Marienburg Kuşatması (1410)
Marienburg Kuşatması, Töton Şövalyeleri'nin manastır devletinin başkenti Marienburg'daki (Malbork) kalenin iki aylık başarısız bir kuşatmasıdır. Kral II. Władysław Jagiełło ve Büyük Dük Vytautas komutasındaki ortak Leh-Litvan kuvvetleri, Grunwald Muharebesi'ndeki (Tannenberg) büyük zaferin ardından Prusya'nın tamamen fethi amacıyla 26 Temmuz ve 19 Eylül 1410 tarihleri arasında kaleyi kuşattı, fakat kale Heinrich von Plauen komutasında kuşatmaya dayandı ve Şövalyeler, 1411'de yapılan Birinci Toruń Barışı'nda yalnızca küçük toprak kayıplarını kabul ettiler. Marienburg'un savunucusu Heinrich von Plauen, Şövalyelerin tamamen yok olmaktan kurtarıcısı olarak kabul edilir.
| Marienburg Kuşatması | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Leh-Litvan-Töton Savaşı'nın bir parçası | |||||||
 Kuşatma sırasında Leh topçular | |||||||
| |||||||
| Taraflar | |||||||
 Töton Tarikatı DevletiParalı askerler | |||||||
| Komutanlar ve liderler | |||||||
 II. Władysław Jagiełło Vytautas |
 Heinrich von Plauen | ||||||
| Güçler | |||||||
|
15,000 Polonyalı 11,000–12,000 Litvan[1] 800 Boğdanlı |
3,000 yedek güç 1,427 Grunwald'dan kurtulanlar 200 Danzig (Gdańsk) denizcisi[2] | ||||||
Arka plan
değiştirMüttefik Leh-Litvan kuvvetleri, Marienburg'u ele geçirmek amacıyla Temmuz 1410'da Prusya'yı işgal etti. Yolları, 15 Temmuz 1410'da belirleyici Grunwald Muharebesi'nde müttefik kuvvetler ile karşılaşan Töton Şövalyeleri büyük bir yenilgiye uğradılar, komutan ve subayların çoğu ya öldü ya da esir aldındı. Muzaffer Leh-Litvan kuvvetleri savaş alanında üç gün kaldı; Bu süre zarfında Schwetz (Świecie) Komturu Heinrich von Plauen, Marienburg'a geldi ve kalenin savunmasını organize etti.[1] Von Plauen Grunwald seferine katılmamıştı ve ona Schwetz'de yaklaşık 3.000 kişilik yedek kuvvetlerin komutası emanet edilmişti. Von Plauen'in Büyük Üstat Ulrich von Jungingen'in savaş öncesi talimatlarına dayanarak mı yoksa liderlik boşluğunu doldurmak için kendi inisiyatifiyle mi Marienburg'a yürüdüğü tam olarak belli değildir.[1] Leh-Litvan kuvvetleri Marienburg'a ilerlerken, üç Töton kalesi - Hohenstein (Olsztynek), Osterode (Ostróda) ve Christburg (Dzierzgoń) - direniş ile karşılaşılmadan ele geçirdi.[1] Müttefik kuvvetler yavaş hareket ediyordu, günde ortalama sadece 15 km (9,3 mi) katediyorlardı. Bu, von Plauen'e Marienburg'da savunmayı organize etmesi için yeterli zamanı tanımıştı. Bu gecikme, modern tarihçiler tarafından en büyük Leh-Litvan taktik hatalarından biri olarak eleştirildi ve birçok spekülasyona konu oldu.[3][4] Leh tarihçi Paweł Jasienica'ya göre bu muhtemelen, Vytautas ile birlikte, Polonya (tamamen mağlup edildiğinde büyük olasılıkla tarikat mülklerinin çoğunu alacaktı) ve Litvanya arasındaki güç dengesini bozmamak için alçakgönüllü ancak büyük bir kısmı yok edilmeyen tarikatı oyunda tutmayı tercih eden Jagiełło'nun kasıtlı bir hareketiydi, ancak birincil kaynakların eksikliği kesin bir açıklamayı engellemektedir.[5]
Kuşatma
değiştir
Ana Leh-Litvan kuvvetleri Marienburg'a ancak 26 Temmuz 1410'da vardı.[2] Bir gün önce von Plauen, Marienburg Kalesi'nin dışındaki kasabanın yakılmasını emretti, müttefik askerleri sığınaklardan mahrum etti ve savaş alanını boşalttı.[6] Kuşatma yoğun değildi: Kral Jagiełło, Prusya'nın çoktan düştüğünden emindi ve soylular arasında toprak bölüştürmeye başlamıştı bile. Askerlerini, garnizonsuz kalan çok sayıda küçük kaleyi ele geçirmek için gönderdi.[7] Tötonların elinde sadece sekiz kale kaldı.[8] Şövalyelerin müttefikleriyle iletişim kurmasına izin verildi.[2] Macaristan Kralı Sigismund, Romalıların Kralı Wenceslaus'a elçi gönderdiler, onlarda paralı asker için mali yardım ve eylüle kadar Bohemyalı ve Moravyalı takviye asker sözü verdiler. Livonya Tarikatı, Litvanya ile üç aylık ateşkesi sona erdiği gibi Marienburg'a 500 asker gönderdi.[2] Jagiełło'nun ordusunu olduğu yerde sabit tutan kuşatma, Prusya'nın diğer bölgelerinde savunma kuvvetlerinin örgütlenmesine yardımcı oldu.[9] Müttefik kuvvetler kaleyi hemen teslim alabilmeyi bekliyorlardı ve mühimmat eksikliği, düşük moral ve dizanteri salgını nedeniyle uzun vadeli bir kuşatmaya hazır değildiler.[10] Soylular hasat için eve dönmek ve paralı askerler ise ödeme almak istediler. Vytautas komutasındaki Litvan birlikleri ilk geri çekilenler oldu.[10] Kuşatma iki ayın sonunda 19 Eylül'de kaldırıldı. Ayrılmadan önce Jagiełło, Şövalyeler üzerindeki baskıyı sürdürmeyi umarak Marienburg'un güneyindeki Stuhm'da (Sztum) bir kale inşa ettirdi.[11] Leh-Litvan kuvvetleri, Polonya ve Litvanya'ya döndü ve teslim olan veya ele geçirilen kalelere garnizonlarını bıraktılar.[10]
Neticesi
değiştirLeh-Litvan kuvvetlerinin geri çekilmesinden sonra, Şövalyeler kalelerini geri almaya başladılar. Ekim ayının sonunda Lehlerin elinde sadece dört Töton kalesi kaldı, bunlar sınır kasabaları Thorn (Toruń), Nessau (Nieszawa), Rehden (Radzyń Chełmiński) ve Strasburg (Brodnica) idi.[12]
Jagiełło yeni bir ordu kurdu ve 10 Ekim 1410'da Koronowo Muharebesi'nde Şövalyeleri bir kere daha mağlup etti.[13] Marienburg kahramanı olarak ününü kullanan von Plauen, Kasım ayında yeni Büyük Üstat seçildi. Von Plauen savaşa devam etmek istedi, ancak danışmanları barış görüşmeleri için Plauen'e baskı yaptı.[14] Birinci Toruń Barışı 1 Şubat 1411'de imzalandı. Şövalyeler için sadece minimum toprak kayıplarına maruz kaldıkları için diplomatik bir zafer olarak kabul edilir. Marienburg Kuşatması ve ardından gelen Thorn Barışı, büyük Grunwald Muharebesi'nin hayal kırıklığı yaratan sonuçları olarak görülür.[7]
Marienburg Kalesi, 1454'te Töton Tarikatı tarafından tekrar savunuldu, ancak sonraki On Üç Yıl Savaşı (1454-1466) sırasında 1457'de Lehler tarafından ele geçirildi.[15]
Kaynakça
değiştir- Özel
- ^ a b c d Turnbull 2003, s. 73.
- ^ a b c d Turnbull 2003, s. 74.
- ^ Urban 2003, s. 162.
- ^ Stone 2001, s. 17.
- ^ Jasienica 1978, ss. 108-109.
- ^ Urban 2003, s. 161.
- ^ a b Urban 2003, s. 164.
- ^ Ivinskis 1978, s. 342.
- ^ Urban 2003, s. 163.
- ^ a b c Turnbull 2003, s. 75.
- ^ Urban 2003, s. 165.
- ^ Urban 2003, s. 166.
- ^ Turnbull 2003, s. 76.
- ^ Urban 2003, ss. 172-173.
- ^ Rusinek1973, s. 27.
- Genel
- Ivinskis, Zenonas (1978), Lietuvos istorija iki Vytauto Didžiojo mirties, Rome: Lietuvių katalikų mokslo akademija, LCC 79346776 (Litvanca)
- Turnbull, Stephen (2003), Tannenberg 1410: Disaster for the Teutonic Knights, Campaign Series, 122, Londra: Osprey, ISBN 978-1-84176-561-7
- Urban, William (2003), Tannenberg and After: Lithuania, Poland and the Teutonic Order in Search of Immortality, Revised, Chicago: Lithuanian Research and Studies Center, ISBN 0-929700-25-2
- Stone, Daniel (2001), The Polish-Lithuanian State, 1386-1795, University of Washington Press, ISBN 978-0-295-98093-5, 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 30 Eylül 2022
- Jasienica, Paweł (1978), Jagiellonian Poland, American Institute of Polish Culture, 27 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 30 Eylül 2022
- Rusinek, Michał (November 1973), Land of Nicholas Copernicus, Twayne, s. [2]