Vikipedi

Joe Biden

46. Amerika Birleşik Devletleri başkanı (2021–görevde)

Joseph Robinette Biden, Jr. (/ˈbaɪdən/ BAY-dən; d. 20 Kasım 1942), Amerika Birleşik Devletleri'nin görevdeki 46. başkanı olan Amerikalı siyasetçi ve eski avukattır. Demokrat Partinin üyesi olan Biden, 2009-2017 yılları arası ABD'nin 47. başkan yardımcılığı, 1973-2009 yılları arasında ise Delaware Senatörlüğü görevlerini üstlenmiştir.

Joe Biden
Resmî portre, 2021
46. Amerika Birleşik Devletleri başkanı
Görev süresi
20 Ocak 2021 - 20 Ocak 2025
Başkan Yardımcısı Kamala Harris
Yerine geldiği Donald Trump
Yerine gelen Donald Trump
47. Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı
Görev süresi
20 Ocak 2009 - 20 Ocak 2017
Başkan Barack Obama
Yerine geldiği Dick Cheney
Yerine gelen Mike Pence
Delaware Senatörü
Görev süresi
3 Ocak 1973 - 15 Ocak 2009
Yerine geldiği J. Caleb Boggs
Yerine gelen Ted Kaufman
Senato Dış İlişkiler Komisyonu
Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 2007 - 3 Ocak 2009
Yerine geldiği Richard Lugar
Yerine gelen John Kerry
Görev süresi
6 Haziran 2001 - 3 Ocak 2003
Yerine geldiği Jesse Helms
Yerine gelen John Kerry
Uluslararası Narkotik Kontrol
Grubu Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 2007 - 3 Ocak 2009
Yerine geldiği Chuck Grassley
Yerine gelen Dianne Feinstein
Senato Yargı Komitesi
Başkanı
Görev süresi
3 Ocak 1987 - 3 Ocak 1995
Yerine geldiği Strom Thurmond
Yerine gelen Orrin Hatch
Kişisel bilgiler
Doğum Joseph Robinette Biden Jr.
20 Kasım 1942 (82 yaşında)
Scranton, Pensilvanya, ABD
Vatandaşlığı  ABD
Milliyeti Amerikan
Partisi Demokrat Parti
Evlilik(ler)
Neilia Hunter
(e. 1966; ö. 1972)

Jill Jacobs (e. 1977)
Çocuk(lar)
Ebeveyn(ler) Joseph R. Biden Sr. (baba)
Catherine Eugenia Finnegan (anne)
Yaşadığı yer Washington, DC
Bitirdiği okul Delaware Üniversitesi (BA)
Syracuse Üniversitesi (JD)
Mesleği
  • Siyasetçi
  • avukat
  • yazar
Dini Katolik
Ödülleri Başkanlık Özgürlük Madalyası
İmzası
Resmî site joebiden.com

Scranton, Pensilvanya'da doğup New Castle County, Delaware'de büyüyen Biden, 1968'de Syracuse Üniversitesinden hukuk diplomasını almadan önce Delaware Üniversitesinde okumuştu. 1970'te New Castle County Meclis Üyesi seçildi. 1972'de Delaware'den Senatoya seçildiğinde, Amerikan tarihinin en genç altıncı senatörü oldu. 1991'deki Körfez Savaşı'na politik düzlemde karşı çıktı, ancak Doğu Avrupa'daki ülkelerin NATO'ya yakınlaşmasını ve Yugoslav Savaşları'na yapılan askerî müdahaleyi destekledi. 2002'de Irak Savaşı'na onay veren kararı da destekledi, ancak 2007'de bölge üzerindeki Amerikan birliklerinin sayısının artırılması kararına karşı geldi. 1987-1995 arasında uyuşturucu, artan suç ve sivil özgürlük problemleriyle ilgilenen Senato Yargı Komitesinin başkanlığını yaptı; Şiddetli Suç Kontrolü ve Yasa Uygulama Yasası ile Kadına Yönelik Şiddet Yasasını yürürlüğe geçirme çabasında önemli bir isim oldu. Yüksek Mahkeme'de, Robert Bork ve Clarence Thomas'ın tartışmalı duruşması gibi toplam altı çekişmeli duruşmayı denetledi.

Demokratik Parti'nin Başkan ve Başkan Yardımcısı adayları Biden ve Kamala Harris, 2020 başkanlık seçimlerinde görevdeki Başkan Donald Trump ve başkan yardımcısı Mike Pence'i yenerek Başkan ve Başkan Yardımcısı seçildiler.[1] Biden, seçilen en yaşlı başkan, Harris, ilk kadın başkan yardımcısı oldu. Yemin töreni olan 20 Ocak 2021'den sonra Biden'ın emirleri Covid-19 pandemisini ele aldı ve Senato ve Temsilciler Meclisi tarafından onaylanan 1,9 trilyon dolarlık Covid-19 destek paketini imzaladı. İlk görev günün'de Paris Anlaşması'na yeniden katıldı. Ve Nisan 2021'de Biden, tüm ABD birliklerinin Eylül 2021'e kadar Afganistan'dan çekileceğini duyurdu.[2]

Toplam altı defa Senatoya seçilen Biden, 2008 başkanlık seçimlerini kazanan Barack Obama'nın başkan yardımcısı olarak görev yapmak üzere Senatodan "kıdemli senatör" olarak istifa etti. Başkan yardımcılığı görevinde Biden, Büyük Durgunluğa karşı koymak için 2009'da altyapı harcamalarını denetledi. Kongre'deki Cumhuriyetçilerle yaptığı müzakereler, bir vergilendirme çıkmazını çözen 2010 Vergi Yardımı Yasası, borç tavanı krizini çözen 2011 Bütçe Kontrol Yasası ve yaklaşmakta olan finansal uçurumu ele alan 2012 Amerikan Vergi Mükellefi Yardım Yasası gibi birçok çözüm odaklı yasanın geçmesine yardımcı oldu. Birleşik Devletler–Rusya Yeni Başlangıç antlaşmasını kabul etme çabasında önemli bir isim oldu. Libya'ya yapılacak olan askerî müdahaleyi destekledi ve 2011'de Irak'taki Amerikan birliklerinin geri çekilmesiyle yeni Irak politikasının hazırlanması için çaba gösterdi. Ocak 2017'de ise Obama tarafından Biden'e Başkanlık Özgürlük Madalyası verildi. 20 Ocak 2025 tarihinde ise, 4 yıllık görevini Donald Trump'a devretmesi bekleniyor.

İlk yılları (1942-1965)

değiştir
Ayrıca bakınız: Joe Biden'ın ailesi
 
Archmere Akademisinde eğitim görürken Joseph

Joseph Robinette Biden Jr., 20 Kasım 1942'de Catherine Eugenia “Jean” Biden (née Finnegan; 1917-2010) ve Joseph Robinette Biden Sr. (1915-2002) çiftinin oğlu olarak Scranton, Pensilvanya'daki St. Mary's Hastanesinde[3]:5 dünyaya geldi.[4][5] Bir kız ve iki erkek kardeşe sahip olan Biden, ailenin en büyük çocuğuydu.[3]:9 Annesi Jean, İrlanda kökenli bir Katolikti ve kökleri Louth Kontluğu[6] ve Londonderry Kontluğu'na kadar uzanıyordu.[3]:8[7] Babası Joseph Biden Sr.'nin ebeveynleri Mary Elizabeth (née Robinette) ve Joseph H. Biden idi; Joseph H., Baltimore, Maryland doğumlu bir petrol işletmecisiydi ve İngiliz, Fransız ve İrlandalı köklere sahipti.[3]:8[8]

Babası başlangıçta zengin bir işletmeciydi fakat Biden'in bebek olduğu dönemlerde ailecek finansal problem çektiler. Birkaç yıl boyunca Biden, anne tarafından büyük ebeveynleri ile birlikte yaşadı.[9] 1950'lerde Scranton şehri, ekonomik olarak negatif büyüme yaşadı, bu nedenle Biden'in babası istikrarlı bir iş bulamadı.[10] 1953'ten sonra aile, Claymont, Delaware'de bir apartman dairesi kiraladı ve birkaç yıl orada yaşadılar. Sonra Wilmington, Delaware'de başka bir eve taşındılar.[9] Daha sonra Joe Biden Sr., başarılı olacağı bir ikinci el araba satıcılığı işine başladı ve aile, orta sınıf bir yaşam tarzı sürdürerek devam etti.[9][10][11]

Claymont'taki Archmere Akademisinin[3]:27, 32 futbol takımında oynayan Biden, oyun kurucu özelliğiyle göze çaptı;[9][12] ayrıca orada beyzbol da oynadı.[9] Yoksul fakat doğal bir liderdi ve ilk ve son sınıfta başkandı.[3]:40-41[13]:99 1961'de ise mezun oldu.[3]:40-41 Newark'taki Delaware Üniversitesinde de kısa bir süre Amerikan futbolu oynamaya devam etti.[14][15] 1965'te tarih ve politika bilimi alanlarında çift anadal, dilbilimi alanında ise yandal lisansı derecesini aldı.[13]:98[16] Ortalaması C idi ve 688 öğrencili okulunun 506'ncısı oldu.[17][18] Yirmili yaşlarından itibaren gittikçe büyüyen bir kekemeliğe sahip olan Biden,[19] aynanın önünde şiir okuyarak bunu azalttığını,[13]:99[20] ancak 2020 Demokrat Parti başkanlık tartışmalarındaki performansını etkilediği söyledi.[21] Ayrıca Biden, "ailemde yeterince alkolik var" diyerek alkol kullanmadığını da birçok kez dile getirdi.[9][22] 1969'da Biden, önce bir kamu avukatı olarak sonra da onu Demokratik Forum'a atayan yerel olarak aktif bir Demokrat'ın başkanlık ettiği bir firmada, partiyi yeniden biçimlendirmeye ve canlandırmaya çalışan bir grupta hukuk uyguladı; Biden daha sonra Demokrat olarak yeniden kaydoldu. O ve başka bir avukat da bir hukuk bürosu kurdu. Ancak şirketler hukuku ona itiraz etmedi ve ceza hukuku iyi ödeme yapmadı. Gelirini mülkleri yöneterek tamamladı.

Hukuk fakültesi ve erken siyaset kariyeri (1966-1972)

değiştir
 
1965'te, Delaware Üniversitesinde eğitim görürken Joe

1968'de Syracuse Üniversitesinin Hukuk Fakültesinden, 85 öğrencili bölümün 76'ncısı[17] olarak hukuk derecesi aldı.[18] 1969'da Delaware barosuna kabul edildi.[23] Okuldayken öğrenci taslak ertelemelerini aldı[24] ve sahip olduğu astım hastalığı nedeniyle vermek istediği askerlik hizmetine "şu an için uygun değil" denilerek kabul edilmedi.[24][25]

1968'de Biden, yerel Cumhuriyetçi William Prickett'in başkanlık ettiği bir Wilmington hukuk bürosunda katiplik yaptı ve daha sonra ise Biden, "kendimi bir Cumhuriyetçi olarak düşündüm" dedi.[26][27] Görevdeki Demokrat Delaware valisi Charles L. Terry'nin muhafazakâr, ırkçı politikasından hoşlanmadı[26] ve 1968'de Terry'yi mağlup eden daha liberal bir Cumhuriyetçi Russell W. Peterson'u destekledi.[26] Zamanla Biden, yerel Cumhuriyetçiler tarafından topluluğa alındı, ancak Cumhuriyetçi başkan adayı Richard Nixon'u pek sevmediğinden ileriki zamanlarda bağımsız olmayı tercih etti.[26]

1969'ya gelindiğinde ise Biden, önce kamuda, sonra ise onu Demokratik Forum'a alacak aktif bir Demokratın başkanlık ettiği,[26][28] partiyi yeniden biçimlendirmeye ve canlandırmaya çalışan bir grup içinde avukatlık yaptı.[3]:86[26] Daha sonra başka bir avukatla birleşip bir hukuk bürosu kurdular.[28] Ancak şirketler hukuku hiç şikâyet vermedi ve ceza hukuku iyi para getirmedi.[9] Gelirlerini mülkleri yöneterek sağladı.[29] Aynı yılın ilerleyen zamanlarında Biden, çoğunlukla Cumhuriyetçilerin yaşadığı New Castle County, Delaware banliyölerinde toplu konutlara destek içeren liberal bir ilçe meclisi koltuğuna seçildi.[3]:59[28][28][30] Yasa hâlâ uygulanırken, 1972'ye kadar konseyde görev yaptı.[23][31] Wilmington'un şehir planını bozabilecek otoyol projelerine de karşı çıktı.[3]:62

Senato kampanyası

değiştir
Ana madde: 1972 Delaware'de Amerika Birleşik Devletleri Senatosu seçimi
 
1973'te, Senato'ya girdiği zamanlarda Joe

Delaware'den çıkan bir ABD Senatörü olmak isteyen Biden, görevdeki Cumhuriyetçi rakibi J. Caleb Boggs'u 1972'deki seçimlerde mağlup etti.[28] Boggs'a karşı meydan okuma ruhuna sahip tek Demokrat Joe Biden idi;[9] kaliteli bir kampanya yapmak için neredeyse hiç parası yoktu. Delaware'nin küçük boyutu ve küçük nüfusu sayesinde seçmenlerle yüz yüze görüştü ve kampanya broşürlerini elden dağıttı.[29][32] Aynı zamanda AFL-CIO'dan Demokrat anketör Patrick Caddell'den de biraz yardım aldı.[28] Daha çok halkın memnuniyetsizliğine odaklanmış Biden'ın[28][32] temel kampanya konuları 'Vietnam'dan çekilme', 'çevre', 'sivil haklar', 'toplu taşıma', 'adil vergilendirme' ve 'sağlık hizmetleri' idi.[28] Seçimlerden birkaç ay önce Biden, Boggs'u neredeyse 30/100 puan geride bıraktı;[11] seçim sonuçlarında, Biden'ın seçmenlerin duygularıyla bağlantı kurma becerisi işe yaradı ve oyların %50,5'ini kazandı.[32]

Senato kariyeri (1973-2009)

değiştir

Biden 5 Ocak 1973'te, eşinin ve çocuklarının geçirdiği trafik kazası nedeniyle Wilmington Tıp Merkezi'ndeydi ve Senato sekreteri Francis R. Valeo tarafından orada yemin ettirildi;[3]:93, 98[33] artık 30 yaşında, ABD tarihindeki en genç altıncı senatör olmuştu.[3]:93, 98[33][34][35]

Erken Senato faaliyetleri

değiştir
 
Joe, Başkan Jimmy Carter ile görüşürken

Senatodaki ilk yıllarında Biden, tüketicinin ve çevrenin korunması gibi konulara odaklandı.[36] Time dergisinin 1974 sayılı Geleceğin 200 Yüzü dergisinde ismi geçenlerden biri oldu.[36] Aynı yıl yaptığı bir röportajda, sivil haklar ve özgürlükler, yaşlı vatandaşların endişeleri ve sağlık hizmetleri konusunda liberal olduğunu, ancak kürtaj ve askerlik hizmeti gibi diğer konularda muhafazakâr olduğunu belirtti.[37]

1981'de Biden, Senato Yargı Komitesinin en üst düzey azınlık üyesi oldu. 1984'te Kapsamlı Suç Kontrol Yasası'nın geçişini başarılı bir şekilde sağlamak için kat müdürü oldu; ancak zamanla, yasa içindeki 'suçla mücadele' hükümleri tartışma yarattı ve 2019'da Biden, tasarıyı geçirmedeki rolünü "büyük bir hata" olarak nitelendirdi.[38][39] Bu, o zamana kadarki en önemli yasama başarısıydı ve sevenleri, yasanın içinde bulunan bazı kötü hükûmleri değiştirdiği için Biden'ı övdü.[40] Aynı yıl Demokratlar için yaptığı hem azarlayan hem de cesaretlendiren konuşmalarıyla da dikkat çekti.[41]:216 1993'te Biden, eşcinselliğin askerî yaşamla bağdaşmaz kabul eden ve böylece eşcinsellerin orduda görev yapmasını yasaklayan bir hükme evet oyu verdi.[42][43][44] 1996'da ise federal hükûmetin eşcinsel evlilikleri tanımasını yasaklayan Evliliği Savunma Yasası'na da evet oyu verdi; böylece bu tür evliliklerdeki bireylerin federal yasalar altında eşit korumaya sahip olması yasaklandı (eyaletlerin de aynısını yapmasına izin verdi).[45] 2015'te, eşcinsel evliliklerini yasallaştırmak için Kongreye sunulan Obergefell v. Hodges yasasının, anayasaya aykırı olduğunu kabul etti.[46]

 
Başkan Ronald Reagan ile Joe tokalaşırken

Biden, Senatoda geçirdiği ilk on yıl boyunca silahlanma kontrolü üzerinde durdu.[47][48] 1979'da Sovyet başbakanı Leonid Brejnev ve Başkan Jimmy Carter'in imzaladığı SALT II Antlaşmasını Kongre'nin onaylamamasının ardından Biden, antlaşma üzerindeki Amerikan şüphelerini gidermek için Sovyet Dışişleri Bakanı Andrei Gromyko ile bir araya geldi ve Senato Dış İlişkiler Komitesi'nin itirazlarını ele alan değişiklikleri güvence altına aldı.[49] Stratejik Savunma Girişimi'ne daha olumlu bakan Reagan yönetimi, SALT I Anltaşmasını gevşetmek istediğinde Biden, bu karara karşı çıkarak antlaşmaya sıkı sıkıya bağlı kalmaları gerektiğini savundu.[47] Ayrıca Biden, Reagan yönetiminin devam eden apartheid politikasına rağmen Güney Afrika'ya verdiği destekten ötürü Dışişleri Bakanı George Shultz'u övdü ve savundu; bu yaklaşımından dolayı kamuoyunda olumlu bir imaj yarattı.[26]

1988 başkanlık kampanyası

değiştir
Ana madde: Joe Biden 1988 başkanlık kampanyası
 
1987'de Biden

9 Haziran 1987'de Joe Biden, 1988 Demokrat başkan aday adayı olacağını kamuoyuna duyurdu.[50] Ilımlı imajı, konuşma yeteneği, Robert Bork Duruşması'nda Senato Yargı Komitesinin başkanı olması ve bu görevi sayesinde profilinin yüksek gözükmesi Biden'ı, güçlü bir aday yaptı ve seçilmesini sağladı; John F. Kennedy'den sonra başkan seçilen en genç ikinci kişi olacaktı.[13]:83[26][51] 1987'nin ilk çeyreğinde diğer adaylardan daha fazla ilgi gördü.[13]:83[51] Ancak Ağustos'a gelindiğinde kampanyasının vermek istediği mesaj, eleman rekabeti nedeniyle karıştırıldı[13]:108-109 ve Eylül'de, İngiliz İşçi Partisi lideri Neil Kinnock'un bir söyleşideki sözlerini çalmakla suçlandı.[52] Kinnock'un konuşmasının bir kısmı şuydu:

Neden bin nesil sonra üniversiteye gidebilen ilk Kinnock ben oldum? [sonra izleyiciler arasındaki eşini göstererek] Neden Glenys, ailesi içinde bin nesil sonra üniversiteye gidebilen ilk kadın oldu? Tüm seleflerimiz kalın olduğu için miydi?

Biden'ın konuşmasının bir kısmı ise şuydu:

Buraya gelirken düşünmeye başladım, neden Joe Biden [yani o] ailesinde üniversiteye giden ilk kişiydi? [sonra izleyiciler arasında karısını göstererek] Neden orada, seyircilerin arasında oturan karım ailesinde üniversiteye giden ilk kişi? Babalarımızın ve annelerimizin zekâsı yüksek olmadığı için mi? Diğerlerinden daha akıllı olduğum için mi bin nesildir üniversite ve yüksek lisans derecesi alan ilk Biden benim?

Önceki vesilelerle formülasyonu Kinnock'a vermiş Biden,[53][54] Ağustos sonlarında iki defa bu formülasyonu yapmamıştı.[41]:230-232[54] Aynı yılın başlarında Biden, hem Robert F. Kennedy'nin 1967'de yaptığı bir konuşmadan bir pasaj söz hem de John F. Kennedy'nin açılış konuşmasından kısa bir cümle kullanmıştı; iki yıl önce Hubert Humphrey'in 1976'lı konuşmasından bir pasaj söz almakla suçlandı.[55] Biden, genellikle politikacıların birbirlerinden söz ödünç almalarının normal olduğunu ve rakiplerinden biri olan Jesse Jackson'ın da, Humphrey aracılığıyla kendi konuşmalarının aynısını kullandığını iddia etti.[11][56]

Aradan bir süre geçtikten sonra, Biden'ın hukuk fakültesindeki öğrencilik zamanlarından kalma bir olay ortaya çıktı.[56] İlk yıllarda neredeyse birkaç defa alıntı yaptığı Fordham Law Review makalesini baz alan bir tez sundu ve "ağır yasal nesir parçaları" sonucunu çıkardı;[56] alıntı yapmanın doğru kurallarını anlamadığını söyleyen Biden'ın kursu tekrar edip yüksek notlarla geçmesi gerekiyordu.[56][57] Daha sonradan Biden'ın talebi üzerine Delaware Yüksek Mahkemesinin Mesleki Sorumluluk Kurulu olayı incelemiş ve Biden'ın hiçbir kuralı ihlal etmediği sonucuna varmıştır.[58] Ayrıca Biden'ın geçmişi hakkında rakipleri tarafından yanlış veya abartılı iddialar ortaya atıldı: 'üniversitede üç derece kazandığı',[59] 'tam burslu hukuk fakültesine gittiği',[60] 'sınıfının en üst yarısında mezun olduğu'[59] ve 'sivil haklar hareketinde yürüdüğü' gibi.[61] Bu yarışla ilgili sınırlı sayıdaki diğer haberler bu açıklamaları güçlendirdi[62] ve 23 Eylül 1987'de Biden, geçmişi ile ilgili ortaya atılan iddiaların abartılı gölgesi nedeniyle adaylığının "aşıldığını" söyleyerek yarıştan çekildi.[63]

Senato Yargı Komitesi

değiştir
 
Joseph, 1994'te Şiddetli Suç Kontrol ve Yasa Uygulama Yasası'nın imzalanmasında konuşurken

Biden, 1987-95 arasında başkanlığını yaptığı Senato Yargı Komitesi'nin bir üyesiydi; 1981-87 ve 1995-97 arasında ise 'azınlık üye' statüsündeydi.

Senato Yargı Komitesi'nin başkanı olduğu dönem Biden, zamanının en çekişmeli iki Yüksek Mahkeme onay oturumunu yönetti.[11] Robert Bork 1988'de aday gösterildiğinde Biden, Bork adaylığı konusundaki varsayımsal onayını—bir önceki yıl bir röportajda verdiği gibi—tersine çevirdi. Muhafazakârlar, Biden'ın bu tercihine öfkelendi,[64] ancak duruşmalara yakın bir tarihte sergilediği adaletsel, mizahî ve cesur yaklaşımıyla da övüldü.[64][65] Entetektüel açıdan daha az dürüst olduğunu düşündüğü için bazı Bork muhaliflerine ait argümanları reddeden Biden, Bork'a olan itirazları ve iddiaları BD Anayasasının metninde açıkça belirtilenlerin ötesinde özgürlük ve mahremiyet hakları sağladığı görüşü arasındaki çatışma bağlamını sabitledi.[65] Bork'un adaylığı 9-5 oyla önce komitede,[65] sonra 58-42 oyla Senatoda reddedildi.[66]

Biden'ın anayasal konularla ilgili soruları, bazen Thomas'ın kafasını karıştıracak kadar karmaşıktı;[67] hatta duruşmadan sonra Thomas kitabına, Biden'ın sorularının "fasulye tanelerine" benzediğini yazdı.[68] Komite duruşması kapandıktan sonra Oklahoma Üniversitesi hukuk fakültesi profesörü olan Anita Hill'in, Thomas ile birlikte çalıştığı dönemlerde onu cinsel yorumlar yapmakla suçladığı ortaya çıktı.[69][70] Biden bu suçlamalardan bazılarını önceden de duymuştu ama yalnızca komiteyle paylaşmıştı, çünkü Hill o aralar ifade vermeye isteksizdi.[11] Belli bir zaman sonra Hill'in de tanıklık ettiği komite duruşması yeniden açıldı; Biden, benzer suçlamalarda bulunan başka bir kadının, taciz olayı için orada bulunan uzman psikologların ve diğer tanıkların ifade vermesine—Thomas'ın mahremiyetini ve duruşmaların nezaketini korumak istediğini söyleyerek—izin vermedi.[67][71][71]

Senato Dış İlişkiler Komitesi

değiştir
 
Aralık 1997'de Senatör Biden, Başkan Clinton ve diğer yetkililere Bosna'da.

Biden, uzun zamandır Senato Dış İlişkiler Komitesi'nin bir üyesiydi. 1997'de "en önemli azınlık üye" oldu ve Haziran 2001'den 2003'e ve 2007'den 2009'a kadar başkanlık yaptı.[72] Pozisyonu genellikle liberal enternasyonalizmdi.[47][73] Cumhuriyetçilerle birçok kere etkili işbirliği yaptı ve yeri geldiğinde kendi partisinin fikirlerine ve unsurlarına karşı çıktı.[72][73] Biden ayrıca Senatodaki NATO Gözlemci Grubu'nun eşbaşkanıydı.[74] Bu süre zarfında Biden, toplamda 60 ülke ve en az 150 uluslararası organizasyon lideriyle görüştü.[75] Zaman zaman Komite'nin Avrupa'da bulunan Alt Komitesine de başkanlık etti.[47] Biden, 1991'deki Körfez Savaşı'nın onayına karşı oy kullanan 45 Demokrat Senatörden biri oldu;[73] aynı dönem Irak karşıtı koalisyonun neredeyse tüm yükünü ABD'nin taşıdığını söyledi.[76]

 
Ekim 2001'de Colin Powell ve Jesse Helms ile birlikte olan Biden
 
2009'da Biden
 
Bağdat'a yaptığı ziyaret sırasında Biden (2016)

1991'de Biden, Hırvat Bağımsızlık Savaşı sırasında Sırpların savaş hukukunu suiistimal kullandığını öğrendi ve Yugoslav Savaşları ile yakından ilgilenmeye başladı.[47] Bosna Savaşı'nın patlak verdiği dönemde Biden, Bosna'ya yapılmış silah ambargosunu kaldırmak, Bosnalı Müslümanları savaşa karşı eğitmek, NATO'nun hava gücüyle Bosnalılara destek vermek ve savaş suçlarını soruşturmak için "kaldır ve vur" politikasının ilk savunucularından biri oldu.[47][72] Bu kararın tüm Balkanları etkileyeceğinden korkan George H. W. Bush ve Clinton yönetimi ise bu politikayı uygulama konusunda isteksizdi.[47][73] Nisan 1993'te Biden, Balkanlar'da bir hafta geçirdi ve Sırp lider Slobodan Milošević ile üç saat sürecek stresli bir toplantı yaptı.[77] Bir söyleşide Biden, Milošević'e, "Bence sen *lanet bir savaş suçlusun ve bu suç ile yargılanmalısın" dediğini söyledi.[77] Boşnakları silahlandırma amacıyla Biden, Bush yönetimine 1992'de öneri gönderdi, ancak 1994'te gelen ve daha yumuşak bir duruş sergileyen Clinton yönetimi, ertesi yıl Bob Dole ve Joe Lieberman'ın temsil ettiği daha güçlü bir öneri imzalamadan hemen önce Biden'ın önerisi reddetti.[77] O sözleşme, NATO tarafından başarıya ulaşan bir barış koruma çabasına yol açtı.[47] 1990'ların ortalarında Biden, Balkanlar politikasını değiştirmedeki rolünü dış politikayla ilgili "kamusal yaşamdaki en gurur verici an" olarak nitelendirdi.[73]

1998'de Congressional Quarterly Biden'ı, NATO'nun genişletilmesinde, dışişleri kurumlarının düzene sokulmasına, dinî zulüm edenlerin yargılanmasında, tasarıların başarılı bir şekilde geçirilmesine ve diğer birçok dış-politika probleminde başarılı bir başrollük üstlendiği için "On İki Fark Yaratan On İki" den biri seçti.[78] Kosova Savaşı sırasında Biden, 1999'da NATO'nun Yugoslavya Federal Cumhuriyeti'ni hedef alarak yaptığı hava bombardıman saldırılarını destekledi.[47] John McCain'le birlikte McCain-Biden Kosova Kararı önerisinin temsilciliğini yaptı ve Başkan Clinton'ı, hem Yugoslavların Kosova'daki etnik Arnavutlara yönelik saldırgan tavırları hem de Milošević'e bir ders verme nedeniyle kara birlikleri de dahil olmak üzere gerekli tüm askerî gücü kullanmaya çağırdı.[73][79]

2020 başkanlık kampanyası

değiştir

2016 ve 2019 yılları arasında, medya kuruluşları sık sık Biden'dan 2020'deki başkanlık seçimleri için muhtemel bir aday olarak bahsetti. Kendisine aday olup olmayacağı sorulduğunda, "asla asla deme" diyerek farklı ve net yanıtlar verdi.[80] Biden'ın yarışa katılmasını teşvik etmek amacıyla destekçileri tarafından Ocak 2018'de "Time for Biden" (Biden İçin Zaman) adlı bir siyasi eylem komitesi kuruldu. Sonunda, 25 Nisan 2019'da kampanyasını başlattı ve Trump yönetiminden duyduğu endişe nedeniyle olmaya karar verdiğini belirtti.[81]

2020 seçim dönemi hız kazandıkça, kamuoyu anketleri Biden'ı Başkan Trump'a karşı bire bir seçimde en iyi performans gösteren Demokrat adaylardan biri olarak gösterdi.[82] Trump'ı yenme konusunda "seçilebilirliğe" odaklanan Demokrat seçmenler için bu durum, Biden'ın popülaritesini artırdı. [83]

Eylül 2019'da, Trump'ın Ukrayna Devlet Başkanı Volodimir Zelenski'yi Biden ve oğlu Hunter Biden'a yönelik iddia edilen yolsuzlukları soruşturması için baskı yaptığı bildirildi.[84] Ancak Biden ailesine yönelik herhangi bir suistimal kanıtı bulunamadı.[85] Trump'ın, Biden'ların soruşturulması için yaptığı baskı, birçok kişi tarafından Biden'ın başkanlık yarışındaki şansını zayıflatma girişimi olarak görüldü.[86] Trump'ın Biden'a karşı iddia edilen bu hamleleri, bir siyasi skandalın fitilini ateşledi ve Temsilciler Meclisi'nin Trump'ı "görevini kötüye kullanma" ve "Kongre'yi engelleme" suçlamalarıyla azletmesine neden oldu.

Mart 2019 ve Nisan 2019'da, sekiz kadın Biden'ı daha önce sarılma, dokunma veya öpme gibi uygunsuz fiziksel temaslarda bulunmakla suçladı.[87] Biden, kendisini "temas odaklı bir politikacı" olarak tanımlamış ve bu davranışın kendisine sorun yarattığını kabul etmişti.[88] Gazeteci Mark Bowden, Biden'ın hayatı boyunca yakın mesafeden konuşma alışkanlığını, insanlarla sadece tanışmakla kalmayıp onları fiziksel olarak tamamen kuşattığını, yaklaşıp öne eğilerek konuştuğunu yazarak tarif etti. Nisan 2019'da Biden, insanların kişisel alanına daha "saygılı" olacağına söz verdi.[89]

2019 yılı boyunca, Biden ulusal anketlerde diğer Demokrat adayların genel olarak önünde kaldı.[90] Ancak buna rağmen, Iowa ön seçimlerinde dördüncü, sekiz gün sonra New Hampshire ön seçimlerinde ise beşinci sırada yer aldı. Nevada ön seçimlerinde daha iyi bir performans sergileyerek delegeler için gerekli olan %15 barajını geçti, ancak Senatör Bernie Sanders'ın 21,6 puan gerisinde kaldı.[91] Biden Güney Carolina ön seçimlerini 28 puandan fazla farkla kazandı.[92]South Bend Belediye Başkanı Pete Buttigieg ve Senatör Amy Klobuchar'ın adaylıklarından çekilip kendisini desteklemelerinin ardından, 3 Mart'taki Süper Salı ön seçimlerinde büyük bir sıçrama yaptı. Biden, sonraki 26 seçimin 18'ini kazanarak birinciliğe geçti. Elizabeth Warren ve Michael Bloomberg kısa süre sonra yarıştan çekildi ve Biden, 10 Mart'ta dört eyalette Sanders'a karşı kazandığı zaferlerle birinciliğini daha da pekiştirdi.[93] 8 Nisan 2020'de Bernie Sanders adaylıktan çekildiğinde, Biden Demokrat Parti'nin muhtemel başkan adayı oldu.[94] 13 Nisan'da Sanders, canlı yayınlanan bir röportaj sırasında Biden'a desteğini açıkladı.[95] Ertesi gün, eski Başkan Barack Obama da Biden'ı desteklediğini açıkladı. 11 Ağustos'ta Biden, California senatörü Kamala Harris'i başkan yardımcısı adayı olarak açıkladı. Harris, büyük bir partinin başkan yardımcılığına aday gösterilen ilk Afroamerikalı ve ilk Güney Asyalı Amerikalı oldu.[96] 18 Ağustos 2020'de Biden, 2020 Demokratik Parti Ulusal Kongresi'nde Demokrat Parti'nin başkan adayı olarak resmen aday gösterildi.[97]

Seçimler ve Başkanlığa geçiş süreci

değiştir

Kasım 2020'de Biden, 46. ABD Başkanı seçildi. Görevdeki Başkan Donald Trump'ı mağlup ederek, 1992'de Bill Clinton'ın George H. W. Bush'u yenmesinden bu yana görevdeki bir başkanı yenmeyi başaran ilk aday oldu.[98] Trump, seçim sonuçlarını kabul etmeyi reddetti ve seçimlerin "sahte seçmenler" yoluyla kendisinden "çalındığını" iddia ederek sonuçlara itiraz etti. Seçim sonuçlarını tersine çevirmek için birçok komplo teorisi öne sürerek hukuki itirazlarda bulundu. Biden'ın geçiş süreci, Beyaz Saray'ın federal kurumlara iş birliği yapmamaları talimatı vermesi nedeniyle birkaç hafta gecikti.[99] 23 Kasım'da Genel Hizmetler İdaresi Başkanı Emily W. Murphy, Biden'ı 2020 seçimlerinin galibi olarak resmen tanıdı ve Biden'ın geçiş sürecinin başlamasına izin verdi.[100]

6 Ocak 2021'de Kongre'nin seçiciler kurulu oylarını saydığı sırada Trump, Beyaz Saray önünde toplanan destekçilerine Kongre binasına yürümelerini söyledi ve seçim sonuçlarını kabul etmeyi reddetti. Kısa bir süre sonra, bazı Trump destekçileri Kongre binasına saldırdı.[101] Saldırı sırasında Biden ulusa seslenerek bu olayları "modern zamanlarda gördüğümüz hiçbir şeye benzemeyen eşi benzeri olmayan bir saldırı" olarak nitelendirdi.[102] Kongre binası eylemler bittikten sonra, Kongre ortak oturumuna devam etti ve Başkan Yardımcısı Mike Pence, Senato Başkanı sıfatıyla Biden ve Harris'i resmen seçim'in kazananı olarak ilan etti.[103]

Başkanlığı (2021–2025)

değiştir
Ana maddeler: Joe Biden'ın başkanlığa geçişi ve Joe Biden'ın başkanlığı
 
Kongre Binası'nda, Baş Yargıç John G. Roberts Jr. tarafından yönetilen törende Kitâb-ı Mukaddes'e el basarak başkanlık yemini [en] eden Joseph
 
2021'de Biden

20 Ocak 2021'de Birleşik Devletler'in 46'ncı başkanı olarak göreve başladı.[104][105] 78 yaşında bu görevi devralan Biden, en yaşlı[104] başkan olmuş olmakla beraber Delaware'den çıkan da ilk başkandır.[106] Aynı zamanda Amerikan başkanlık tarihinde John F. Kennedy'den sonra ikinci Katolik başkandır.[107]

Biden, başkan olarak başladığı görevinin ilk iki gününde tam 17 icra emri imzaladı; bu, önceki başkan Trump'un görevinin ilk 100 günü içerisinde verdiği emirlerden daha fazladır. Üçüncü günde verilen emirler, Paris İklim Anlaşması'na yeniden katılma, Meksika sınırındaki ulusal olağanüstü halin sona ermesi, hükûmeti Dünya Sağlık Örgütü'ne yeniden katılmaya yöneltme, federal mülkiyetlerde maske takma zorunlulukları ve Birleşik Devletler'de açlıkla mücadele tedbirleriyle yüzleşmeyi içeriyordu.[108][109][110][111] 19 Nisan 2021'den itibaren 16 yaş ve üstü herkese Covid-19 aşısı olma hakkı tanındı.[112] Nisan 2021'de Biden, tüm ABD birliklerinin Eylül 2021'e kadar Afganistan'dan çekileceğini duyurdu.[2]

Spekülasyonlarla geçen ayların ardından, 25 Nisan 2023'te Biden, 2024 başkanlık seçimlerinde yeniden aday olacağını ve Harris'in yeniden başkan yardımcısı adayı olacağını resmen açıkladı. Kampanyası, 2020 başkanlık kampanyasının başlamasının tam dört yıl sonrasına denk geldi. [113]Adaylığını duyurduğu gün yapılan bir ankete göre, Biden'ın onay oranı %37 olarak tespit edildi; ankete katılanların çoğu ekonomi konusunda endişelerini dile getirdi.[114] Kampanya sürecinde Biden, COVID-19 pandemisi sonrasında ekonomik büyüme ve toparlanma vaatlerine vurgu yaptı ve "işi bitirme" cümlesini slogan olarak sıkça kullandı.[115][113]

Biden, 23 Ocak'taki New Hampshire ön seçimlerinde resmi olarak aday olmamasına rağmen, yazılı oylarla %63,8 oranında oy kazandı. Güney Carolina'nın ilk ön seçim eyaleti olmasını isteyen Biden, 3 Şubat'ta burada %96,2 oyla galip geldi.[116] Nevada'da %89,3 ve Michigan'da %81,1 oy aldı; 5 Mart'taki Süper Salı'da 16 ön seçimden 15'ini kazandı ve 13 eyalette %80 veya daha fazla oy aldı.[117] 12 Mart'ta 1.968 delege sınırını geçerek Demokrat adaylığı garantileyen isim oldu.[118]

İlk başkanlık açık oturumu 27 Haziran 2024'te Biden ve Trump arasında gerçekleşti. Biden'ın performansı geniş çapta eleştirildi; yorumcular, sık sık düşünce akışını kaybettiğini ve dağınık cevaplar verdiğini belirtti.[119] Birçok köşe yazarı Trump'ı tartışmanın galibi ilan etti ve yapılan anketler, izleyicilerin çoğunluğunun Trump'ın kazandığını düşündüğünü gösterdi.[120][121] Tartışma sonrası Biden'ın sağlık durumu ve yaşı hakkında tartışmalar ortaya çıktı ve hem Demokratlar hem de birçok büyük haber kaynakları Biden'a adaylıktan çekilmesi çağrısında bulundu.[122]

Uzun süre adaylıktan çekilmeyeceğini belirten Biden, 21 Temmuz'da "partim ve ülkemin çıkarları için" adaylıktan çekildiğini açıkladı.[123] Harris'i aday olarak desteklediğini belirtti.[124] Bu duyuru, 2024 Demokratik Ulusal Kongresine 29 gün kala yapıldı.[125] 6 Ağustos 2024'te Harris, sanal bir oylamada delegelerin %99'unu alarak Demokrat Parti'nin başkan adayı olarak onaylandı. Biden, 1968'de Lyndon B. Johnson'dan bu yana aday olabilen fakat yeniden aday olmayı seçmeyen ilk başkan oldu.[126]

Seçimlerde Trump, Harris'i mağlup ederek Biden'ın 2020'de kazandığı altı salıncak eyaleti geri kazandı.[127]Seçim sonrasında ulusal televizyonda bir konuşma yapan Biden, Trump'ı tebrik etti ve "barışçıl ve düzenli" bir geçiş sözü verdi.[128] 9 Kasım'da, Beyaz Saray Sözcüsü Karine Jean-Pierre tarafından yapılan bir açıklamada, Seçilmiş Başkan Donald Trump'ın, Biden'ın daveti üzerine bir sonraki Çarşamba günü Biden ile görüşeceği duyuruldu.[129] İki lider, 13 Kasım'da Oval Ofis'te yaklaşık iki saat süren bir toplantı gerçekleştirdi. Her ikisi de "düzgün bir geçiş" çağrısında bulunarak, Trump, Biden'ın çabalarına takdirlerini ifade etti.[130]

Biden 20 Ocak 2025'te görevi seçilmiş başkan Donald Trump'a devredecektir.[131]

Kişisel ve aile yaşamı

değiştir

İlk evliliği

değiştir

27 Ağustos 1966'da Biden, Syracuse Üniversitesi öğrencisi Neilia Hunter (28 Temmuz 1942 - 18 Aralık 1972) ile tanıştı ve bir süre sonra evlendi. Neilia Hunter'in ailesi, kızlarının bir Roma Katoliği ile evlenmesine başta karşı çıktı, ancak sonrasında razı oldular ve Skaneateles, New York'da bir Katolik Kilisesi töreni eşliğinde evlendiler. Daha sonra çiftin Joseph R. “Beau” Biden, III (3 Şubat 1969 - 30 Mayıs 2015), Robert Hunter Biden (d. 1970) ve Naomi Christina “Amy” Biden (8 Kasım 1971 - 18 Aralık 1972) isimlerinde üç çocukları oldu.[16]

18 Aralık 1972'de, eşi Neilia ve bir yaşındaki kızları Amy Hockessin, Delaware'de bir trafik kazasında öldü.[16] Oğulları Beau'nun bacak, Hunter'in ise kafa kemiğinde çatlaklıklar meydana geldi,[3]:93, 98 ancak doktorlar tamamen iyileşebileceklerini söylediler,[3]:96 ve öyle de oldu. Biden, onlara bakmak için bir ara istifa etmeyi düşündü,[11] ancak Senato Parti Lideri Mike Mansfield, bunu yapmaması için Biden'i ikna etti.[132] Biden, oğullarını her gün görmek için Delaware ile Washington, DC arasında—90 dakika—trenle gidip geliyordu.[133] Senatoda geçirdiği 36 yıl boyunca böyle yaptı ve zamanla bunu bir alışkanlık hâline getirdi.[11] Yaşanan bu kaza Biden'ı öfke ile doldurmuştu;[134] sonra ajandasına "Tanrı'nın kendisine korkunç bir oyun oynadığını" ve "odaklanmakta güçlük çektiğini" yazdı.[135][136]

Beau Biden, önce Irak Savaşı'nda görev yapan bir 'Ordu Yargıcı Avukatı' oldu, sonra Delaware Başsavcısı oldu;[137] 2015'te ise beyin kanserinden öldü.[138][139] Günümüzde çiftin yaşayan tek çocukları Hunter Biden ise Washington D.C.'de çalışan avukat ve bir lobicidir.[140]

İkinci evliliği

değiştir
 
Joe ve Jill Biden çifti

1975'te Biden, gelecekte ikinci eşi olacak olan eğitimci Jill Tracy Jacobs'u, erkek kardeşinin aracılığıyla tanıdı.[141] Bir söyleşide Biden, Jill'in hayatına girmesinin, ölmüş eski eşinin ve kızının, yaralanmış iki oğlunun üzüntüsünü bir nebze dindirdiğini söyledi.[142] 17 Haziran 1977'de New York'taki Birleşmiş Milletler şapelinde evlendiler.[143][144] Roma Katolik olan çift, evliliklerinin ardından Greenville, Delaware'deki St. Joseph's Ayinine katıldı.[145] İleriki zamanlarda Ashley Blazer (d. 1981)[16] isminde, gelecekte sosyal hizmet uzmanı olacak olan bir kızları oldu.[146]

Geçirdiği ameliyatlar

değiştir

Şubat 1988'de Biden, giderek şiddetlenen boyun ağrısı[dn 1] şikâyeti nedeniyle ambulansla Walter Reed Ordu Tıp Merkezi'ne kaldırıldı; ilk cerrahi operasyonunu (ameliyat) burada geçirdi.[147][148] Bu ameliyattan çıkıp iyileşme sürecine geçtikten bir süre sonra ciddi bir komplikasyon olan pulmoner embolini yaşadı.[148] Aynı yılın Mayıs ayında, yarım kalmış anevrizma ameliyatına tekrar girdikten sonra Biden, politikadan yaklaşık yedi ay[149] uzak kalmak zorunda kaldı.[148][150]

Yazarlık çalışmaları

değiştir

Kaynakça

değiştir
Notlar
  1. ^ Biyolojik açıklamasıyla: Omurilikte, içeri sızan bir intrakraniyal berry anevrizması.
Alıntılar
  1. ^ "ABD'de 59. başkanlık seçimlerini Joe Biden kazandı". aa.com.tr. 7 Kasım 2020. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b "ABD Afganistan'daki askerlerini çekmeye başladı". dw.com/tr. 25 Nisan 2021. 25 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ a b c d e f g h i j k l m n Witcover, Jules (2010). Joe Biden: A Life of Trial and Redemption (İngilizce). New York, NY: William Morrow. ISBN 978-0-06-179198-7. 
  4. ^ Chase, Randall (9 Ocak 2010). "Vice President Biden's mother, Jean, dies at 92". WITN-TV. Associated Press. 20 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  5. ^ "Joseph Biden Sr., 86, father of the senator". The Baltimore Sun. 3 Eylül 2002. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  6. ^ Smolenyak, Megan (2 Temmuz 2012). "Joe Biden's Irish Roots". Huffington Post. 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  7. ^ "Number two Biden has a history over Irish debate". The Belfast Telegraph. 9 Kasım 2008. 16 Aralık 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ocak 2008. 
  8. ^ Smolenyak, Megan (Nisan-Mayıs 2013). "Joey From Scranton—Vice President Biden's Irish Roots". Irish America. 23 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  9. ^ a b c d e f g h Broder, John M. (23 Ekim 2008). "Father's Tough Life an Inspiration for Biden". The New York Times. 8 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  10. ^ a b Rubinkam, Michael (27 Ağustos 2008). "Biden's Scranton childhood left lasting impression". Fox News. Associated Press. 15 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  11. ^ a b c d e f g Almanac of American Politics 2008, p. 364.
  12. ^ Frank, Martin (28 Eylül 2008). "Biden was the stuttering kid who wanted the ball". The News Journal. s. D.1. 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  13. ^ a b c d e f Taylor, Paul (1990). See How They Run: Electing the President in an Age of Mediaocracy. Alfred A. Knopf. ISBN 0-394-57059-6. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  14. ^ Biden, Promises to Keep, pp. 27, 32-33.
  15. ^ https://web.archive.org/web/20121221225751/http://firstread.nbcnews.com/_news/2012/10/16/14489712-fact-check-bidens-too-tall-football-tale [yalın URL]
  16. ^ a b c d "A timeline of U.S. Sen. Joe Biden's life and career". San Francisco Chronicle. Associated Press. 23 Ağustos 2008. 25 Eylül 2008 tarihinde orijinalinden arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020
  17. ^ a b Dickenson, James R. (22 Eylül 1987). "Biden academic claims 'inaccurate'". Washington Post. 20 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  18. ^ a b Margolis, Jon (22 Eylül 1987). "Biden admits errors in school claims". Chicago Tribune. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  19. ^ Biden, Joseph R., Jr. (9 Temmuz 2009). "Letter to National Stuttering Association chairman" (PDF). National Stuttering Association. 28 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  20. ^ "Joe Biden's childhood struggle with a stutter: How he overcame it and how it shaped him". Los Angeles Times. 16 Eylül 2019. 16 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  21. ^ Hendrickson, John (Ocak-Şubat 2020). "What Joe Biden Can't Bring Himself to Say". The Atlantic. 21 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  22. ^ Leibovich, Mark (16 Eylül 2008). "Riding the Rails With Amtrak Joe". The New York Times. 7 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  23. ^ a b "Biden, Joseph Robinette, Jr.". Biographical Directory of the United States Congress. 27 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  24. ^ a b Chase, Randall (6 Kasım 2020). "Biden got 5 draft deferments during Nam, as did Cheney". Newsday. Associated Press. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  25. ^ Romano, Lois (9 Haziran 1987). "Joe Biden & the Politics of Belief". The Washington Post. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  26. ^ a b c d e f g h Leubsdorf, Carl P. (6 Eylül 1987). "Biden Keeps Sights Set On White House". The Dallas Morning News. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020.  Reprinted in "Lifelong ambition led Joe Biden to Senate, White House aspirations". The Dallas Morning News. 23 Ağustos 2008. 19 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  27. ^ Barrett, Laurence I. (22 Haziran 1987). "Campaign Portrait, Joe Biden: Orator for the Next Generation". Time. 13 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  28. ^ a b c d e f g h Current Biography Yearbook 1987, p. 43.
  29. ^ a b Palmer, Nancy Doyle (1 Şubat 2009). "Joe Biden: 'Everyone Calls Me Joe'". Washingtonian. 31 Temmuz 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  30. ^ Harriman, Jane (31 Aralık 1969). "Joe Biden: Hope for Democratic Party in '72?". Newspapers.com. The News Journal. s. 3. 2 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  31. ^ "2008 Presidential Candidates: Joe Biden". The Washington Post. 22 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  32. ^ a b c Naylor, Brian (8 Ekim 2007). "Biden's Road to Senate Took Tragic Turn". National Public Radio. 11 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  33. ^ a b "Oath Solemn". Spokane Daily Chronicle (İngilizce). Associated Press. 6 Ocak 1973. s. 11. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  34. ^ "Youngest Senator" (İngilizce). United States Senate. 26 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020.    Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  35. ^ Byrd, Robert and Wolff, Wendy Senate, 1789-1989: Historical Statistics, 1789-1992, Volume 4 3 Ocak 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., p. 285 (Government Printing Office 1993)   Bu madde, bu kaynaktan alınan kamu malı olan bir metni içermektedir.
  36. ^ a b "200 Faces for the Future". Time (İngilizce). 15 Temmuz 1974. 13 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  37. ^ Kelley, Kitty (1 Haziran 1974). "Death and the All-American Boy". The Washingtonian (İngilizce). 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  38. ^ Herndon, Astead W. (21 Ocak 2019). "Biden Expresses Regret for Support of Crime Legislation in the 1990s". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  39. ^ "Biden in 2020? Allies Say He Sees Himself as Democrats' Best Hope" 10 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., By Jonathan Martin and Alexander Burns. New York Times. January 6, 2019
  40. ^ Current Biography Yearbook (1987), s. 44 (İngilizce).
  41. ^ a b Germond, Jack; Witcover, Jules (1989). Whose Broad Stripes and Bright Stars? The Trivial Pursuit of the Presidency 1988 (İngilizce). Warner Books. ISBN 0-446-51424-1. 
  42. ^ "govinfo". govinfo.gov (İngilizce). 6 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Mayıs 2019. 
  43. ^ Epstein, Reid J.; Lerer, Lisa (20 Eylül 2019). "Joe Biden Has Tense Exchange Over L.G.B.T.Q. Record". The New York Times (İngilizce). ISSN 0362-4331. 16 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Nisan 2020. 
  44. ^ A. Del, Jose. "Sanders attacks Biden's record on gay rights and women's issues". Washington Post (İngilizce). 8 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  45. ^ "U.S. Senate: U.S. Senate Roll Call Votes 104th Congress—2nd Session". senate.gov (İngilizce). 11 Nisan 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Haziran 2019. 
  46. ^ de Vogue, Ariane; Diamond, Jeremy. "Supreme Court rules states must allow same-sex marriage". CNN (İngilizce). 27 Haziran 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020. 
  47. ^ a b c d e f g h i Gordon, Michael R. (24 Ağustos 2008). "In Biden, Obama chooses a foreign policy adherent of diplomacy before force". The New York Times (İngilizce). 27 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2020. 
  48. ^ Current Biography Yearbook 1987, p. 45.
  49. ^ Salacuse, Jeswald W. (2005). Leading Leaders: How to Manage Smart, Talented, Rich and Powerful People (İngilizce). American Management Association. s. 144. ISBN 0-8144-0855-9. 
  50. ^ Dionne Jr., E. J. (10 Haziran 1987). "Biden Joins Campaign for the Presidency". The New York Times (İngilizce). 5 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  51. ^ a b Toner, Robin (31 Ağustos 1987). "Biden, Once the Field's Hot Democrat, Is Being Overtaken by Cooler Rivals". The New York Times (İngilizce). 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  52. ^ Dowd, Maureen (12 Eylül 1987). "Biden's Debate Finale: An Echo From Abroad". The New York Times (İngilizce). 15 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  53. ^ Randolph, Eleanor (13 Eylül 1987). "Plagiarism Suggestion Angers Biden's Aides". The Washington Post (İngilizce). s. A6. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  54. ^ a b Risen, James; Shogan, Robert (16 Eylül 1987). "Differing Versions Cited on Source of Passages: Biden Facing New Flap Over Speeches". Los Angeles Times (İngilizce). 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  55. ^ Dowd, Maureen (16 Eylül 1987). "Biden Is Facing Growing Debate On His Speeches". The New York Times (İngilizce). 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  56. ^ a b c d Dionne, E. J., Jr. (18 Eylül 1987). "Biden Admits Plagiarism in School But Says It Was Not 'Malevolent'". The New York Times. 20 Ocak 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  57. ^ May, Lee (18 Eylül 1987). "Biden Admits Plagiarism in Writing Law School Brief". Los Angeles Times (İngilizce). 11 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  58. ^ "Professional Board Clears Biden In Two Allegations of Plagiarism". The New York Times (İngilizce). Associated Press. 29 Mayıs 1989. 2 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  59. ^ a b Dionne, E. J., Jr. (22 Eylül 1987). "Biden Admits Errors and Criticizes Latest Report". The New York Times (İngilizce). 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  60. ^ "1988 Road to the White House with Sen. Biden" (İngilizce). C-SPAN via YouTube. 23 Ağustos 2008. 14 Kasım 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Kasım 2020. 
  61. ^ Flegenheimer, Matt (3 Haziran 2019). "Biden's First Run for President Was a Calamity. Some Missteps Still Resonate". New York Times (İngilizce). 3 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Haziran 2019. 
  62. ^ Pomper, Gerald M. (1989). "The Presidential Nominations". The Election of 1988 (İngilizce). Chatham House Publishers. s. 37. ISBN 0-934540-77-2. 
  63. ^ Dionne Jr., E. J. (24 Eylül 1987). "Biden Withdraws Bid for President in Wake of Furor". The New York Times (İngilizce). 21 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  64. ^ a b Bronner, Battle for Justice, ss. 138-139, 214, 305.
  65. ^ a b c Greenhouse, Linda (8 Ekim 1987). "The Bork Hearings; For Biden: Epoch of Belief, Epoch of Incredulity". The New York Times (İngilizce). 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  66. ^ "Senate's Roll-Call On the Bork Vote". The New York Times (İngilizce). Associated Press. 24 Ekim 1987. 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2020. 
  67. ^ a b Mayer; Abramson, Strange Justice, s. 213, 218 ve 336.
  68. ^ Greenburg, Jan Crawford (30 Eylül 2007). "Clarence Thomas: A Silent Justice Speaks Out: Part VI: Becoming a Judge—and perhaps a Justice" (İngilizce). ABC News. 22 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 
  69. ^ "Nina Totenberg, NPR Biography" (İngilizce). NPR. 14 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 
  70. ^ "Excerpt from Nina Totenberg's breaking National Public Radio report on Anita Hill's accusation of sexual harassment by Clarence Thomas" (İngilizce). NPR. 6 Ekim 1991. 21 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 
  71. ^ a b Phillips, Kate (23 Ağustos 2008). "Biden and Anita Hill, Revisited". The New York Times (İngilizce). 11 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 
  72. ^ a b c Almanac of American Politics 2008, s. 365.
  73. ^ a b c d e f Richter, Paul; Levey, Noam N. (24 Ağustos 2008). "Joe Biden respected—if not always popular—for foreign policy record". Los Angeles Times (İngilizce). 2 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020. 
  74. ^ Sloan, Stanley (Ekim 1997). "Transatlantic relations: Stormy weather on the way to enlargement?". NATO Review (İngilizce). 4 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020. 
  75. ^ Kessler, Glenn (23 Eylül 2008). "Meetings with Foreign Leaders? Biden's Been There, Done That". The Washington Post (İngilizce). 12 Ocak 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020. 
  76. ^ Clymer, Adam (13 Ocak 1991). "Congress Acts to Authorize War in Gulf". The New York Times (İngilizce). 3 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Kasım 2020. 
  77. ^ a b c Kessler, Glenn (7 Ekim 2008). "Biden Played Less Than Key Role in Bosnia Legislation". The Washington Post (İngilizce). 26 Ağustos 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2020. 
  78. ^ "Senator Joseph Biden (Democrat, Delaware)" (İngilizce). U.S. State Department. Mayıs 2001. 12 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2020. 
  79. ^ Holmes, Elizabeth (25 Ağustos 2008). "Biden, McCain Have a Friendship-and More—in Common". The Wall Street Journal (İngilizce). 16 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2020. 
  80. ^ Wright, David (7 Aralık 2016). "Biden stokes 2020 buzz on Colbert: 'Never say never' | CNN Politics". CNN (İngilizce). 8 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  81. ^ Dovere, Edward-Isaac (4 Şubat 2019). "Biden's Anguished Search for a Path to Victory". The Atlantic (İngilizce). 4 Şubat 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  82. ^ Pramuk, Jacob (5 Kasım 2019). "Here's how Biden, Sanders, Warren and other top Democrats are faring against Trump in national polls". CNBC (İngilizce). 5 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  83. ^ "Trump says Biden would go down "fast" and "crying" in a fight". NBC News (İngilizce). 22 Mart 2018. 22 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  84. ^ Warren, Rene Marsh,Michael (18 Kasım 2019). "Trump administration knew in May Zelensky felt pressured to investigate Bidens | CNN Politics". CNN (İngilizce). 19 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  85. ^ "Ukraine's prosecutor says there is no probe into Biden". PBS News (İngilizce). 27 Eylül 2019. 28 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  86. ^ Mackinnon, Amy (26 Kasım 2024). "Is Trump Trying to Get Ukraine to Take Out Biden for Him?". Foreign Policy (İngilizce). 20 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  87. ^ Lampen, Amanda Arnold, Claire (12 Nisan 2020). "All the Women Who Have Spoken Out Against Joe Biden". The Cut (İngilizce). 12 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  88. ^ Brice-Saddler, Michael (30 Mart 2019). "Nevada Democrat accuses Joe Biden of touching and kissing her without consent at 2014 event". Los Angeles Times (İngilizce). 30 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  89. ^ Segers, Grace (3 Nisan 2019). "Joe Biden video on Twitter: Biden says he will be more "respectful and mindful" of personal space - CBS News". www.cbsnews.com (İngilizce). 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  90. ^ Silver, Nate (10 Ocak 2020). "Biden Is The Front-Runner, But There's No Clear Favorite". FiveThirtyEight (İngilizce). 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  91. ^ Levin, Sam; Singh, Maanvi (23 Şubat 2020). "Nevada caucuses: Bernie Sanders wins in resounding victory". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  92. ^ "Biden wins South Carolina, aims for Super Tuesday momentum". AP News (İngilizce). 29 Şubat 2020. 14 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  93. ^ Merica, Eric Bradner,Gregory Krieg,Dan (11 Mart 2020). "5 takeaways as Biden takes command of Democratic race on Super Tuesday II | CNN Politics". CNN (İngilizce). 11 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  94. ^ Grayer, Gregory Krieg,Ryan Nobles,Annie (8 Nisan 2020). "Bernie Sanders drops out of the 2020 race, clearing Joe Biden's path to the Democratic nomination | CNN Politics". CNN (İngilizce). 8 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  95. ^ "Bernie Sanders endorses Biden, rules out 2024 bid of his own". AP News (İngilizce). 25 Nisan 2023. 25 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  96. ^ "Biden VP pick: Kamala Harris chosen as running mate" (İngilizce). 11 Ağustos 2020. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  97. ^ "Democrats formally nominate Joe Biden for president". PBS News (İngilizce). 18 Ağustos 2020. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  98. ^ "Biden defeats Trump for White House, says 'time to heal'". AP News (İngilizce). 8 Kasım 2020. 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  99. ^ "Biden vows to 'get right to work' despite Trump resistance". Press Herald. 11 Kasım 2020. 10 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  100. ^ Herb, Kristen Holmes,Jeremy (23 Kasım 2020). "First on CNN: Key government agency acknowledges Biden's win and begins formal transition | CNN Politics". CNN (İngilizce). 10 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  101. ^ "Capitol riots: Did Trump's words at rally incite violence?" (İngilizce). 13 Ocak 2021. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  102. ^ "Joe Biden Calls on Donald Trump to 'Step Up' amid Chaos Led by 'Extremists' at Capitol". People.com (İngilizce). 6 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  103. ^ "Pence defies Trump, affirms Biden's win". AP News (İngilizce). 7 Ocak 2021. 6 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  104. ^ a b Hunnicutt, Trevor; Zengerle, Patricia; Renshaw, Jarrett (20 Ocak 2021). "Taking helm of divided nation, U.S. President Biden calls for end to 'uncivil war'". Reuters. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  105. ^ "Biden inauguration: New president sworn in amid Trump snub". BBC News (İngilizce). 20 Ocak 2021. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  106. ^ Cormier, Ryan; Talorico, Patricia (7 Kasım 2020). "Delaware history is made: The First State gets its first president in Joe Biden". The News Journal (İngilizce). 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  107. ^ "Biden to become the second Catholic president in U.S. history, after JFK". NBC News (İngilizce). 19 Ocak 2021. 19 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ocak 2021. 
  108. ^ "Biden's first act: Orders on pandemic, climate, immigration". Associated Press. 20 Ocak 2021. 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2021. 
  109. ^ Erikson, Bo (20 Ocak 2021). "Biden signs executive actions on COVID, climate change, immigration and more". CBS News (İngilizce). 20 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2021. 
  110. ^ "Joe Biden is taking executive action at a record pace". The Economist. 22 Ocak 2021. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021. 
  111. ^ "Biden signs executive orders aimed at combating hunger, protecting workers". Politico. 22 Ocak 2021. 22 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2021. 
  112. ^ "Starting today, every American 16 and older is eligible to get a COVID-19 vaccine! Help spread the news — and encourage your family, friends, and neighbors to get vaccinated". twitter.com. 19 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  113. ^ a b "Biden announces 2024 reelection bid: 'Let's finish this job'". AP News (İngilizce). 26 Nisan 2023. 25 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  114. ^ Inc, Gallup (27 Nisan 2023). "Biden Begins Reelection Bid at Low Point in His Presidency". Gallup.com (İngilizce). 28 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  115. ^ "Eyes on 2024: Bidenomics back on the campaign trail". NBC News (İngilizce). 20 Temmuz 2023. 20 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  116. ^ Meyer, Tori B. Powell,Adrienne Vogt,Matt (3 Şubat 2024). "Biden wins South Carolina Democratic primary, CNN projects | CNN Politics". CNN (İngilizce). 4 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  117. ^ Pathe, Eric Bradner, Gregory Krieg, Simone (6 Mart 2024). "Takeaways from Super Tuesday | CNN Politics". CNN (İngilizce). 6 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  118. ^ "How Biden won enough delegates for another Democratic presidential nomination". AP News (İngilizce). 12 Mart 2024. 13 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  119. ^ "A halting Biden tries to confront Trump at debate but sparks Democratic anxiety about his candidacy". AP News (İngilizce). 27 Haziran 2024. 27 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  120. ^ Prokop, Andrew (28 Haziran 2024). "2 winners and 2 losers from the first Biden-Trump debate". Vox (İngilizce). 28 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  121. ^ Rakich, Aaron Bycoffe, Amina Brown and Nathaniel (27 Haziran 2024). "Who Won The First Biden-Trump Presidential Debate?". FiveThirtyEight (İngilizce). 27 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  122. ^ "New York Times editorial board urges Biden to withdraw from presidential race due to health concerns". www.aa.com.tr. 29 Haziran 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  123. ^ "President Joe Biden drops out of 2024 presidential race". NBC News (İngilizce). 22 Temmuz 2024. 21 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  124. ^ Luscombe, Richard (21 Temmuz 2024). "Biden endorses Kamala Harris for president after dropping out of race". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  125. ^ "After dropping out of race, Biden endorses Kamala Harris for president - UPI.com". UPI (İngilizce). 21 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  126. ^ Wolf, Zachary B. (3 Temmuz 2024). "Analysis: Here's what happened the last time a president chose not to run for a second term | CNN Politics". CNN (İngilizce). 3 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  127. ^ Leach, Anna; Gargan, Ed; Hoog, Niels de; Clarke, Seán; Fischer, Harry; Cousins, Rich; Blight, Garry; Kirk, Ashley; Gutiérrez, Pablo (6 Kasım 2024). "US election 2024 results live: Donald Trump wins presidency, defeating Kamala Harris". The Guardian (İngilizce). ISSN 0261-3077. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  128. ^ "MSN". www.msn.com. 10 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  129. ^ House, The White (9 Kasım 2024). "Statement from Press Secretary Karine Jean-Pierre". The White House (İngilizce). 13 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  130. ^ News, A. B. C. "Trump and Biden both call for smooth transition in historic Oval Office meeting". ABC News (İngilizce). 13 Kasım 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  131. ^ "Inauguration Day 2025: When is it? What will happen? When will Trump become President?". BBC Newsround (İngilizce). 14 Kasım 2024. Erişim tarihi: 17 Kasım 2024. 
  132. ^ Levey, Noam M. (24 Ağustos 2008). "In his home state, Biden is a regular Joe". Los Angeles Times. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020. 
  133. ^ Pride, Mike (1 Aralık 2007). "Biden a smart guy who has lived his family values". Concord Monitor. 3 Aralık 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  134. ^ Biden, Promises to Keep, p. 81
  135. ^ Bumiller, Elisabeth (14 Aralık 2007). "Biden Campaigning With Ease After Hardships". The New York Times. 10 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2020. 
  136. ^ "On Becoming Joe Biden". Morning Edition. NPR. 1 Ağustos 2007. 9 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  137. ^ Cooper, Christopher (20 Ağustos 2008). "Biden's Foreign Policy Background Carries Growing Cachet". The Wall Street Journal. s. A4. 13 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  138. ^ Helsel, Phil (31 Mayıs 2015). "Beau Biden, Son of Vice President Joe Biden, Dies After Battle With Brain Cancer". NBC News. 22 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Aralık 2019. 
  139. ^ Kane, Paul (31 Mayıs 2015). "Family losses frame Vice President Biden's career". The Washington Post. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  140. ^ Evans, Heidi (28 Aralık 2008). "From a blind date to second lady, Jill Biden's coming into her own". Daily News. New York. 4 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  141. ^ Biden, Promises to Keep, p. 113.
  142. ^ Seelye, Katharine Q. (24 Ağustos 2008). "Jill Biden Heads Toward Life in the Spotlight". The New York Times. 10 Aralık 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  143. ^ Dart, Bob (24 Ekim 2008). "Bidens met, forged life together after tragedy". Orlando Sentinel. Cox News Service. 20 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  144. ^ Biden, Promises to Keep, p. 117
  145. ^ Gibson, Ginger (25 Ağustos 2008). "Parishioners not surprised to see Biden at usual Mass". The News Journal. s. A.12. 1 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  146. ^ "Ashley Biden and Howard Krein". The New York Times. 3 Haziran 2012. s. ST15. 1 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
  147. ^ Altman, Lawrence K. (23 Şubat 1998). "The Doctor's World; Subtle Clues Are Often The Only Warnings Of Perilous Aneurysms". The New York Times. 28 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  148. ^ a b c Altman, Lawrence K. (19 Ekim 2008). "Many Holes in Disclosure of Nominees' Health". The New York Times. 25 Şubat 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2020. 
  149. ^ Woodward, Calvin (22 Ağustos 2008). "V.P. candidate profile: Sen. Joe Biden". The Seattle Times. Associated Press. 30 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2020. 
  150. ^ "Biden Resting After Surgery For Second Brain Aneurysm". The New York Times. Associated Press. 4 Mayıs 1988. 5 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Kasım 2020. 
Kitaplar

Dış bağlantılar

değiştir
Siyasi görevi
Önce gelen
Donald Trump 		 
Amerika Birleşik Devletleri başkanı
2021–günümüz 		Sonra gelen
Görevde
Parti siyasi görevi
Önce gelen
Dick Cheney 		 
Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı
2009-2017 		Sonra gelen
Mike Pence
Parti siyasi görevi
Önce gelen
John Edwards 		Amerika Birleşik Devletleri Başkan Yardımcısı Adayı
Demokratik
2008, 2012 		Sonra gelen
Tim Kaine
"https://tr.wiki.x.io/w/index.php?title=Joe_Biden&oldid=34227771" sayfasından alınmıştır