvvetlerinin Başkomutanıydı. Avustralya'ya taşınmadan önce Filipinler'deki ABD ve Filipin kuvvetlerinin komutanıydı. 2 Eylül 1945'te Japonya'nın teslim olmasını kabul etti ve ardından Müttefik Kuvvetler Başkomutanı oldu.
• Chester W. Nimitz, filo amirali ve 1941–42'de Amerika Birleşik Devletleri Pasifik Filosu komutanı ve 1942–45 Pasifik Okyanusu Bölgesi'nde Müttefik kuvvetlerinin en yüksek komutanı oldu.
• Holland Smith, II.Dünya Savaşı sırasında Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri'nde bir generaldi. Bazen modern ABD amfibi savaşının "babası" olarak anılır. Aleutianlar, Gilberts-Marshalls adaları, Saipan ve Iwo Jima dahil olmak üzere birçok büyük seferde Amerikan kuvvetlerine liderlik etti.
• Raymond A. Spruance, hem Midway Muharebesi hem de Filipin Denizi Muharebesi'nde Birleşik Devletler Donanması kuvvetlerine komuta etti.
• Frank Jack Fletcher, Mercan Denizi Savaşı'nda Müttefik Deniz Kuvvetleri komutanıydı.
• Curtis LeMay, Birleşik Devletler Hava Kuvvetlerinde bir generaldi. Pasifik II.Dünya Savaşı tiyatrosunda etkili, ancak aynı zamanda tartışmalı, sistematik bir stratejik bombalama kampanyası tasarlaması ve uygulamasıyla tanınır.
• Paul Tibbets, Parsons ile birlikte Enola Gay'i Hiroşima üzerinde uçuran bir Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri generaliydi.
• Alexander Vandegrift, Henderson Field Savaşı'ndaki kuvvetlere komuta eden Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri'nin dört yıldızlı generaliydi.

Porto Riko

• Rexford Tugwell, Tugwell, 1941'den 1946'ya kadar atanan son Amerikan Porto Riko Valisi olarak görev yaptı. 1942'de Porto Riko Planlama, Kentleşme ve İmar Kurulunu oluşturmak için yasama organıyla birlikte çalıştı. Luis Munoz Marin'in, İngiliz Milletler Topluluğu statüsü isteyen Popüler Demokrat Parti PPD'yi alenen destekledi. Valilikten emekli olmaya hazırlanırken, Tugwell göreve atanan ilk Porto Riko'lu Jesús T. Piñero'nun ardından Washington, D.C.'de Yerleşik Komiser olarak görev yapan Tugwell, Porto Riko Üniversitesi Şansölyesi olarak da görev yaptı.
• Virgil R. Miller, Albay, ABD Ordusu, İkinci Dünya Savaşı sırasında "Nisei" den (Japon kökenli ikinci nesil Amerikalılar) oluşan bir birim olan 442d Alay Muharebe Takımının (RCT) Alay Komutanıydı. Kuzeydoğu Fransa'daki Vosges dağlarının ormanlarında, 36. Piyade Tümeni'nin Kayıp Teksas Taburu'nu kurtarmasında 442.'ye liderlik etti.
• Pedro del Valle, Guadalcanal Seferinde ve Guam Muharebesinde kilit rol oynayan ve Birinci Deniz Tümeni Komutanı General olan, yüksek rütbeli bir Deniz Teğmeniydi. Del Valle, Japon kuvvetlerinin Okinawa'da yenilmesinde önemli bir rol oynadı ve Okinawa'nın yeniden örgütlenmesinden sorumluydu.
• Juan César Cordero Dávila, II.Dünya Savaşı'nda Avrupa'da Porto Riko birliği olan 65. Piyade Alayı'na (Birleşik Devletler) komuta eden bir tuğgeneraldi.

Filipinler Topluluğu

• Manuel L. Quezon, 20. yüzyılın başlarında ABD yönetimi altındaki Filipinler Topluluğu'nun ilk Filipinli başkanıydı. Japon işgalinden sonra, 1944'te tüberkülozdan öldüğü Washington D.C.'ye tahliye edildi.
• Sergio Osmeña, Filipinler Topluluğu'nun ikinci Filipinli başkanıydı. Başkan Yardımcısı olarak, 1944'te Quezon'un ölümünden sonra başkanlığa yükseldi. Aynı yıl General Douglas MacArthur ve kurtuluş güçleriyle Filipinler'e döndü.
• Basilio J. Valdes, Filipin Milletler Topluluğu Ordusu'nun komutan generali ve Filipinler Silahlı Kuvvetleri kurmay başkanıydı. Valdes'e İngiliz Milletler Topluluğu Ordusu Tümgeneral rütbesi verildi. Japon İstilası'ndan sonra Washington D.C.'ye tahliye edildi ve aynı yıl General Douglas MacArthur ve kurtuluş güçleriyle Filipinler'e geri döndü.
• Vicente Lim, savaşın ilk günlerinde Filipin Milletler Topluluğu Ordusu'na komuta etti. Lim, Tuğgeneral rütbesi verildi ve General MacArthur altında en üst düzey Filipinli oldu. Bataan'ı savunmakla görevli 41. Piyade Tümeni, Filipin Milletler Topluluğu Ordusu, USAFFE'nin komutanlığına getirildi. Filipinler'in düşüşünden sonra Japon işgaline karşı direnişe öncülük etti.

Yugoslavya Krallığı

• II.Peter, 1934'ten 1945'e kadar hüküm süren Yugoslavya'nın son kralıydı. Nazi Almanyası'nın rakibi olan Prens Paul'e karşı İngiliz destekli bir darbeye katıldı. Peter, Mihver istilasının ardından ülkeyi terk etmek zorunda kaldı. 1944'te Josip Broz Tito ile iktidarı paylaşma anlaşması olan Vis Antlaşması'nı imzaladı. Ancak savaştan sonra Peter, Komünist hükûmet tarafından düzenlenen bir referandumda görevden alındı.
• Draža Mihailović, hükûmetin İngiliz baskısı altında Josip Broz Tito'nun Partizanlarına destek verdiği Ağustos 1944'e kadar sürgündeki kraliyet hükûmeti tarafından desteklenen kralcı direniş hareketi Çetniklerin lideriydi. Mihailović, Fransa ve Amerika Birleşik Devletleri (Legion of Merit) tarafından en yüksek savaş madalyaları ile ödüllendirildi. Savaştan sonra, 1945'te yeni kurulan Komünist Tito hükûmeti tarafından vatana ihanet, savaş suçları ve insanlığa karşı suçlardan idam edildi. 2015 yılında Sırbistan Yüksek Mahkemesi tarafından rehabilite edildi.
• Josip Broz Tito, Avrupa'nın en büyüğü olan Yugoslav Partizan direniş hareketinin lideriydi. Siyasi yönelimle komünist olan Tito, yine de anti-faşist dava için ülke çapında destek toplayabildi ve Müttefik hükûmetleri, Yugoslavya'daki Mihver güçlerine yalnızca kendi kuvvetlerinin inandırıcı bir direniş gösterdiğine ikna edebildi. Savaşın sonunda işgal altındaki Yugoslavya, yalnızca 20'den fazla Alman tümeninin dikkatini çekmiş ve 1942-1944 döneminde beyhude birçok büyük operasyon başlatmıştı. Sonunda, ilerleyen Sovyet güçlerinin yardımıyla, Partizanlar Yugoslavya'yı kurtardılar ve operasyonların son günlerinde 800.000 askerlik saygın bir büyüklüğe ulaştı.
• Dušan Simović Yugoslav Kraliyet Ordusu Genelkurmay Başkanı ve Başbakanıydı.
• Slobodan Jovanović, 11 Ocak 1942'den 26 Haziran 1943'e kadar II.Dünya Savaşı sırasında sürgünde olan Yugoslav hükûmetinin başbakanıydı.
• Ivan Šubašić, Vis Antlaşması (veya Tito-Šubašić Anlaşması) 14 Haziran 1944'te imzalandığında sürgünde olan Yugoslav hükûmetinin başbakanıydı.