Sahaf, genel anlamıyla eski, artık basımı yapılmayan ya da ikinci el dergi ve kitapların alınıp satıldığı veya başka bir kitapla değiştirildiği küçük işletmeler ile bu mesleği yapanlara denir. Bu tür kitap satış noktalarını, mekanlarını diğer benzerlerinden ayıran en büyük özellik ikinci el ürünlerin bulunabilmesi ve takas yöntemiyle ticaretin gerçekleşebilmesidir. Özellikle artık basılmayan, kısıtlı sayıda basılan fakat güncelliğini koruyan, ihtiyaç duyulan ya da tarihi önemine ilişkin olarak bir değer taşıyan her türlü basılmış eser bu alış verişin konusu olabilir. Sahaflar, bilimsel veriye ulaşabilmenin kütüphaneler dışındaki kaynak sağlayıcıları olabileceği gibi, tarihte kalanları ve bellekte duranları somut verilerle günümüze taşıyan önemli sosyo-kültürel mekanlardandır. Özellikle efemera koleksiyonerleri için önemli kaynaklar barındırmaktadırlar.

Paris'te Notre Dame Katedrali yakınlarında kurulmuş bir sahaf dükkânı. Bu tür standlar ya da küçük dükkânlar genelde şehrin en kalabalık yerlerinden olan Seine Nehri kıyısında kurulmaktadır. Fransa'da bu tür ikinci el kitap satış noktalarına, Türkçedeki sahafın karşılığı olarak bouquiniste denilmektedir.(2007)

Türkiye'de sahaflık ilk olarak 14. ve 15. yüzyıllarda meslek haline gelmiştir. Başlangıçta merkezi Bursa ve Edirne olan sahaflık mesleği, matbaanın olmadığı bir toplumda medrese öğrencilerinin kitap ihtiyacını karşılamak amacıyla yapılmaya başlanmıştır. Fatih Sultan Mehmet döneminde Semaniye Medresesi'nin kurulmasıyla birlikte sahafların genel merkezi İstanbul olmuştur.[1]

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "Yitirilen Bir Hazine: Sahaflarımız ve Sahaflık". 14 Mart 2005. 2 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Dış bağlantılar

değiştir