Hint-İskitler
Hint İskitler, M.Ö. 2. yüzyılın ortalarından MS 4. yüzyıla kadar batı ve kuzey Güney Asya'ya (Soğdiana, Baktriya, Sindh, Keşmir, Pencap, Haryana, Uttar Pradeş, Bihar, Racastan, Gucerat ve Maharaştra) doğru göç etmiş bir grup göçebe Saka ve İskit kökenli İrani halktır.
Hint-İskitler | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| y. MÖ 150-MS 400 | |||||||||||||||||
 Hint-İskitlerin Haritası | |||||||||||||||||
| Başkent | Taxila Mathura | ||||||||||||||||
| Yaygın dil(ler) | Sakaca Koini Grekçesi Pali Sanskrit Prakrit (Brahmi alfabesi) | ||||||||||||||||
| Hükûmet | Monarşi | ||||||||||||||||
| Kral | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Tarihî dönem | Antik Çağ | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Yüzölçümü | |||||||||||||||||
| 20 | 2.600.000 km2 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Tarihçe
değiştirGüney Asya'daki ilk Saka kralı, MÖ 1. yüzyılda Gandhara ve İndus Vadisi'nde Saka yönetimi kuran Maues/Moga'dır. Hint-İskitler kuzeybatı Hindistan üzerindeki üstünlüklerini Hint-Grek Krallığı'nı ve diğer yerel krallıkları fethederek genişletmiştir. Halk, Kuşan İmparatorluğu tarafından yenilmiş ve boyun eğdirilmiştir.[1] Buna rağmen Sakalar, Kuzey Satraplıkları ve Batı Satraplıkları'nın oluşturduğu satraplıkları yönetmeye devam etmiştir.[2]
Saka yöneticilerinin gücü, Hint-İskitlerin Satavahana imparatoru Gautamiputra Satakarni tarafından yenilmesinden sonra, 2. yüzyılda azalmaya başladı.[3][4] Kuzeybatı Hint Yarımadası'ndaki Hint-İskit yönetimi, son Batı Satrapı III. Rudrasimha'nın MS 395'te Gupta imparatoru II. Çandragupta tarafından mağlup edilmesiyle sona erdi.[5][6]
Hint Yarımadası'nın kuzey bölgelerinin Orta Asya'dan gelmiş İskit kabileleri tarafından istilası, Hint altkıtası tarihinin yanı sıra yakındaki ülkeler için de önemli bir rol oynamıştır.
Arrian[7] ve Batlamyus'un da dahil olduğu Antik Roma tarihçileri, Sakaların ('Sakai') göçebe insanlar olduğunu söylemiştir.[8] Bununla birlikte, Italo Ronca, Batlamyus'un VI bölümünü inceleyen çalışmasında, “Sakai ülkesi göçebelere aittir, kasabaları yoktur ama ormanlarda ve mağaralarda yaşarlar” bölümünün sahte ve güvenilmez olduğunu belirtmiştir.[9]
Galeri
değiştir-
MÖ 100 yılında Asya, Sakaları ve komşularını gösteriyor -
Hint İskit hükümdar Azes'in gümüş sikkesi -
Gandhara taş paleti, İskitler'in müzik çalmasını tasvir eder. -
!["İskit" askeri, Nagarjunakonda.[10][11]](//up.wiki.x.io/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Nagarjunakonda_Scythian_soldier_Palace_site.jpg/58px-Nagarjunakonda_Scythian_soldier_Palace_site.jpg)
!["İskit" askeri, Nagarjunakonda.[10][11]](/wiki/Dosya:Nagarjunakonda_Scythian_soldier_Palace_site.jpg)
Kaynakça
değiştir- ^ Kharapallana and Vanaspara are known from an inscription discovered in Sarnath, and dated to the 3rd year of Kanishka, in which they were paying allegiance to the Kushanas. Source: "A Catalogue of the Indian Coins in the British Museum. Andhras etc." Rapson, p ciii
- ^ "The titles "Kshatrap" and "Mahakshatrapa" certainly show that the Western Kshatrapas were originally feudatories" in Rapson, "Coins of the British Museum", p.cv
- ^ World history from early times to A D 2000 by B .V. Rao: p.97
- ^ A Brief History of India, by Alain Daniélou p.136
- ^ India in a Globalised World, by Sagarika Dutt p.24
- ^ Ancient India, by Ramesh Chandra Majumdar p. 234
- ^ "Arrian: Anabasis Alexandri: Book VIII (Indica); Section V". Ancient History Sourcebooks. Fordham University. 2 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2019.
- ^ Batlamyus vi, xiii (1932), p. 143.
- ^ Ronca (1971), pp. 39, 102, 108.
- ^ "In Nagarjunakonda Scythian influence is noticed and the cap and coat of a soldier on a pillar may be cited as an example.", in Arşivlenmiş kopya. 16 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2019.
- ^ "A Scythian dvarapala standing wearing his typical draperies, boots and head dress. Distinct ethnic and sartorial characteristics are noteworthy.", in Arşivlenmiş kopya. 15 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Eylül 2019.