Pratt & Whitney J75

J75/JT4A
J75/JT4A
Türü	Turbojet
Ulusal köken	ABD
Üretici	Pratt & Whitney
İlk uçuş	1995
Diğer kullanıcılar	Boeing 707, Convair F-106 Delta Dart, Douglas DC-8, Lockheed U-2, Republic F-105 Thunderchief

Pratt & Whitney J75 (sivil adı: JT4A), ilk kez 1955'te uçan eksenel akışlı bir turbojet motordur.

Tasarım ve gelişim

J75 askeri amaçlı olarak, Convair F-106 Delta Dart, Lockheed U-2 ve Republic F-105 Thunderchief'de kullanıldı. Ayrıca prototip ve deneysel olarak da, Avro Canada CF-105 Arrow, Lockheed A-12, Martin P6M SeaMaster, North American YF-107 ve Vought XF8U-3 Crusader III'te kullanıldı.

Pratt & Whitney JT3D turbofan motorundan önce JT4A, bazı Boeing 707 ve Douglas DC-8 modellerine güç sağladı. Orta menzilli Boeing 707-220 ve Douglas DC-8-20 ve uzun menzilli Boeing 707-320 ve Douglas DC-8-30'a geliştirilmiş saha performansı getirdi. 1959'un sonlarına doğru P&W, geçici olarak TF75 veya JT4D olarak adlandırılacak olan J75'in turbofan versiyonunu sunmayı düşündü ancak bu modele uçak endüstrisi tarafından çok az ilgi gösterildi.

Denizcilik ve elektrik jeneratörü

Uçaklardaki nispeten kısa ömründen sonra JT4A, FT4'ün 18.000 ila 22.000 hp arasında çeşitli modellerde üretildiği denizcilik alanında daha kalıcı bir kullanım olanağı buldu. Kullanım alanları arasında ilk türbin savaş gemileri, Kanadalı Iroquois sınıfı muhripler, Birleşik Devletler Sahil Güvenliği'ne ait Hamilton sınıfı kırıcılar, 1970'lerde üretilen buz kırıcılar USCGC Polar Sea (WAGB-11) ile USCGC Polar Star (WAGB-10) (her biri CODOG konfigürasyonunda 3 motor) bulunmuştur ve ABD Donanması'nın Asheville sınıfı savaş teknesi için düşünülmüştür. Ancak şu anda yerini elektrik motorlarına bırakmıştır.

Varyantlar

J75-P-1
J75-P-3: 16,470 lbf (0,07 kN) itki
J75-P-5: 17,200 lbf (0,08 kN) itki
J75-P-9
J75-P-11
J75-P-13B: 17,000 lbf (0,08 kN) itki
J75-P-15W: 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki
J75-P-17: 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki^[1]
J75-P-19: 24,500 lbf (0,11 kN) artyakıcı itki^[1]
J75-P-19W: 26,500 lbf (0,12 kN) su enjektörlü artyakıcı itki^[1]
JT4A-3: 15,800 lbf (0,07 kN)^[1]
JT4A-4: 15,800 lbf (0,07 kN)
JT4A-9: 16,800 lbf (0,07 kN)^[1]
JT4A-11: 17,500 lbf (0,08 kN) itki^[1]
JT4A-29: (J75-P-19W) 26,500 lbf (0,12 kN) su enjektörlü artyakıcı itki^[1]

Kullanımlar

ABD Donanması'na ait bir P6M Seamaster'da J57 kullanılıyor

J75

JT4A

Boeing 707 (özellikle 707-220 ve 707-320)
Douglas DC-8 (özellikle DC-8-20 ve DC-8-30)

Teknik bilgiler (JT4A-11)

Veriler: Jane's All the World's Aircraft 1962-63,^[1] Aircraft engines of the World 1966/67,^[2] Flight:Aero Engines 1960

Tip: turbojet
Uzunluk: 3,660 mm
Diametre: 1,092 mm
Kuru ağırlık: 2,313.3 kg

Dış bağlantılar

P&W Resmi sitesi 28 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.

Kaynakça

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taylor, John W.R. FRHistS. ARAeS (1962). Jane's All the World's Aircraft 1962-63. London: Sampson, Low, Marston & Co Ltd.
^ Wilkinson, Paul H. (1966). Aircraft engines of the World 1966/67 (21st ed.). London: Sir Isaac Pitman & Sons Ltd.

[:0-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Taylor, John W.R. FRHistS. ARAeS (1962). Jane's All the World's Aircraft 1962-63. London: Sampson, Low, Marston & Co Ltd.

[2] Wilkinson, Paul H. (1966). Aircraft engines of the World 1966/67 (21st ed.). London: Sir Isaac Pitman & Sons Ltd.

[1]

[2]