Parapuzosia seppenradensis
Parapuzosia seppenradensis, bilinen en büyük ammonit türüdür.[1] Geç Kretase devrinin Alt Kampaniyen döneminde, o vakitler denizle kaplı Almanya'ya ait Vestfalya bölgesinde yaşadı. 1895 yılında, Almanya'nın Lüdinghausen şehri yakınlarındaki Seppenrade'de bulunan bir örnek, vücut ağırşağı eksik olmasına rağmen 18 metre (59 ft) çapındaydı.
| Parapuzosia seppenradensis | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||
Biyolojik sınıflandırma  | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| İkili adlandırma | |||||||||||||||||
| †Parapuzosia seppenradensis (Landois, 1895) | |||||||||||||||||
| Sinonimler | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Orijinal fosil, Münster, Almanya'daki Vestfalya Doğa Tarihi Müzesi'nin fuayesinde sergileniyor. Tamamlanmış olsaydı, bu örneğin yaklaşık 255 metre (837 ft),[2] hatta 35 metre (115 ft)[3] çapa sahip olacağı tahmin edilmektedir. Toplam canlı kütlenin, 705 kilogram (1.554 lb) gelen kabuğuyla beraber 1.455 kilogram (3.208 lb) olduğu tahmin edilmektedir.
Ayrıca bakınız
değiştirKaynakça
değiştir- ^ Payne, J.L., A.G. Boyer, J.H. Brown, S. Finnegan, M. Kowalewski, R.A. Krause, Jr., S.K. Lyons, C.R. McClain, D.W. McShea, P.M. Novack-Gottshall, F.A. Smith, J.A. Stempien & S.C. Wang 2009. Two-phase increase in the maximum size of life over 3.5 billion years reflects biological innovation and environmental opportunity. PNAS 106(1): 24–27. DOI:10.1073/pnas.0806314106
- ^ (Almanca) Landois, H. 1895. Die Riesenammoniten von Seppenrade, Pachydiscus Zittel Seppenradensis H. Landois. Jahresbericht des Westfälischen Provinzial-Vereins für Wissenschaft und Kunst 23: 99–108.
- ^ Teichert, C. & B. Kummel 1960. Size of endoceroid cephalopods 21 Mart 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Breviora Museum of Comparative Zoology 128: 1–7.
- (Almanca) Kennedy, W.J. & U. Kaplan 1995. Parapuzosia (Parapuzosia) seppenradensis (Landois) und die Ammonitenfauna der Dülmener Schichten, unteres Unter-Campan, Westfalen. Geologie und Paläontologie in Westfalen 33: 1–127.