Frujin
Fruzhin (Bulgarca: Фружин; Fružin veya Frujin olarak da çevrilebilir; d. 1380'ler - ö. 1460), Osmanlı'nın İkinci Bulgar İmparatorluğu'nu fethetmesine karşı aktif olarak savaşan 15. yüzyıl Bulgar asiliydi. Son Bulgar çarlarından biri olan Tırnovo Çarlığından Ivan Şişman'ın oğlu olan Fruzhin, son Bulgar monarkı II. Konstantin ile birlikte Konstantin ve Frujin İsyanı'nı organize etmişti. Fruzhin, esas olarak Temes ilçesinin hükümdarı olduğu Macaristan Krallığı' bağlıydı.[1]
Konstantinopolis ekümenik patriği II. Joseph, Fruzhin'in gayri meşru bir üvey kardeşi olabilir.
Fruzhin, muhtemelen 1404'te kuzeni II. Konstantin ile birlikte Bulgar topraklarında Osmanlı karşıtı bir isyan başlattı. İsyanın kapsamı ve büyüklüğü ile ilgili çelişkili tarihsel detaylar var olmasına rağmen, Konstantin ve Fruzhin'in Bulgar topraklarının en azından bir kısmı üzerinde yeniden egemenlik kurmayı başardıklarına dair ipuçları vardır. Ancak ayaklanma bastırıldı (muhtemelen 1413 veya 1418'de) ve Fruzhin Macaristan'a döndü.[1]
Fruzhin 1425 yılında Macar ve Eflaklıların Vidin, Oryahovo ve Silistre şehirlerine düzenlediği baskınlara Macar hizmeti altında katıldı. Sigismund, Fruzhin'in verdiği askerlik hizmetini bir unvanla ödüllendirdi, ona Temes İlçesinin yönetimini emanet etti ve Lipova'da kişisel bir mülk verdi. Fruzhin, 1435'te Sigismund'un diplomatı olarak Ragusa Cumhuriyeti'ni (Dubrovnik) ve Arnavut isyanının liderlerini ziyaret etti.[1][2]
1444 yılında III. Władysław'ın Osmanlıları Bulgaristan ve Avrupa'dan yollamak için düzenlediği Varna Haçlı Seferi'ne katıldı. Władysław, Karadeniz'deki Varna Muharebesi'nde öldü ve sefer felaketle sonuçlandı. Daha sonraki tarihsel kayıtlarda Fruzhin'den bahsedilmedi.[1] Fruzhin 1460'ta Braşov'da öldü.
Kaynakça
değiştir- ^ a b c d "Фружин (неизв.-около 1460)". Електронно издание – История на България (Bulgarca). София: Труд, Сирма. 2003. ISBN 954528613X. Kaynak hatası: Geçersiz
<ref>etiketi: "bakalov" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme) - ^ Historia e popullit shqiptar. Botimet Toena. 2002. s. 338. 30 Mayıs 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2012.
