SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı

SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı (eski adıyla Stanford Doğrusal Hızlandırıcı Merkezi), Amerika Birleşik Devletleri Enerji Bakanlığı başkanlığında, Stanford Üniversitesi'ne bağlı Bilim Enerji Ofis Departmanı tarafından işletilen ulusal laboratuvardır. Laboratuvarda 3,2 km uzunluğunda dünyanın en uzun doğrusal parçacık hızlandırıcısı bulunmaktadır.

Tarihçe

SLAC Ulusal Hızlandırıcı Laboratuvarı, 1962 yılında Kaliforniya'ya bağlı Menlo Park şehrinde bulunan Stanford Üniversitesi ana kampüsünün batısında Sand Hill Yolu kenarında kurulan tesiste, 1966 yılından bu yana faaliyet göstermektedir.

Ulusal araştırma laboratuvarında yapılan araştırmalar sayesinde üç fizikçi 1976,^[1] 1990^[2] ve 1995^[3] yıllarında Nobel Fizik Ödülü sahibi olmuşlardır.

Laboratuvarın sağ (doğu) tarafında bulunan dedektör kompleksi ile Stanford Doğrusal Hızlandırıcı Merkezinin havadan fotoğrafı

Kaynakça

^ Nobel Fizik Ödülü 1976 7 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Ödülün yarısını Burton Richter aldı.
^ Nobel Fizik Ödülü 1990 26 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Jerome I. Friedman, Henry W. Kendall ve Richard E. Taylor arasında bölüştürüldü.
^ Nobel Fizik Ödülü 1995 2 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ödülün yarısını Martin L. Perl aldı.

[1] Nobel Fizik Ödülü 1976 7 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Ödülün yarısını Burton Richter aldı.

[2] Nobel Fizik Ödülü 1990 26 Kasım 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Jerome I. Friedman, Henry W. Kendall ve Richard E. Taylor arasında bölüştürüldü.

[3] Nobel Fizik Ödülü 1995 2 Aralık 2005 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Ödülün yarısını Martin L. Perl aldı.

[1]

[2]

[3]