İkincil sektör
İkincil sektör (ya da sanayi sektörü), makroekonomide üç sektör teorisinde üretimin rolünü tanımlayan ekonomik sektördür. Ekonominin ikincil sektörü, bitmiş, kullanılabilir bir ürün üreten veya inşaatla uğraşan endüstrileri kapsar.
Bu sektör genellikle birincil sektörün (hammaddelerin üretildiği sektör) çıktısını alıp yerel işletmelerle tüketicilere satılmaya ve ihracata (üçüncül sektörün dağıtım yollarıyla) uygun nihai ürünler yaratır. Bu endüstrilerin çoğu büyük miktarlarda enerji tüketir, fabrikalar ve makineleri kullanır; kullandıkları enerji miktarına göre hafif veya ağır olarak sınıflandırılırlar. Bu endüstriler aynı zamanda çevre sorunlarına veya kirliliğe neden olabilecek atık madde ve atık ısı üretmektedirler (bkz. olumsuz dışsallıklar). Örnek olarak tekstil üretimi, otomobil üretimi ve el sanatları verilebilir.[1]
Üretim, ekonomik büyümeyi ve gelişmeyi teşvik etmede önemli bir faaliyettir. İmal edilmiş ürünleri ihraç eden ülkeler, marjinal gayri safi yurt içi hasılalarını büyütme eğilimindedir ve bu durum da söz konusu ülkelerin daha yüksek gelirler elde etmesini destekler. Daha yüksek gelirler de bu ülkelerin, sağlık ve altyapı gibi devlet harcamalarını finanse etmek için gereken marjinal vergi gelirlerini karşılar. İkincil sektör, gelişmiş ülkelerde ekonomide birbirini izleyen nesiller için daha fazla toplumsal hareketlilik sağlamak adına orta sınıf için iyi ücretli işlerin (örneğin mühendislik) önemli bir kaynağıdır. 2019'da, ABD'deki işgücünün tahmini %20'si ikincil sektörde yer almaktaydı.[2]
İkincil sektör, üretim için gerekli hammaddelerin temin edilmesine birincil sektöre bağlıdır. Ana olarak tarım ve diğer hammaddeleri üreten ülkeler (yani birincil sektör) ekonomik olarak yavaş büyüme eğilimindedir ve az gelişmiş ya da gelişmekte olan birer ekonomi olarak kalmaktadırlar. Hammaddelerin nihai ürünlere dönüştürülmesi yoluyla elde edilen katma değer, güvenilir bir şekilde daha fazla kârlılık yaratır. Bu da gelişmiş ekonomilerin daha hızlı büyümesindeki temeli oluşturur.
| Ekonomi | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
(01)  Çin
|
11,261
| ||||||||
(—)  Avrupa Birliği
|
5,729
| ||||||||
(02)  ABD
|
4,093
| ||||||||
(03)  Hindistan
|
2,604
| ||||||||
(04)  Japonya
|
1,719
| ||||||||
(05)  Endonezya
|
1,549
| ||||||||
(06)  Rusya
|
1,422
| ||||||||
(07)  Almanya
|
1,364
| ||||||||
(08)  Güney Kore
|
912
| ||||||||
(09)  Suudi Arabistan
|
840
| ||||||||
(10)  Meksika
|
835
| ||||||||
(11)  Türkiye
|
763
| ||||||||
(12)  Brezilya
|
720
| ||||||||
(13)  Birleşik Krallık
|
639
| ||||||||
(14)  Fransa
|
597
| ||||||||
(15)  İtalya
|
587
| ||||||||
(16)  İran
|
578
| ||||||||
(17)  Kanada
|
537
| ||||||||
(18)  Polonya
|
517
| ||||||||
(19)  Tayland
|
499
| ||||||||
(20)  Mısır
|
490
| ||||||||
|
The twenty largest countries by industrial output (in PPP terms) at peak level as of 2020, according to the IMF and CIA World Factbook.[kaynak belirtilmeli] | |||||||||
Kaynakça
değiştir- ^ "Archived copy". 5 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Temmuz 2020.
- ^ "Secondary Industry: Meaning, Types, Characteristics, and Examples". 28 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2022.