Warner Bros. Cartoons

Warner Bros.-Seven Arts, A.Ş.
	<img src="//up.wiki.x.io/wikipedia/commons/thumb/e/e8/WB-seven-arts-icon.png/220px-WB-seven-arts-icon.png" decoding="async" width="220" height="215" class="mw-file-element" data-file-width="1014" data-file-height="993">
Akıbeti	Kapalı
Kuruluş	1967; 57 yıl önce
Kurucu	William L. Hendricks
Feshedilme	10 Ekim 1969; 55 yıl önce
Genel merkezi	Los Angeles <img alt="Bunu Vikiveri'de düzenleyin" src="//up.wiki.x.io/wikipedia/commons/thumb/8/8a/OOjs_UI_icon_edit-ltr-progressive.svg/10px-OOjs_UI_icon_edit-ltr-progressive.svg.png" decoding="async" width="10" height="10" class="mw-file-element" data-file-width="20" data-file-height="20">
Önemli kişiler	Alex Lovy ; Robert McKimson ; Cal Howard ; Bob Kurtz ; William L. Hendricks ; Mel Blanc ; Larry Storch ; William Lava ; Hal Geer ; Don Douglas ; David Hanan ; Bob Givens ; Laverne Harding ; Lin Larsen ; Bob Abrams ; Bob Inman ; Bob McIntosh
Ürün	Cool Cat ; Hızlı Gonzales ; Arsız Daffy

Warner Bros. Cartoons, Inc.
	1944'ten 1948'e ve 1953'ten 1964'e kadar kullanılan son logo
Ticari ismi	Warner Bros. Classic Animation
Eski ad(lar)	Leon Schlesinger Productions (1933–1944)
Tip	Alt şirket
Endüstri	Animasyon ; Film
Akıbeti	Kapatıldı
Öncül	Harman ve Ising [en]
Ardıl	Warner Bros. Animation [en] (1980-günümüz) ; Chuck Jones Enterprises (1970–2000) ; Warner Bros.–Seven Arts Animation (1967–1969) ; DePatie–Freleng Enterprises [en] (1964–1980)
Kuruluş	10 Kasım 1926 (98 yıl önce)
Kurucu	Leon Schlesinger
Feshedilme	1 Mayıs 1963 (61 yıl önce)
Genel merkezi	Los Angeles, California (1933–1955) ; Burbank, California (1955–1969)
Önemli kişiler	Leon Schlesinger, Edward Selzer, Friz Freleng, Chuck Jones, Mel Blanc, John W. Burton Sr., David H. DePatie, William L. Hendricks, Robert McKimson, Tex Avery, Bob Clampett, Arthur Davis, Frank Tashlin
Ürün	Animasyonlu tiyatro kısa film ; Televizyon programı
Sahibi	Warner Bros. Pictures [en]

Warner Bros. Cartoons, Inc. (Warner Bros. Classic Animation olarak da bilinir), Amerikan animasyonunun Altın Çağı sırasında Warner Bros.'un şirket içi bölümüdür. Amerikan medya tarihindeki en başarılı animasyon stüdyolarından biri, öncelikle Looney Tunes ve Merrie Melodies teatral kısa çizgi film konularından sorumluydu. Bugs Bunny, Daffy Duck, Porky Pig, Sylvester ve Tweety dahil olmak üzere bu çizgi filmlerde yer alan karakterler, dünyanın en ünlü ve tanınan karakterleri arasındadır. Chuck Jones, Friz Freleng, Robert McKimson, Tex Avery, Robert Clampett, Arthur Davis ve Frank Tashlin gibi yönetmenler ve animatörler de dahil olmak üzere stüdyodaki yaratıcı personelin çoğu, geleneksel animasyon sanatı ve tarihinde önemli figürler olarak kabul edilir.

Warner Bros. Cartoons, 1933 yılında Leon Schlesinger tarafından Leon Schlesinger Productions olarak kuruldu. Schlesinger, stüdyoyu 1944'te Warner Bros.'a sattı ve ardından Warner Bros. Cartoons adı kabul edildi. Stüdyo 1963'te kapandı ve Looney Tunes ve Merrie Melodies daha sonra 1964'ten 1967'ye kadar Freleng'in, DePatie-Freleng Enterprises [en] stüdyosuna taşeronluk yaptı. Warner Bros. Cartoons, 1969'da tekrar kapanmadan önce o yıl Warner Bros.-Seven Arts [en] altında yeniden açıldı. Yerine 1980 yılında kurulan Warner Bros. Animation geçti.Warner Bros. Animation [en]

Tarihçe

1930–1933: Harman-Ising Productions

Hugh Harman [en] ve Rudolf Ising [en], sırasıyla 1930 ve 1931'de Looney Tunes ve Merrie Melodies kısa animasyon serilerini yarattı. Her iki çizgi film dizisi de Hollywood, California'daki Hollywood Bulvarı'ndaki Harman-Ising Stüdyosu'nda Leon Schlesinger adına üretildi ve Warner Bros. Pictures filmleri sinemalarda yayınladı. İlk Looney Tunes karakteri, Harman-Ising yaratımı Bosko'ydu. Bosko'nun tiyatro izleyicileri arasında popüler olmasına rağmen, Walt Disney'in, Miki Fare'sinin ve hatta Max Fleischer'ın, Betty Boop'unun [en] popülaritesine asla ulaşamadı. 1933'te Harman ve Ising, mali anlaşmazlıklar nedeniyle Schlesinger ile şirketten ayrdıldılar ve Bosko'yu yanlarında Metro-Goldwyn-Mayer'e götürdüler.^[4] Sonuç olarak Schlesinger, Hollywood'daki Sunset Bulvarı'ndaki Warner Bros. arsasında kendi stüdyosunu kurdu.^[5]

1933-1944: Leon Schlesinger Productions

Leon Schlesinger Productions stüdyosu, (Termite Terrace olarak da adlandırılır) Old Warner Brothers Studio'nun bir parçası, 1351 North Van Ness Avenue, Los Angeles, CA

Schlesinger stüdyosu yavaş bir başlangıç yaptı, tek seferlik Merrie Melodies'e devam etti ve Looney Tunes'a Buddy adında bir Bosko yedeği ekledi. Disney animatörü Tom Palmer, stüdyonun ilk kıdemli yönetmeniydi ancak yaptığı üç çizgi film kabul edilemez kalitede bulunduktan ve stüdyo tarafından reddedildikten sonra, eski Harman-Ising animatörü/müzik bestecisi Isadore "Friz" Freleng [en], Palmer'ın [en] yerine çağrıldı ve Freleng'in 1933'ten 1963'e kadar yönettiği her çizgi filmin Freleng'in müzik besteleri ve yöntemleriyle yaratıldığı/yönetildiği karikatürlerini yeniden düzenledi.^[5] Stüdyo daha sonra, bir yıl sonra Jack King'in [en] yerini alan Ben "Bugs" Hardaway [en]; diğeri ise Earl Duvall [en] tarafından yönetilen, tarihinin çoğu boyunca koruyacağı üç birimli yapıyı oluşturdu.

1935'te Freleng, Porky Pig karakterini tanıtan Merrie Melodies çizgi filmi I Haven't Got a Hat'ı [en] yönetti.^[5] Hardaway ve King ayrıldı ve Schlesinger's'e yeni gelen Fred "Tex" Avery, Freleng'in eserini aldı ve onunla birlikte koştu. Avery, Porky Pig'in başrolde olduğu ve karakteri stüdyonun ilk gerçek yıldızı haline getiren bir dizi çizgi film yönetti.^[5] Schlesinger ayrıca Merrie Melodies çizgi filmlerini yavaş yavaş siyah beyazdan 1934'te iki şeritli Technicolor'a ve son olarak 1935'te tam üç şeritli Technicolor'a taşıdı. Looney Tunes serisi, 1943'e kadar çok daha uzun süre siyah beyaz olarak üretilecekti.^[6]

Eski Leon Schlesinger-Warner Bros. Çizgi Film stüdyosu, 2003

Warner Sunset arsasındaki 1351 N. Van Ness'teki Schlesinger binasındaki sınırlı boşluk koşulları nedeniyle, Avery ve animatörler Robert Clampett [en] ve Chuck Jones da dahil olmak üzere birimi, Avery ve ekibinin sevgiyle "Termite Terrace" olarak adlandırdığı Sunset arsasının başka bir yerindeki küçük bir binaya taşındı.^[7] Avery birimi bir yıl sonra binadan taşınmış olsa da, "Termite Terrace" daha sonra genel olarak klasik Warner Bros. animasyon departmanı için bir mecazımürsel haline geldi, hatta bina terk edildikten, kınandıktan ve yıkıldıktan yıllar sonra bile. Bu dönemde, dört çizgi film Ub Iwerks stüdyosuna yaptırıldı; ancak Iwerks, tarzını Looney Tunes'un bu zamana kadar geliştirdiği mizah türüne uyarlamak için mücadele etti ve bu nedenle Clampett, bu dış kaynaklı çizgi filmlerin son ikisi için yönetmen olarak (Iwerks'in personelini kullanarak) devraldı. Schlesinger, Clampett'in bu kısa filmler üzerindeki çalışmalarından o kadar etkilendi ki, Clampett'in başına dördüncü bir birim açtı, ancak vergi nedenleriyle burası teknik olarak Schlesinger'in kayınbiraderi Ray Katz tarafından yönetilen ayrı bir stüdyoydu.

1936'dan 1944'e kadar stüdyoda Freleng, Avery, Clampett, Jones, Arthur Davis, Robert McKimson ve Frank Tashlin gibi animasyon yönetmenleri ve animatörler çalıştı. Bu dönemde, bu yaratıcılar Daffy Duck (Porky's Duck Hunt, Avery 1937), Elmer Fudd (Elmer's Candid Camera, Jones 1940), Bugs Bunny (The Wild Hare, Avery 1940) ve Tweety (A Tale of Two Kitties, Clampett 1942) dahil olmak üzere bugüne kadarki en popüler çizgi film karakterlerinden birkaçını tanıtmıştır. Avery, 1941'de Schlesinger ile bir dizi anlaşmazlığın ardından stüdyodan ayrıldı ve kısa bir süre sonra Disney'de meydana gelene benzer küçük bir grev nedeniyle stüdyoyu iki haftalığına kapatmıştır. Birkaç ay önce, geriye dönüp bakıldığında "Looney Tune Lokavt" olarak bilinen olayda tüm sendikalı çalışanları sürgün etti; bu sefer Schlesinger, Avery birimindeki neredeyse tüm çalışanlarını kaybetti. Clampett ve birkaç önemli animatörü Avery'nin eski birimini devralırken, Clampett'in Schlesinger-Katz stüdyosunun direktörü olarak kendi pozisyonu, karikatürleri savaşla ilgili mizaha odaklanan bir Clampett animatörü olan Norm McCabe tarafından alındı; McCabe, draft edilmeden önce ancak bir yıl sürmüş ve Frank Tashlin onun yerini almak için stüdyoya geri dönmüştür.^{[kaynak belirtilmeli]}

1942'de Schlesinger stüdyosu, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki en başarılı kısa animasyon yapımcısı olarak Walt Disney Productions'ı geride bıraktı.^[8] 1942 ve 1945 yılları arasında Schelsinger stüdyosu, II. Dünya Savaşı'ndaki çabalarını desteklemek için Birleşik Devletler ordusu için bir dizi film üretti. 1942'den 1944'e kadar Binbaşı Theodor Seuss Geisel (daha çok Dr. Seuss olarak bilinir) tarafından yönetilen ABD Hava Kuvvetleri'nin İlk Sinema Birimi komutası altındaki stüdyo, askerlerin eğlencesi için Private Snafu ve Mr. Hook (Walter Lantz Productions ile birlikte) çizgi filmlerini üretti.^[9]

1944-1963: Warner Bros. çizgi filmleri

'No Buddy Atoll', 1945'te Chuck Jones tarafından yönetilen Private Snafu çizgi filmi

1 Temmuz 1944'te Schlesinger, stüdyosunu Warner Bros.'a 700.000 dolara sattı ve şirketin adını Warner Bros. Cartoons, Inc. olarak değiştirdi ve Edward Selzer (Jones ve Freleng'in hesaplarına göre mizah anlayışı veya çizgi film hayranlığı yoktu), Schlesinger emekli olduktan sonra Warner Bros. tarafından çizgi film stüdyosunun yeni başkanı olarak atandı. Eylül 1944'te Frank Tashlin ve ardından Mayıs 1945'te Bob Clampett ayrıldı. Tashlin'in birimi başlangıçta Robert McKimson tarafından devralındı ve daha sonra Clampett'in birimini devraldı.^[5]^[10] İlk McKimson biriminin geri kalan animatörleri Arthur Davis'e atandı. Personelinin çoğunu miras almasına rağmen, bu birimler Jones ve Freleng'den daha düşük bütçelere sahip olmaları dışında, dördü arasında en az bilinenleri olmuştur. 1948'de stüdyo, Sunset Bulvarı'ndaki daha büyük bir binaya taşındı. Davis'in ayrı birimi Kasım 1947'de feshedildi ve Freleng için animatör oldu.^[11]

Schlesinger'in ayrılmasından sonra yaratılan Warner Bros. çizgi film yıldızları arasında Pepé Le Pew (1945, Jones'tan Odor-able Kitty), Sylvester (1945, Freleng'den Life with Feathers), Yosemite Sam (1945, Freleng'den Hare Trigger), Foghorn Leghorn (1946, McKimson'dan Walky Talky Hawky), Marvin the Martian (1948, Jones'dan Haredevil Hare), Wile E. Coyote ve Road Runner (1949, Jones'dan Fast and Furry-ous), Granny (1950, Freleng'den Canary Row), Hızlı Gonzales (1953, McKimson'dan İki Kişilik Kedi Kuyrukları) ve Tazmanya Canavarı (1954, McKimson'dan Devil May Hare). Daha sonraki yıllarda, Freleng'in Rocky ve Mugsy, Jones'un Gossamer ve Michigan J. Frog gibi daha küçük Looney Tunes karakterleri önemli ölçüde popüler hale geldi.^[12]

Amerika Birleşik Devletleri v. Paramount Pictures, Inc. kararından sonra 1948'deki rekabet davası "blok rezervasyon" uygulamasını sona erdirdi, Warner Bros. artık sinemaları uzun metrajlı ve kısa filmlerini paket olarak birlikte satın almaya zorlayamadı; kısa filmlerin ayrı satılması gerekiyordu. Tiyatro sahipleri sadece kısa çizgi filmler için çok fazla para ödemeye istekliydi ve sonuç olarak 1950'lerin sonlarında Warner Bros. Cartoons'daki bütçeler daha da sıkılaştı. Selzer, her çizgi film için beş haftalık sıkı bir prodüksiyon programı uyguladı (en az bir yönetmen, Chuck Jones, What's Opera, Doc? gibi özel çizgi filmlere daha fazla zaman harcayarak, Road Runner girişleri gibi daha basit yapımlara daha az zaman harcayarak sistemi aldattı ve ekibinin zaman kartlarını oluşturmasını sağladı). Tam animasyon için daha az parayla, Warner Bros. hikâye adamları - Michael Maltese, Tedd Pierce ve Warren Foster - çizgi filmlerinin çoğunu diyaloglara odaklamaya başladılar. 1930'larda ve 1940'larda öykü sanatçıları rastgele yönetmenlere atanırken, 1950'lerde her öykü adamı neredeyse yalnızca bir yönetmenle çalıştı: Jones ile Malta, Freleng ile Foster ve McKimson ile Pierce. ^{[kaynak belirtilmeli]}

1953'te 3 boyutlu film çılgınlığının ortaya çıkmasıyla Warner Bros., 3 boyutlu çizgi film üretiminin çok pahalı olacağından korktuğu için o yılın Haziran ayında çizgi film stüdyosunu kapattı (sadece bir Warner Bros. çizgi filmi 3 boyutlu olarak üretildi, Jones'un Bugs Bunny'nin oynadığı Lumber Jack-Rabbit). Yaratıcı kadro dağıldı (örneğin Jones, Disney'de Uyuyan Güzel'de çalışmaya gitti, Malta Walter Lantz Productions'a gitti ve Freleng ticari çalışmaya başladı). Warner Bros. Cartoons, 3-D çılgınlığının sona ermesinin ardından kapanışından beş ay sonra yeniden açıldı. 1955'te personel, Burbank'taki ana Warner Bros. arsasında yepyeni bir tesise taşındı. KTLA televizyonu, Van Ness'teki eski stüdyo yerini devraldı; eski Warner Sunset Studios bugün Sunset Bronson Studios [en] olarak adlandırılmaktadır.^{[kaynak belirtilmeli]}

Ayrıca 19 Şubat 1955'te Warner Bros., siyah beyaz Looney Tunes kütüphanesini Guild Films'e satmıştır. Kütüphane, o yıl televizyonda gösterilmeye başlanan 191 çizgi filmden oluşuyordu.^[13]

1958'de Selzer emekli oldu ve yerini kıdemli Warner Cartoons yapım müdürü John Burton almıştır.^[14] Warner Bros. da bu sırada üç kişilik hikâyecisini kaybetmiştir. Foster ve Maltese Hanna-Barbera Productions'da iş bulurken, Pierce yazar ortağı Bill Danch ile serbest olarak çalıştı. Her ikisi de eski Disney adamları olan John Dunn ve Dave Detiege, onların yerine işe alınmıştır.

Burton'ın görev süresi boyunca, Warner Bros. Cartoons televizyonda yayına başlamıştır. 1960 sonbaharında; ABC TV, üç teatral Warner Bros. çizgi filmini içeren bir paket program olan The Bugs Bunny Show'un prömiyerini yapmıştır. Program, 1960'tan 2000'e kadar kırk yıl boyunca çeşitli isimler altında ve üç büyük ağda yayında kalmıştır. The Bugs Bunny Show'un tüm versiyonları, 31 Temmuz 1948'den sonra piyasaya sürülen Warner Bros. çizgi filmlerini içermekteydi çünkü bu tarihten önce piyasaya sürülen tüm Technicolor çizgi filmleri 11 Haziran 1956'da Associated Artists Productions'a satılmıştır.^[15]

David H. DePatie, 1961'de orijinal Warner Bros. Cartoons stüdyosundan sorumlu son yönetici olmuştur. Aynı yıl Chuck Jones, UPA yapımı Gay Purr-ee adlı bir uzun metrajlı filmin senaryosunu yazmak için gün yüzüne çıkmıştır. Bu film 1962'de Warner Bros. tarafından dağıtım için alındığında, stüdyo Jones'un Warners ile olan özel sözleşmesini ihlal ettiğini öğrenmiş ve Temmuz ayında haklarını feshetmiştir. Jones'un eski biriminin çoğu daha sonra MGM için yeni bir Tom ve Jerry çizgi film dizisi üzerinde çalışmak üzere Sib Tower 12 Productions'a yeniden katılmıştır.^[5]

1962'nin sonlarında, televizyon popülaritesinin ve sinemadaki düşüşün zirvesinde, DePatie New York'ta bir yönetim kurulu toplantısına gönderilmiş ve çizgi film stüdyosunun kapatılacağı konusunda bilgilendirilmiştir. DePatie görevi 1963'te tamamlanmıştır.^[7] Stüdyodaki son proje, 1964 Warner Bros. filmi The Incredible Mr. Limpet için McKimson'ın yönettiği animasyon sekanslarını yapmaktı.^[7]^[16] Stüdyo kapanınca, 20 Eylül 1964'te ABC'de yayınlanan The Porky Pig Show'un açılış ve kapanış jeneriklerini üretmek için New York'taki Hal Seeger Productions ile sözleşme imzalanmak zorunda kalmıştır.^[17] Bu, Looney Tunes karakterlerinin Los Angeles bölgesi dışında canlandırıldığı ilk zamanlardan biri olmuştur.

1964-1967: DePatie-Freleng Enterprises ve Format Productions ^{[kaynak belirtilmeli]}

David H. DePatie ve Friz Freleng, 1963'te DePatie-Freleng Enterprises'ı kurmuş ve eski Warner Bros. Cartoons stüdyosunu genel merkez olarak kiralamışlardır. 1964'te Warners, 1967'ye kadar süren bir düzenleme olan daha fazla Looney Tunes ve Merrie Melodies üretmesi için DePatie-Freleng ile sözleşme imzalamıştır. Bunların büyük çoğunluğu Daffy Duck ile Speedy Gonzales'i eşleştirdi ve Freleng'in yönettiği birkaç ilk çizgi filmden sonra, Robert McKimson, kalan DePatie-Freleng Looney Tunes'un çoğunu yönetmesi için işe alınmıştır.

DePatie-Freleng'in çizgi filmlerine ek olarak, The Road Runner ve Wile E. Coyote'un yer aldığı bir dizi yeni kısa film, bağımsız bir animasyon stüdyosu olan Herbert Klynn'in Format Productions'ından sipariş edilmiştir. Road Runner'ın yaratıcısı Chuck Jones'un altında yıllarca çalışmış olan kıdemli Warner animatörü Rudy Larriva, bu filmler için yönetmenlik görevlerini üstlenmiş ancak Jones bağlantısıyla bile, Larriva'nın Road Runner şortları eleştirmenler tarafından Jones'unkine kıyasla daha düşük ve esprisiz olarak kabul edilmiştir. McKimson ayrıca ana DePatie-Freleng ekibiyle birlikte Larriva'nın çabalarından daha fazla saygı gören iki Road Runner kısa filmi daha yönetmiştir.

Üç yıl boyunca dış kaynaklı çizgi filmlerden sonra, Warner Bros. prodüksiyonu şirket içine geri getirmeye karar vermiştir. DePatie-Freleng'in sözleşmesi feshedilmiş (daha sonra San Fernando Vadisi'ndeki yeni stüdyolara taşındılar) ve format, Warner Bros.'un kendi stüdyosu tekrar faaliyete geçene kadar boşluğu doldurmak için Daffy ve Speedy (yine Rudy Larriva tarafından yönetilen) ile üç "tampon" çizgi film üretmek üzere görevlendirilmiştir.

1967-1969: Warner Bros.-Seven Arts Animation

Yeni çizgi film stüdyosu, stüdyo yöneticisi William L. Hendricks tarafından kurulması ve yönetilmesi planlanmıştı. Bob Clampett'i emeklilikten kurtarmaya yönelik başarısız bir girişiminin ardından eski Walter Lantz Productions ve Hanna-Barbera animatörü Alex Lovy yeni stüdyoya yönetmen olarak atanmıştır. Uzun süre birlikte çalıştığı Laverne Harding'i de yeni stüdyonun baş animatörü olarak getirmiştir. Disney animatörü Volus Jones ve Disney'de asistan olarak başlayan Ed Solomon'u getirdi ve bu da stüdyonun bu döneminden çizgi filmlerin stilistik olarak stüdyonun "Altın Çağı"ndan oldukça farklı olmasına katkıda bulunmuştur. Lovy ayrıca, her ikisi de orijinal stüdyonun emektarları olan animatör Ted Bonnicksen ve mizanpaj sanatçısı Bob Givens'ı da getirmiştir. Stüdyo açıldıktan kısa bir süre sonra Warner Bros., Seven Arts Associates tarafından satın alınmış ve stüdyonun adı Warner Bros.-Seven Arts olarak değiştirilmiştir. ^{[kaynak belirtilmeli]}

Başlangıçta, Lovy'nin yeni ekibi daha fazla Daffy ve Speedy çizgi filmi üretmişti ancak kısa süre sonra Cool Cat ve Merlin the Magic Mouse gibi yeni karakterler ve hatta her iki seride de olmayan tek çizgi film olan Norman Normal (1968) gibi ara sıra deneysel çalışmalar yaratmaya başlamıştır. Lovy'nin karikatürleri iyi karşılanmamış ve birçok meraklı onları (özellikle Daffy ve Speedy çabalarını) stüdyo tarafından şimdiye kadar üretilen en kötü çizgi filmler olarak görmüştür. ^{[kaynak belirtilmeli]}

Bir yıl sonra Alex Lovy ayrılmış ve Hanna-Barbera'ya geri dönmüştür. Ardından Robert McKimson stüdyoya geri getirilmiştir. Lovy'nin yarattığı karakterleri (ve kendi yarattığı iki karakteri: Bunny ve Claude) kullanmaya odaklanmış stüdyonun klasik karakterleri yalnızca reklamlarda (Plymouth Road Runner'da olduğu gibi) ve çizgi film şovu tamponlarında görünmesini sağlamıştır. McKimson'ın dönemin filmleri, Lovy'ninkinden daha fazla yetişkin odaklı mizaha sahipti ancak, 10 Ekim 1969'da Warner Bros., tüm kısa konularının üretimini durdurdu ve Warner Bros.-Seven Arts, Kinney National Company tarafından satın alındığında stüdyoyu tamamen kapatmıştır. Looney Tunes ve Merrie Melodies kısa filmlerinin arka kataloğu, 2000'li yıllara kadar Warner Bros. Television için popüler bir yayın ve sendikasyon paketi olarak kalmıştır. Bu zamana kadar Ağustos 1948^[15] kısa filmlerin haklarını geri almış ve 11 Haziran 1956'da Associated Artists Productions'a (a.a.p olarak bilinir) satmıştır.