Nymphaeum Antlaşması (1214)
Nymphaeum Antlaşması (Yunanca: Συνθήκη του Νυμφαίου), 1214 Aralık ayında, Bizans İmparatorluğu'nun ardılı İznik İmparatorluğu ile 1204 yılında Dördüncü Haçlı Seferi sonrasında kurulan Latin İmparatorluğu arasında imzalanan barış antlaşmasıdır.
 Latin İmparatorluğu ve diğer Bizans ardıl devletleri. Asya sınırı Nymphaeum Antlaşması hükümlerini yansıtır. | |
| İmzalanma | Aralık 1214 |
|---|---|
| Yer | Nymphaion |
Arka plan
değiştirDördüncü Haçlı Seferi'nden sonra, Flandre Kontu IX. Baudouin Latin İmparatorluğu'nun imparatoru olarak seçildi ve sadece Konstantinopolis'in bir kısmını (geri kalanını Venediklilere verilmiştir) değil, aynı zamanda Küçük Asya'nın kuzey-batı bölgesi de verildi,[1] egemenliğin tanınması toprakların gerçek kontrolü anlamına gelmiyordu. Gerektiğinde silah zoruyla bu kontrolü uygulamak imparatorun görevi anlamına geliyordu. Dördüncü Haçlı Seferi'ni takiben, Baudouin, Trakya'daki olaylarla meşguldü ve daha sonra, Nisan 1205'te Hadrianapolis Muharebesi'nde Bulgarlar tarafından esir alındı.[2] Küçük Asya o an için Latinler tarafından göz ardı edildi, böylece imparatorluğunu ilan eden ve İznik'da bulunan Theodoros Laskaris'e nefes aldırdı ve bu zamanını Anadolu Selçuklu Devleti'ne karşı gücünü birleştirip odaklanma imkânı verdi.
Baudouin'in kardeşi Henri, Latin İmparatorluğu'nu devraldı ve 1206'nın sonunda İznik İmparatorluğu'na karşı operasyonlara başladı, ancak Henry 1211'de dikkatini odaklandırıncaya kadar sadece küçük müdahalelerdi.[3] O yılın 15 Ekim günü, Henri Rindakos Nehri'nde büyük bir zafer kazandı ve Pergamon ve Nymphaeum'a doğru ilerledi, ancak Theodoros'un gerilla savaşı Henri'nin daha fazla ilerlemesini sınırladı.[3] Her iki tarafın da tükenmesinden dolayı, iki imparatorluk arasında, Küçük Asya'da Latin ilerlemesini durduran Nymphaeum Antlaşması imzalandı. Latin mülkleri, Bitinya kıyılarını ve Misya'nın çoğunu kapsayan, Anadolu'nun kuzeybatı kesimiyle sınırlıydı.
Neticeleri
değiştirHer iki taraf da gelecek yıllarda savaşmaya devam etse de, bu barış anlaşmasının bazı önemli sonuçları vardı. Birincisi, barış anlaşması, ikisinin de diğerini yok edecek kadar güçlü olmadığı gerekçesiyle, her iki tarafı da etkili bir şekilde kabul etti. Antlaşmanın ikinci sonucu, Henri'nin vassal'ı olan ve Latin İmparatorluğu'nun desteğiyle İznik'e karşı kendi savaşını yürüten David Komnenos'un bu desteği etkili bir şekilde yitirmesiydi. Böylece Theodoros, 1214'ün sonlarında Sinop'un batısındaki David'in tüm topraklarını Karadeniz'e erişimini sağlayacak şekilde ilhak etti. Üçüncü sonuç ise, Theodoros'un o an için Latinlerin dikkati dağılmadan Selçuklulara karşı savaşı sürdürmekte özgür olmasıydı. İznik, doğu sınırlarını yüzyılın geri kalanı için birleştirmeyi başardı. Düşmanlık 1224'te yeniden patlak verdi ve İkinci Poimanenon Muharebesi'nde ezici İznik zaferi Asya'daki Latin bölgelerini sadece Nikomedia yarımadasına indirdi. Bu antlaşma, İzniklilerin sonraki yıllarda Avrupa'da saldırıya geçmesine izin verecek, 1261'de Konstantinopolis'in yeniden fethiyle sonuçlandı.[4]
Kaynakça
değiştir- Özel
- ^ Ostrogorskiy 1969, s. 425.
- ^ Ostrogorskiy 1969, s. 427.
- ^ a b Ostrogorskiy 1969, ss. 429-430.
- ^ Ostrogorskiy 1969, s. 431.
- Genel
- Ostrogorskiy, Georgiy (1969). Bizans Devleti Tarihi. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. ISBN 0-8135-1198-4. 6 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2018.