Muromachi Dönemi
Muromachi dönemi (Japonca: 室町時代 Muromachi jidai) veya Ashigaka dönemi, Japonya tarihinde 1336-1573 yılları arasında Ashikaga şogunluğunun iktidarını kapsayan dönemdir. Muromachi dönemi 1336'da üç yıllık Kemmu Restorasyonu'nun sonunda Ashikaga Takauji'nin siyasi iktidarı ele geçirmesiyle başlamaktadır ve 1573'te son şogun Ashikaga Yoshiaki'nin Oda Nobunaga tarafından Kyoto'dan çıkartılmasıyla sona ermektedir.[1]
Muromachi döneminin başlangıcı olan 1336-1392 yılları Nanboku-chō dönemi olarak adlandırılır. Bu dönem İmparator Go-Daigo'nun destekçilerinin direnişleri ile geçmiştir. 1465'ten Muromachi döneminin sonuna kadar süren dönem Sengoku dönemi olarak adlandırılır. Kültürel olarak Kitayama ve Higashiyama dönemlerine (geç 15. ve erken 16. yüzyıl) ayrılmaktadır.
Ekonomik ve kültürel gelişmeler
değiştirMuromachi döneminde, Japonya’nın Ming Hanedanı (1368–1644) ile ilişkileri yeniden canlandı. Çin hükümeti, kıyılarında tehdit oluşturan Japon korsanlarını (Japonca: wakō) bastırmak için Japonya’dan yardım talep etti. Ashikaga Yoshimitsu, bu korsan tehdidini azaltmak ve Çin ile daha güçlü diplomatik bağlar kurmak amacıyla harekete geçti. 1401 yılında haraç sistemini yeniden başlatarak Çin imparatoruna bir mektup gönderdi ve kendisini “Japonya kralı, sizin tebaanızdır” olarak tanıttı. Bu sistem Çin tarafından bir haraç düzeni olarak görülse de, Japonya bunu kârlı bir ticaret fırsatı olarak değerlendirdi. Japonya’dan ahşap, kükürt, bakır, kılıç ve yelpazeler Çin’e ihraç edilirken; karşılığında ipek, porselen, kitaplar ve madeni paralar Japonya’ya getirildi. Bu ticari faaliyetler, yaklaşık elli yıl boyunca devam etti.[1]
Zen Budizmi ve sanatın yükselişi
Zen Budizmi, yalnızca dini bir hareket değil, aynı zamanda sanat ve kültür üzerinde derin etkiler bırakan bir ekoldü. Çin’in Song (960–1279), Yuan ve Ming hanedanlarından gelen estetik etkiler, Japon Zen sanatını şekillendirdi. İmparatorluk sarayının, bakufu yönetim merkezi Kyoto’ya yakınlığı, imparatorluk ailesi, soylular, daimyōlar (feodal beyler), samuraylar ve Zen rahipleri arasında sıkı bir etkileşim sağladı. Bu dönemde yeniden düzenlenen Hekiganroku (Pinyin: Bìyán Lù), Japon Zen edebiyatının merkezi bir eseri haline geldi ve günümüzde de önemini korumaktadır.[2]
Muromachi döneminde sanatın pek çok dalında büyük gelişmeler yaşandı. Mimari, edebiyat, Noh tiyatrosu, Kyōgen (komedi türü), şiir, sarugaku (halk eğlencesi), çay seremonisi, peyzaj bahçeciliği ve çiçek düzenleme sanatı bu dönemde gelişip olgunlaşan sanat dallarından bazılarıydı. Bu sanatlar, toplumun tüm kesimlerine yayılarak Muromachi kültürünün karakteristik bir parçası haline geldi.
Kaynakça
değiştir- ^ a b Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334–1615. Stanford University Press. s. 279. ISBN 0804705259.
- ^ Sullivan, Matthew Juksan (2021). The Garden of Flowers and Weeds: a New Commentary on the Blue Cliff Record. Monkfish Book Publishing Company. ss. xli. ISBN 9781948626491.
 | Japonya tarihi ile ilgili bu madde taslak seviyesindedir. Madde içeriğini genişleterek Vikipedi'ye katkı sağlayabilirsiniz. |
| Önce gelen: Kemmu Restorasyonu |
Japon dönemi 1185-1333 |
Sonra gelen: Azuchi-Momoyama |