Vikipedi

Mary Whiton Calkins

Amerikalı filozof ve psikolog (1863 – 1930)

Mary /ˈkɔːlkɪnz, ˈkæl-/ ; 30 Mart 1863 - 26 Şubat 1930 ), bilgilendirilmiş teori hakkında çalışan ve hafıza, rüyalar ve özbenlik üzerine araştırmalar yapmış Amerikalı bir filozof ve psikologdur. 1903 yılında, Calkins, meslektaşları tarafından seçilerek en değerli elli psikolog listesinde on ikinci olmuştur. Cinsiyeti nedeniyle Harvard Üniversitesi tarafından doktorası reddedilmiştir.

Mary Whiton Calkins
Doğum30 Mart 1863(1863-03-30)
Hartford, Connecticut
Ölüm26 Şubat 1930 (66 yaşında)
Newton, Massachusetts
MilliyetAmerika
Meslekpsikoloji ve felsefe Profesörü
Kurul üyeliğiAmerican Psychological Association Başkanı, American Philosophical Association Başkanı
Akademik geçmişi
EğitimSmith College, sonra resmi olmadan Harvard University
TezAssociation. An essay analytic and experimental. (1896)
Doktora danışmanıHugo Münsterberg
Diğer akademik danışmanlar
Akademik çalışmaları
DisiplinFilozof, Psikolog
KurumlarıWellesley College

Calkins, kadın psikologlar tarihinde önemli bir figürdür. Wellesley Koleji'nde kadınlar için ilk psikolojik laboratuvarını kurmuştur. Harvard Üniversitesi Psikoloji Fakültesi 'nde, psikoloji doktora derecesinin tüm gerekliliklerini tamamlamasına rağmen, Harvard'ın kadınları kabul etmediği gerekçesiyle doktorası oy birliğiyle reddedilmiştir daha sonra Amerikan Psikoloji Derneği ve Amerikan Felsefe Derneği'nin ilk kadın başkanı olarak yöneticiliğini yapmıştır.

Kırk yıl boyunca Wellesley Koleji'nde psikoloji ve felsefe dersleri vermiş ve zamanın büyük bir bölümünde orada ve Harvard Üniversitesi'nde araştırmalar yürütmüştür.

Geçmiş

değiştir

Mary Whiton Calkins, 30 Mart 1863'te Connecticut, Hartford'da doğmuştur.[1] Sekiz çocuğun en büyüğüdür.[2] Ailesi Wolcott ve Charlotte Whiton Calkins'tir. Mary, ailesiyle yakındır.[1] Ailesi, Presbiteryen papazı olan babasının Massachusetts'te yeni bir iş bulması sebebiyle New York'tan Massachusetts'e taşınmıştır.[3] 1880'de eğitimine de başladığı Newton, Massachusetts'te ailesi ile birlikte yaşamış [2] ve hayatının geri kalanını orada geçirmiştir.

Babasının çocuklarının eğitimlerini denetlemesindeki aktif rolü ve çalışmalarını planlaması sayesinde liseden mezun olduktan sonra üniversiteye kaydolabilmiştir.[1] 1882'de Calkins, Smith Koleji 'ne ikinci sınıf öğrencisi olarak girmiştir.[2] 1 yıl boyunca burada öğrenim görüp 1883'te kız kardeşinin ölümüyle birlikte üniversiteden 1 yıl izin almış ve kendi kendine öğrenimini devam ettirmiştir.[2] Calkins, okuldan izin aldığı dönemdeYunanistan'da ve [1] iki erkek kardeşine özel dersler vermiştir.[4] Klasik ve felsefe bölümünden dereceyle mezun olmak için 1884'te Smith Koleji'ne geri dönmüştür.[2]

Mezun olduktan sonra, Calkins ve ailesi on sekiz aylık bir Avrupa gezisine çıkmıştır ve Leipzig, İtalya ve Yunanistan'ı keşfetme fırsatı bulmuşlardır. Bu aylarda seyahat etme fırsatını, Antik Yunan ve Roma klasiğinde uzmanlaştığı için modern Yunan klasiği üzerine çalışma avantajı olarak kullanmıştır.[1] Massachuetts'e döndüğünde babası tamamı kadınlardan oluşan bir üniversite olan Wellesley Koleji'nin genel müdürüyle, Calkins'in Yunan bölümünde özel ders vermesi için bir görüşme ayarlamıştır.[2] Üç yıl boyunca Yunan bölümünde asistan ve nihayetinde öğretmen [1] olarak çalışmıştır. Felsefe bölümündeki bir profesör Calkins'in öğretimde üstün yeteneğini fark etmiş ve ona felsefe bölümünün müfredatında yeni olan psikoloji öğretimini kapsayan bir pozisyon teklif etmiştir.[1] Calkins,1 yıl boyunca psikoloji okuyabileceği ihtimalini göz önünde bulundurarak teklifi kabul etmiştir.[5]

O zamanlar kadınların kolejlere katılmak ve öğretmenlik yapmak için daha fazla eğitim fırsatı olmasına rağmen, Calkins bu alanda hâlâ cinsiyetçilikle karşı karşıyadır ve psikoloji diploması almak için pek fazla seçeneği yoktur. John Dewey ile Michigan Üniversitesi'nde, George Trumbull Ladd ile Yale Üniversitesi'nde, Granville Stanley Hall ile Clark Üniversitesi'nde ve William James ile Harvard Üniversitesi'nde psikoloji programlarını göz önünde bulundurmuştur.[1] Spesifik olarak sadece Harvard Üniversitesi ve Clark Üniversitesinin sahip olduğu bir laboratuvar ortamında çalışmakla ilgilendiğini ifade etmiştir[1] fakat Newton'daki evine yakınlığı nedeniyle Harvard'dan kabul aramıştır.[1] Harvard tarafından enstitülerinde bir kadının çalışmasına onay verilmemiş fakat Calkins'in babası ve Wellesley'in müdürü onun kabul edilmesini isteyen mektuplar gönderdikten sonra derslere girmesine izin verilmiştir. Calkins,Josiah Royce tarafından verilen ve önceden Radcliffe Koleji olan Harvard ek binasında dersler almaya başlamıştır.[6]

Kariyer

değiştir

Calkins, kariyeri boyunca hem psikoloji hem de felsefe alanlarında 100'den fazla makale yayınlayıp dört kitap yazmıştır.[7] Hafızayla ve daha sonra benlik kavramıyla ilgilenmiştir.[8] En çok psikoloji alanındaki başarıları ve başarmak için verdiği mücadelelerle tanınır. Doktorası Harvard tarafından reddedildikten sonra, Calkins, çalışmaya ve eşitlik için çabalamaya devam etmiştir.[2]

1903 yılında James McKeen Cattel'in 10 psikologtan, Amerikan meslektaşlarını liyakat sırasına göre sıralamalarını istemesi üzerine Calkins en iyi 50 psikolog listesinde 12. olarak yer almıştır.[9]

İlk psikolojik eğitim

değiştir

Royce, Calkins'i Harvard'da William James tarafından verilen dersleri erkek akranları ile birlikte alması için cesaretlendirmiştir ancak Harvard başkanı Charles William Eliot, bir kadının bir erkekle aynı odada eğitim alması fikrine karşı çıkmıştır.[6] James ve Royce'un baskısı ve Calkins'in babasından gelen bir dilekçe ile Eliot, kayıtlı olmayan misafir öğrenci sıfatı koşuluyla sınıfta derslere girmesine izin vermiştir.[6]

Calkins, çok ünlü ders kitabı The Principles of Psychology'nin 1890'da basılmasından kısa bir süre sonra, William James altında ilk ciddi psikoloji çalışmasına başlamıştır. Otobiyografisinde James'le olan ilk deneyimlerinden birine büyük saygı duyup ve şunları söylemiştir:[8]

"Geriye dönüp baktığımda bana öyle geliyor ki, yazılı sayfalardan ve hatta baş başa tartışmalardan edindiğim şey , her şeyin ötesinde psikolojinin somutluğuna ve “düşünceleri ve duyguları” ile “sınırlı bireysel zihinlerin” dolaysız gerçekliğine dair canlı bir duygudur."

Calkins, James'in felsefesinden çok etkilenmesine ve onu psikoloji alanına sokmasına rağmen, James bir deneyci değildir ve bu daha çok Calkins'in ilgi alanıdır.[1] Buna rağmen, nihayetinde James'in geçişli duygu ilişkileri hakkındaki doktrinleri, ve , eğer ve ama duyguları ve "kişisel biçime" yönelen ve kendine olan en büyük ilgisini başlatan bilinç kavramı olduğunu iddia etmiştir.[8]

Calkins, James'le çalışırken ilk önce makalelerinden birinin konusu olarak dikkati önermiştir ancak James bu konuda yeterli bilgi sahibi olmadığı için onay vermeyip uygun bulmadığını söylemiştir. Calkins de çağrışım konusunu gelişigüzel olarak seçmiştir ve bu konu psikolojik kariyerinin en önemli ilgi alanlarından biri haline gelmiştir.[8]

Deneysel Psikoloji

değiştir

James'in yanında aldığı eğitimin ardından Calkins, daha sonra Wellesley Koleji'nde kadınlar tarafından yönetilen ilk psikoloji laboratuvarını kurmasında kendisine yardımcı olan Clark Üniversitesi'nden Edmund Sanford ile birlikte çalışmıştır.[6] Sanford, Calkins'i deneysel laboratuvar prosedürleri konusunda eğitmiş ve Wellesley'in psikolojik laboratuvarı için çok sayıda laboratuvar aletinin oluşturulmasına ve montajına yardımcı olmuştur.[8]

Calkins'e Sanford tarafından eğitim verildiğinde, Sanford'un içeriğini ve yedi haftalık bir süre boyunca kaydedilen rüyalarını incelemeyi içeren bir araştırma projesi yürütmesine izin verilmiştir.[9] Calkins 205 rüya ve Sanford 170 rüya kaydetti. Gecenin farklı saatlerinde çalar saatleri kullanarak kendilerini uyandırmış ve uyandıkları an rüyalarını kaydetmişlerdir.[10] Rüyalarını mümkün olan en kısa sürede not almalarını sağlamak için yataklarının hemen yanında bir not defteri ile uyumuşlardır. Her sabah, önemli veya önemsiz görünüp görünmediklerine bakmaksızın tüm kayıtları incelemişlerdir. Ayrıca, farklı rüya türlerini de dikkate almış ve çeşitli duygu unsurlarını keşfetmişlerdir.[10]

Proje kapsamında; rüyanın bilinçli, günlük hayatla olan ilişkisi, rüya deneyimlerinde kişi ve mekan ayrımı da ele alınmıştır.[10] Calkins, otobiyografisinde rüyanın "genel olarak yalnızca son duyu algısının kişilerini ve yerlerini yeniden ürettiğini ve kişinin uyanık deneyiminde çok önemli olan şeyle nadiren ilişkilendirildiğini" açıklamıştır.[8] Calkins ve Sanford, rüyalardaki kimlik kaybını "bir kayıp değil, özbilincin değişmesi veya ikiye katlanması ... yine de kişinin her zaman değişenin veya kimliği ikiye katlananın kendisi olduğunun bilincinde olması" olarak ele almışlardır.[8]

Calkins'in araştırması, Sigmund Freud tarafından rüya kavramını yaratırken alıntılanmıştır.[9] Ayrıca Calkins, o dönemdeki Freudcuların "rüyaların 'açık içeriği' ile yüzeysel olarak ilgilendiklerini" iddia etmiştir.[8] Montangero ve Cavallero (2015) tarafından yakın zamanda yapılan bir araştırmanın sonuçları, katılımcıların rüyalarındaki ardışık olayların nadiren makul olduğunu ve çoğu zaman birbiriyle hiçbir ilişkisinin olmadığını göstermiştir. Bu, rüyaların çok az gizli anlamı olduğunu öne sürüp Calkins'in orijinal rüya çalışmasının bulgularını desteklemiştir.[11]

Wellesley'de psikolojik laboratuvar ve kurslar

değiştir

1891'de Calkins, felsefe bölümünde psikoloji eğitmeni olarak Wellesley'e dönmüştür.[1] Almanya'nın Leipzig kentinde Wilhelm Wundt tarafından ilk psikoloji laboratuvarının kurulmasından 12 yıl sonra Calkins, 1891 yılında bir kadın tarafından kurulacak ilk psikoloji laboratuvarını ve sadece kadınların gittiği bir kolejde ilk psikoloji laboratuvarını kurmuştur. Laboratuvar 200 $ tarafından finanse edilirken diğer tüm laboratuvarlara 800 $ veya daha fazla fon sağlanmıştır.[1] Calkins, aparatların çoğunu yakınlardaki mekanlara yaptırmıştır ve laboratuvarı, Wellesley Koleji'ndeki College Hall'un beşinci katının çatı katındadır. Laboratuvar kurulduktan sonra hızla popülerlik kazanıp Calkins burada "psikolojinin fizyolojik olarak yaklaşımı" konulu ilk dersini elliden fazla öğrenciye vermiştir.[1] Bu öğrenciler psikolojinin bazı alanlarında eğitilip duyum ve çağrışım gibi konularda deneyler yapmışlardır.

Yakınındaki bir fizik laboratuvarında, diğerlerinin yanı sıra Calkins'in laboratuvarının da zarar görmesine neden olan bir yangın çıkmıştır. Yangında hiçbir öğrenci veya öğretim üyesi yaralanmazken, bir kadın tarafından kurulan ilk psikoloji laboratuvarı yıkılıp tahrip olmuştur. Laboratuvar yeniden inşa edilmiştir ve ileriki zamanlarda yönetici olarak Eleanor Gamble, Calkins'in yerini almıştır.

İleri eğitim

değiştir

Calkins, psikoloji eğitimini ilerletmek için planlar yapmaya başladığında, Sanford'dan gelen tavsiyeler, onun Harvard'daki deneyimindeki gibi kadınları öğrenci olarak kabul etmeyeceklerini öne sürerek, onu Johns Hopkins ve Clark gibi okullara başvurmasından caydırmıştır.[1] Sanford, Calkins'i Avrupa'daki programları keşfetmeye teşvik etmiş ve Hugo Münsterberg'in Almanya'nın Freiburg kentindeki laboratuvarında bir kadınla birlikte bir resmini gördükten sonra laboratuvarına kız öğrencileri kabul ettiği sonucuna varmıştır.[1] Calkins, Münsterberg ile çalışma arzusunu James'e ifade ettikten sonra, ondan Münsterberg'in yakında Harvard'da çalışmaya geleceğini öğrenmiştir.[1]

Calkins'in Münsterberg'de okuduğu üç yıl içinde, Sanford'la rüyalar üzerine yürüttüğü araştırma ve çağrışım üzerine ilk makalesi de dahil olmak üzere birçok makalesi yayınlanmıştır.[1] Otobiyografisinde Münsterberg'i "derin öğrenen, yüksek özgünlüğe ve şaşırtıcı çok yönlülüğe sahip bir adam" olarak tanımlamıştır.

Münsterberg ile yapılan diğer çalışmalar, rüya çalışmalarını içeriyordur. Hugo, onu laboratuvar deneylerinin ayrıntıları konusunda eğiterek başlamış ve ona, ikisinin birkaç hafta boyunca rüyalarından aldıkları kayıtlara dayalı bir araştırma problemi vermiştir. O haftalar boyunca, gecenin farklı saatlerinde kendilerini çalar saatlerle uyandırıp rüyalarını kaydederek ardından onları yoğun bir şekilde incelemişlerdir. Ulaştıkları sonuç, rüyaların yakın zamandaki duyusal algıya ait kişiler, yerler ve olayların yeniden üretimlerinden başka bir şey olmadığıdır.[8]

Cinsiyeti nedeniyle deneyimlediği ayrımcılık önceki zaman ve olaylarda da kendini göstermiştir. Calkins otobiyografisinde, Amerikan Psikoloji Derneği'nin yönetim kurulu üyesi olarak Munsterberg ve kendisinin de aralarında bulunduğu öğrencilerinin Harvard Birliği'ndeki Komite'nin öğle yemeği toplantısına katıldıkları bir tarihi anmıştır. Ancak oradaki garson, grubun girişine "Ana salona hiçbir kadın ayak basamaz; bu kadar çok erkeği bir kadın tarafından dengeleyerek bayanları yemek odasına kabul etmek mümkün değildir", diyerek protesto etmiştir.[8] Calkins, alanında bir kadın olarak sürekli bir mücadele içinde gibi görünse de, kendisine ayrımcılık yapmayan kişilere minnettarlığını otobiyografisinde dile getirmiştir. Munsterberg'in laboratuvarında asistan ve öğrenci olarak çalışan insanları kitabında "dostça, yoldaşça ve canlandırıcı bir şekilde gerçekçi karşılama" olarak büyük bir minnettarlıkla anlatmıştır ayrıca hiç tereddüt etmeden laboratuvar kapılarını kendisine açan Munsterberg'e borçlu olduğunu ifade etmiştir.[8]

Doktora araştırması

değiştir

Bu süre zarfında Calkins, hafızayı da incelemiştir ve bu, şimdi serbest çağrışım tekniği olarak bilinen doğru ilişkilendirme yöntemini icat etmesine yol açmıştır.[8] Calkins, otobiyografisinde şöyle açıklamıştır: "Rakamlarla eşleştirilmiş renk serilerini göstererek, belirli bir renkle birlikte tekrar tekrar eşleştirilmiş bir rakamın hem canlı renkli bir rakamdan hem de renkle en son eşleştirilen rakamdan daha fazla hatırlanma olasılığını buldum".[8]

Calkins'in 1894 ile 1896 yılları arasında Hugo Münsterberg yönetimindeki bir dizi deneyi, bir kişinin bir şeyi hatırlama yeteneğiyle ilgili olduğu için sonralık kavramıyla ilgilidir. Eşleştirilmiş çağrışım tekniği, sonralık kavramının canlılığa ve hem canlılığa hem de sonralık kavramının tekrarına yol açtığını göstermiştir. Yöntemi, sayılarla eşleştirilmiş bir dizi rengi göstermekten ve ardından, daha önce eşleştirildikleri renkler tekrar yanıp söndüğünde sayıların hatırlanması için test yapılmasından oluşuyordur. Çalışmasının bulguları, parlak renklerle eşleştirilen sayıların, nötr renklerle ilişkilendirilen sayılardan daha iyi hatırlandığını ortaya çıkartmıştır. Yine de, hafızayı etkileyen ana faktör renk değil, maruz kalma sıklığıdır.

Calkins, kullandığı eşleştirilmiş çağrışımlar olarak bilinen teknik ezberleme yöntemini deneyin sonuçlarından bile daha önemli olarak tanımlamıştır.[8] Bir özneye bir uyaranın sunulduğu ve uygun yanıtı vermesinin istendiği formül, insan öğrenimini incelemek için standart bir araç haline gelmiştir.[12] Georg Elias Müller, onun yöntemini eleştirmesine rağmen, onu iyileştirip benimsemiş ve buna Almanca: Treffermethode adını vermiştir. (çev. 'hit method' ) ve o zamandan beri yaygın olarak kullanılmaktadır.[13] Edward B. Titchener Calkins'in araştırmasını Öğrenci El Kitabına dahil etmiş ve otobiyografisinde, Calkins ders kitabı olarak yazdığı kitaba Psychology By Experiment için eşleştirilmiş çağrışım yöntemini seçen bir Profesör Kline'dan bahsetmiştir. [8] Eşleştirilmiş ilişkilendirme tekniği, Herrnstein ve Boring tarafından yayınlanan psikoloji ders kitaplarında da yer almıştır.[14] Eşleştirilmiş çağrışım tekniği, Calkins'in psikolojiye en büyük katkılarından biri olarak görülse de, Calkins'in kendisi bu çalışmaya çok fazla önem vermemiştir.[14]

Calkins'in araştırmalarının hafıza üzerindeki etkileri sık sık küçümsemesine rağmen, yazılarının "gerçekten dikkate değer bir miras oluşturduğu ... [onların] temelde işlevsel olarak önemli, temel, tekrarlanabilir fenomenleri temsil ettiği" öne sürülmüştür.[15]

Münsterberg altında eşleştirilmiş öğrenme üzerine yaptığı çalışma, 1896'da yayınlanan doktora tezini oluşturmuştur. Harvard, Calkins'e doktora derecesini vermek için Felsefe ve Psikoloji Bölümü' nün oybirliğiyle tavsiyesini onaylamayı reddetmiştir.[16][17] Eliot, iki cinsiyetin ayrı ayrı eğitilmesi gerektiğine şiddetle inanıyordur ve Calkins'in "misafir" olmasına izin vermesine rağmen, o ve kurulun geri kalanı Calkins'e derece vermeyi reddetmiştir. Calkins, sınavları geçmek ve bir tezi tamamlamak da dahil olmak üzere doktora için tüm gereklilikleri yerine getirmiş ve Harvard'daki tüm profesörleri onu derece için tavsiye etmiştir. Yine de, yalnızca cinsiyeti nedeniyle, kendisine verilen derecenin onuru reddedilmiştir.[1] James hayal kırıklığına uğramış ve Calkins' in performansını "Harvard'da yaptığımız en parlak doktora sınavı" olarak nitelendirmiştir.[12]

Yeterliliği hiçbir zaman resmi olarak verilmemiş olsa da, Calkins, bir doktora derecesi için tüm dersleri, sınavları ve araştırmaları tamamlayan ilk kadındır.

Calkins'in kadınlar için en dikkate değer sosyal adalet örneği, Harvard ile eş değer bir kadın koleji olan Radcliffe'den bir doktora derecesini reddetmesidir. 1902'de Radcliffe, Calkins'e ve Harvard'da eğitimlerini tamamlamış ancak cinsiyetleri nedeniyle doktora alamayan diğer üç kadına doktora dereceleri teklif etmiştir.[1] Diğer üç kadın dereceyi kabul etmiş ve Munsterberg, Radcliffe'den bir doktora derecesinin Harvard'dan bir doktora ile aynı ağırlığa sahip olduğunu iddia ederek Calkins'i, kendisinin de kabul etmesi konusunda ısrar etmiştir.[1] Calkins, Radcliffe yönetim kuruluna yazdığı bir mektupla Radcliffe'in teklifini reddetmiştir:[1]

“Burs verilecek üç kadının bursunu içtenlikle takdir ediyorum ve onlarla aynı sınıfta olmaktan çok memnun olurum. Ayrıca, Radcliffe derecesinin, genel olarak, Harvard derecesinin pratik eşdeğeri olarak kabul edilmesinin kuvvetle muhtemel olduğunu düşünüyorum ve son olarak, doktora derecesine sahip olmaktan memnuniyet duyarım çünkü bazen onun eksikliğini bir güçlük olarak görüyorum ve şimdi Radcliffe derecesi teklif edildiğinde, Harvard derecesinin kadınlara açık olup olmayacağından şüpheliyim. Öte yandan, Radcliffe Koleji doktora derecesi vermeyi reddederse, eğitimin en iyi ideallerine daha iyi hizmet edileceğine hala inanıyorum. Bu kanaate sahip olarak, dereceyi kabul etmek gibi daha kolay bir yol izlemeyeceğimi anlamışsınızdır.” -  Whiton Calkins, Furumoto, 1980, s. 66, Psychology's Feminist Voices aracılığıyla, "Profil: Mary Whiton Calkins".[18] Devam eden dilekçelere rağmen, 2015 itibarıyla Harvard Üniversitesi, ölümünden sonra ona doktora derecesi vermeyi reddetmeye devam ediyordur.[18][19]

Sonraki işleri

değiştir

Ek eğitimi tamamlandıktan sonra, 1895'te psikoloji doçenti olarak Wellesley'e dönmüştür. Döndükten iki yıl sonra psikoloji ve felsefe profesörü olmuştur. Bu ekleme, klasikler ve Yunanca derslerine geri dönmesini sağlamıştır. Deneysel çalışmalarını da bu süre boyunca devam ettirmiştir.[20]

Calkins'in ilk ders kitabı olan An Introduction to Psychology 1901'de yayınlanmıştır [1] . Persistent Problems of Philosophy (1907) ve The Good Man and The Good (1918), felsefi görüşlerini ifade ettiği iki yayındır.

1905'te Amerikan Psikoloji Derneği'nin ve 1918'de Amerikan Felsefe Derneği'nin başkanlığına seçilmiştir. Her iki kurumda da pozisyon sahibi olarak görev alan ilk kadındır. 1909'da Columbia Üniversitesi'nden fahri Edebiyat Doktoru ve 1910'da Smith College'dan Hukuk Doktorası almıştır.[2] Aynı zamanda İngiliz Psikoloji Derneği'nin onursal üyeliğine seçilen ilk kadındır.[9]

Kendi

değiştir

Psikolojiye katkılarından biri benlik psikolojisi sistemidir. 1900'den başlayarak Calkins, psikolojiyi bir "benlik bilimi" olarak tanımladığı bir dizi makale yayınlamaya başlamıştır - bu, benlik psikolojisi sisteminin geliştirilmesi için bir öncül olmuştur.[1] Yıllarca benlik fikrini tanımlamaya çalışmış fakat onu hiçbir şekilde tanımlayamayacağı sonucuna varmıştır. Benliğin tanımlanamaz olmasına rağmen, "bir bütünlük, birçok karakterden biri ... benim ben olduğum ve senin de sen olduğun anlamında bir benzersizlik..." olduğunu belirtmiştir.[8]

Sadece birkaç düşünce okulunun olduğu bir dönemde, Calkins benlik psikolojisi ekolünü kurmuştur.[9] Pek çok psikolog benliğin veya ruhun alakalı olduğunu düşünmemesinden dolayı bu konu fazla popüler olmasa bile tartışmalı hale gelmiştir. O zamanlar, ana psikoloji ekolleri, birbiriyle oldukça rekabet halinde olan yapısalcılık ve işlevselciliktir fakat bir ekol tarafından yapılan açıklamalar diğerleri tarafından çürütülebilir veya etkilenebilirdir.[14] Benlik psikolojisi de William James'in çoklu benlik fikri teorisinden (maddi benlik, sosyal benlik ve ruhsal benlik dahil) etkilenmiştir ve Calkins'in, Josiah Royce'un insanların kendilerini kişilerarası iletişim yoluyla tanımladığı teorisine özel bir ilgi duymuştur.[9][21]

Calkins, kendini hem felsefi hem de psikolojik bakış açılarından da yararlanıp eleştirel bir şekilde inceleyerek, benlik psikolojisi sistemi üzerinde çalışmak için çok zaman harcamıştır. Uzun yıllara dayanan eğitim hayatı boyunca benlik psikolojisi konusunda birçok kitap ve makale yazmıştır. Sistem üzerinde çalışarak geçirdiği yıllar boyunca sistemi pek popüler olmamasından dolayı sistemle ilgili çalışmaları daha az hatırlanmaktadır. Calkin's, yeterli takdiri toplayamamasına rağmen, "bilinçli benlik bilimi" olarak tanımlanan konuya olan ilgisini hiç kaybetmemiştir. Benlik psikolojisi çalışması yoluyla; aynı kalan benlik, değişen benlik, benzersiz benlik ve diğer birkaç tanım gibi benliğin tanımlarını oluşturabilmiştir. Kariyerinin tamamı boyunca benlik psikolojisini tartışmaya devam etmiş ve kitaplarından bazılarında bundan bahsetmiştir, bunlardan biri de "A First Book in Psychology"dir . [21]

Benlik psikolojisinin yeteri kadar popüler olmadığına dair düşüncesi, "Kişi sürekli olarak kendinin farkındadır ki, sansasyonel bir deneyim hakkında rapor verirken anlaşılır bir şekilde bunu gözden kaçırabilir" düşüncesidir ve bunun, iç gözlemsel çalışmalarda benlik hakkında referans eksikliğine neden olduğunu da eklemiştir. Ayrıca, sistemin diğer psikologlar veya bilim adamları tarafından pek iyi karşılanmadığını öne sürmüştür; bunlardan biri, 1917'de "Ruha Karşı Benlik Örneği" adlı makalesinde tartıştığı, benliğin ruhla ilişkisi konusundaki kafa karışıklığıdır. Bu yazıda, ruhumuzun yaşamın kendisi olarak kabul edilmesi gerektiğini açıklayıp psikoloji içindeki düzenleyici rolüne dikkat çekerek, sistemini ilerletmek için teorik argümanlara yönelmiştir.[21] Calkins, benlik psikolojisindeki üç temel kavramı özne, nesne ve özne ile nesne arasındaki ilişki olarak tanımlamıştır. Calkins, benlik psikolojisini daha baskın olan atomculuk, davranışçılık, Gestalt psikolojisi ve psikofiziksel kişiselcilik ekollerinden ayırırken, yine de benlik psikolojisinin bu ekolleri benimsediği temel ilkeler bünyesine katılabileceğini savunmuştur.[22]

Calkins, benlik psikolojisini, kişinin kendi zihinsel deneyimini incelemesini içeren bir içebakışçı psikoloji formu olarak görmüştür.[21] Birinin içgözlemsel olarak düşünmesini sağlamanın; din, ahlak ve akılda başka türlü düşünülemeyecek çeşitli diğer görünümler de dahil olmak üzere hayatlarının birçok alanına yardımcı olabileceğine inanmıştır. İçebakışçı psikoloji iki ekolden oluşmuştur: psikolojik tanımında "benliği" reddeden kişiliksizlik ve psikolojide bilinç, işleyen, deneyimleyen benlikler çalışması olarak tanımlanan kişiliksellik.[21] Calkins'in kanısı, psikolojide yeterli eğitim için bir laboratuvarın gerekli olduğudur.[14] Benlik psikolojisinin deneysel olarak araştırılabileceğini iddia etmiş ancak kişisel olarak benlik psikolojisi ile ilgili laboratuvar deneylerine katılmamıştır.[21] Calkins, benlik psikolojisi ekolünün, işlevselcilerin ve yapısalcıların üzerinde ortak bir zemin bulabilecekleri bir teori olmasını arzulamıştır.[14]

Calkins'in benlik psikolojisi, dönemin diğer psikologlarının eleştirileri olmadan işleve geçirilmemiştir. İşlevselciliğin kurucu babası James Angell, Calkins'in bedeni benliğin bir parçası olarak ihmal etmesine karşı çıkmıştır.[14] Calkins'in Amerikan Psikoloji Derneğindeki başkanlık konuşmasında benlik psikolojisini halka özetlemesinin ardından, Angell şunları iddia etmiştir: "Benim sunduğum işlevsel psikoloji gibi Bayan Calkins'in 'benlik psikolojisi' tamamen uzlaştırılabilirdi ... Benliğin bir bedene sahip olmasına izin vermeyi reddeden aşırı bilimsel tutuculuğu olmasaydı. . . Onu anladığım şekliyle gerçek psikolojik benlik, saf bedensiz ruhtur - iyi dini ve felsefi kökene sahip takdire şayan bir şey, ama kesinlikle psikolojinin bilmek zorunda olduğu bir şey değildir".[14] Bu konuşma, Calkins'in düşüncelerinin kesin ve kanıtlanabilir olmamasına ithafen yapılmıştır; Calkins aslında duyu-motor süreçleri ve fizyolojik fenomenleri hesaba katarak bedene hatırı sayılır bir önem vermiştir ancak bedeni, psikolojinin gerekli bir "temel gerçeği" olarak görmemiştir.[14]

Kişisel hayat

değiştir

Calkins, psikoloji alanına yaptığı katkıların yanı sıra kadın haklarının hevesli bir destekçisidir.[5] Calkins, kadınlara demokratif bir şekilde oy hakkı verilmesinin onaylanması için aktif bir şekilde mücadele vermiştir :[5] "Vatandaşlarının oy hakkıyla yönetilen ve kadınlarının eğitimini de ilke edinmiş demokratik bir ülkede, cinsiyet farklılığına dair bir ayrım yapmacık ve mantıksızdır".[1] Calkins aynı zamanda barış yanlısı bir pasifistti ve Amerikan Sivil Özgürlükler Birliği'nin bir üyesidir.[5] I. Dünya Savaşı sırasında Wellesley'de çalışırken, Calkins'in bir meslektaşı pasifist görüşlere sahip olduğu için kovulmuş ve Calkins, görevine son verilen meslektaşıyla aynı görüşlere sahip olduğunu belirterek istifasını teklif etmiş olmasına rağmen Wellesley'den istifası başkan ve yönetim kurulu tarafından kabul edilmemiştir.[5]

Yazılarından da anlaşılacağı gibi kendisini kabul edenlere çok minnettar olsa da kabul etmeyenlere karşı herhangi bir kin beslememiştir. Örneğin, bir derece için başvurusunu kabul etmemesi sonucunda Harvard yönetim kurulunu küçümsemek yerine; derslere katılmasına, profesörlerinin yanında araştırma yapmasına ve James, Sanford ve Münsterberg gibi kişilerle çalışmasına izin verdiği için Harvard'a takdirini iletmiştir.[8] Ayrıca, Robert MacDougall ve teknisyenleri, denekleri, danışmanları ve hatta arkadaşları olarak onunla yıllarını geçiren diğer figürlerin yardımından da otobiyografisinde bahsetmiştir.[8] Ek olarak, garsonun kadınların erkekleri dengeleyemeyeceği düşüncesiyle Calkins'in mekana girişine izin vermemesine de otobiyografisinde "Genel olarak çoğunluğun kabul ettiği görüşe karşı haklı olarak ısrar ettiği" şeklinde yer vermiştir.[8]

Calkins, 1929'da emekli olana kadar 40 yıl boyunca Wellesley Koleji'nde öğretim üyesi olarak görev yapmıştır. Psikoloji ve felsefe alanları arasında eşit olarak bölünmüş dört kitap ve yüzden fazla makale yazdıktan sonra 1930'da ölmüştür.[9]

Ayrıca bakınız

değiştir
  • Amerikan felsefesi
  • Amerikalı filozofların listesi

Notlar

değiştir
  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y "Mary Whiton Calkins". Psychology of Women Quarterly. 5: 55-68. 1980. doi:10.1111/j.1471-6402.1980.tb01033.x.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ a b c d e f g h "Mary Whiton Calkins". Women's Intellectual Contribution to the Study of Mind and Society. n.d. 23 Ağustos 2000 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  3. ^ Bumb, J. (n.d.). Mary whiton calkins. Retrieved from http://www2.webster.edu/~woolflm/marycalkins.html 12 Ağustos 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ DiFebo, H. (n.d). Psyography: Mary whiton calkins. Retrieved from http://faculty.frostburg.edu/mbradley/psyography/marywhitoncalkins.html 23 Ekim 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ a b c d e Christopher Green (Producer). (n.d.). Katharine Milar on the first woman president of the APA, Mary Whiton Calkins. [Audio podcast]. This week in the history of psychology. Retrieved from http://www.yorku.ca/christo/podcasts/ 5 Haziran 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  6. ^ a b c d "Mary Whiton Calkins". 4000 years of women in science. 20 Nisan 1999 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2012. 
  7. ^ "American Psychological Association". American Psychological Association. March 2011. 7 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  8. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Murchison, C., (Ed.) (1930). "Mary Whiton Calkins". A history of psychology in autobiography (İngilizce). I. Clark University Press; Russell & Russell/Atheneum Publishers. ss. 31-62. doi:10.1037/11401-002. ISBN 084620097X.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  9. ^ a b c d e f g O'Connell, Agnes N.; Russo, Nancy Felipe, (Ed.) (1990). "Mary Whiton Calkins". Women in psychology : a bio-bibliographic sourcebook. 1. publ. New York: Greenwood Press. ss. 57–59. ISBN 978-0313260919.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  10. ^ a b c Calkins (1930). "The self-psychology of the psychoanalysts". Psychological Review. 37 (4): 277-304. doi:10.1037/h0071904. 
  11. ^ Montangero (2015). "What renders dreams more or less narrative? A microstructural study of REM and Stage 2 dreams reported upon morning awakening". International Journal of Dream Research. 
  12. ^ a b Hilgard, E. R. (1987). Psychology in America: A historical survey. San Diego, CA: Harcourt Brace Jovanovich.
  13. ^ Zusne, L. (1984). Biographical dictionary of psychology. Westport, CT: Greenwood Press.
  14. ^ a b c d e f g h Strunk (1972). "The self-psychology of Mary Whiton Calkins". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 8 (2): 196-203. doi:10.1002/1520-6696(197204)8:2<196::aid-jhbs2300080205>3.0.co;2-l. PMID 11609713. 
  15. ^ Madigan (1992). "Short-term memory at the turn of the century: Mary Whiton Calkins's memory research". American Psychologist. 47 (2): 170-174. doi:10.1037/0003-066x.47.2.170. 
  16. ^ Furumoto (1979). "Mary Whiton Calkins (1863–1930) fourteenth president of the American Psychological Association". Journal of the History of the Behavioral Sciences. 15 (4): 346-356. doi:10.1002/1520-6696(197910)15:4<346::aid-jhbs2300150408>3.0.co;2-z. PMID 11608236. 
  17. ^ "Mary Whiton Calkins". Department of Psychology. Cambridge, Massachusetts: Harvard University. 1 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  18. ^ a b "Mary Whiton Calkins". National Women's History Museum. United States: National Women's History Museum. 2015. 13 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  19. ^ "Mary Whiton Calkins". American Psychological Association. United States: American Psychological Association. 2011. 12 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2021. 
  20. ^ Notable American Women: 1607–1950. 1971.  Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  21. ^ a b c d e f "The moral of her story: Exploring the philosophical and religious commitments in Mary Whiton Calkins' self-psychology". History of Psychology. 2 (2): 119-131. 1999. doi:10.1037/1093-4510.2.2.119. PMID 11623736.  Birden fazla yazar-name-list parameters kullanıldı (yardım); Yazar |ad1= eksik |soyadı1= (yardım)
  22. ^ Mcdonald (16 Aralık 2007). "Differing Conceptions of Personhood Within the Psychology and Philosophy of Mary Whiton Calkins. Transactions of the Charles S Peirce Society". Transactions of the Charles S. Peirce Society: A Quarterly Journal in American Philosophy. 43 (4): 753-768. 18 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2023. 

Kaynakça

değiştir

Harici Kaynaklar

değiştir
"https://tr.wiki.x.io/w/index.php?title=Mary_Whiton_Calkins&oldid=33939708" sayfasından alınmıştır