Douglas DC-4E

Douglas DC-4E, deneysel olarak yapılmış bir uçaktır. Dizaynı 1935 yılında United Airlines dan gelen istek üzerine yapılmıştır. Hedef DC-3'ün yerine daha geniş ve sofistike bir uçak imal etmek idi. Konu diğer hava yolu şirketlerinin de ilgisini çekmiş ve projeye American Airlines, Eastern Airlines, Pan American Airways ve TWA da maddi katkı sağlamışlardır.

DC-4E
Yeni DC-4E United Air Lines'ın Oakland Havaalanında ki üssünde.
Türü	Deneysel havacılık
Ulusal köken	ABD
Üretici	Douglas Aircraft Company
İlk uçuş	17 Temmuz 1938
Ana kullanıcı	United Airlines
Üretim sayısı	1

Planlanan yolcu kapasitesi 42 kişiydi. Ayrıca burun kısmında tekerleğe sahip ilk yolcu uçağı olma özelliği taşıyordu. Uçuş sistemlerindeki değişikliklere klima da eklenmişti. Uçağın kuyruk stabilizatörleri üç dikey kanattan oluşmaktaydı.

Prototip ilk kez 7 Temmuz 1938 günü havalandı. United Airlines tarafından 1939'a dek kullanıldı. Ancak uçağın kompleks sistemleri bakımını zorlaştırıyordu. Sadece deneysel amaçlı üretilen (DC-4E'deki E experimental'i ifade için kullanılmaktadır) DC-4E havacılık teknolojilerinin geliştirmeleri için Japonlara satılmıştır. Bu uçak Japonların Nakajima G5N bombardıman uçağının temelini oluşturmuştur.

Özellikleri

Douglas DC-4E
Yolcu	52
Uzunluk	97 ft 0 in (29.7 m)
Kanat uzunluğu	97 ft 0 in (29.7 m)
Kuyruk yüksekliği	24 ft 6 1/2 in (7.4 m)
Kanat alanı	2,155 ft² (200.2 m²)
Mürettebat	2
Max kalkış ağırlığı	66,500 lb (30,164 kg)
Max menzil	2,200 miles (3,540 km)
Tipik yer hızı	Mach 245 mph 7,000 ft'de (394 km/h 2,135 m' de )
Güç kaynakları (2x)	4× Pratt & Whitney R-2180-S1A1-G Twin Hornet, 1,450 hp (1,081 kW) her birinde