Fasciculus uncinatus
Fasciculus uncinatus, temporal lobda bulunan parahipokampus ve amigdala gibi limbik sistem kısımlarını, orbitofrontal korteks gibi ön lob bölümlerine bağlayan, insan beyninde bulunan, beyaz madde birleştirme traktusudur. Fonksiyonu bilinmese de bazı mental bozukluklarda etkilenmektedir. İnsan beyninde, en son olgunlaşan beyaz madde traktuslarındandır.
Anatomi
değiştirFasciculus uncinatus, temporal lobun anterior kısımlarını, inferior frontal girus ve frontal lobun inferior yüzeylerine bağlayan kanca şeklinde bir akson demetidir. Anterior temporal lob ve amigdalada yukarı doğru çıkar, temporal lobda, eksternal kapsülün arkasında, insular korteksin iç tarafında yukarı doğru kıvrılır ve gyrus orbitalisin arka kısmına kadar devam eder.[1] Hipokampusta kayda değer şekilde hücre gövdesi bulunduğu gözükmemektedir.
Uzunluğu 40–49 mm arasında değişmekle birlikte ortalama 45 mm'dir. Yetişkinlerdeki hacmi 1425.9±138.6 mm³ olup, erkeklerde (1504.3±150.4) kadınlara (1378.5±107.4) göre hafifçe daha büyüktür[2]
Üç bölümden oluşur: ventral veya frontal ekstansiyon, istmus veya insular segment adı verilen bir intermediyat segment ve temporal veya dorsal segment.[3]
Geleneksel olarak limbik sistemin bir parçası olduğu düşünülse de, fasciculus uncinatusun işlevi bilinmemektedir.[2] Fasciculus uncinatusun temporal lobda depolanan nimonik temsillerin frontal lobda etkileşime girmesini ve karar vermede rehberlik etmesini mümkün kıldığı öne sürülmüştür.[4]
Difüzyon MRI taramasından elde edilebilen bir rekonstrüksiyon modeli olan difüzyon tensör görüntüleme, sol tarafta sağdakinden daha büyük bir fraksiyonel anizotropi gösterir. Bu anizotropi ölçüsündeki fark, dil için sol hemisferik özelleşmeyle ilişkilendirilmiştir.[5] Bununla birlikte, üzerinde elektriksel beyin stimülasyonunun kullanılması dili bozmakta başarılı olmaz, bu durum dil ile alakası olmayabileceğini düşündürür, ancak bu bozulmanın gerçekleşememesi sebebinin, alternatif yollarla işlevsel olarak telafi edilmesi olması mümkündür.[6]
Fasciculus uncinatusun bazı öğrenme ve bellek türlerinde bir rolü olduğu görülmektedir. Pek çok denemeyle stimulus-ödül ilişkisinin öğrenildiği tersine öğrenme, daha sonra başlangıçtaki stimulusun artık bir ödülle ilişkilendirilmediği şekilde tersine çevrilir, bu da fasciculus uncinatusun bireysel varyasyonu ile ilişkilidir.[7] Ek olarak, bir adın bir yüzle eşleştirilmesi gibi deneme yanılma yoluyla ilişkilendirmeleri öğrenme yeteneği, fasciculus uncinatusun mikro yapısı ile ilişkilidir.[8] Bu, fasciculus uncinatusa yapılan cerrahi hasarın, isim bilgisini geri çağırmadaki eksikliklerle ilişkili olduğunu gösteren güvenilir bir erken çalışma ile alakalı gözükmektedir.[4]
Gelişimi
değiştirFasciculus uncinatus, majör beyaz lif yolakları arasında 30 yaşına kadar gelişmeye devam eden tek kısım olduğundan, fraksiyonel anizotropi açısından en uzun gelişme süresine sahiptir.[9] Temporal lob epilepsisi ve davranış bozukluğu gibi, bellekteki bilgilerin geri çağrılması, ödül ve değerlendirme muhasebesi ve dürtüsel karar verme ile ilgili temel problemleri olan gelişimsel bozukluklar fasciculus uncinatusun mikroyapısındaki anormalliklerle ilişkilendirilebilir.[10]
Dahası, embriyolojik açıdan hassas görünüyor. Preterm doğmuş olan 12 yaşındaki erkeklerde, sol ön uncinatta fraksiyonel anizotropi ile ölçülen anormallikler Wechsler Ölçekleri ve Peabody Picture Vocabulary Test-Revised puanları ile korelasyon göstermiştir.[11] Sosyo-duygusal yoksunluk çeken 10 yaşındaki çocuklarda, sol uncinate fasikülüs diğer çocuklara kıyasla daha düşük fraksiyonel anizotropi gösterir ve bu onların bilişsel, sosyo-duygusal ve davranışsal zorluklarının altında yatan sebep olabilir.[12]
Klinik önemi
değiştirUncinate fasikülüsün lif demetlerindeki anormallikler, sosyal kaygı,[13] depresyon,[14] ve şizofreni gibi bir dizi nöropsikiyatrik bozukluk ile tutarsız bir şekilde ilişkilendirilmiştir.[15] Daha büyük örneklem grupları ve üstün difüzyon görüntüleme yöntemleri kullanılarak daha fazla araştırma yapılmasına ihtiyaç vardır. Daha tutarlı olan, uncinate fasiküldeki anormallikleri Alzheimer hastalığı, semantik demans ve temporal lob epilepsisine bağlayan bulgulardır.[4]
2009'da bir çalışma, psikopatide bu yolu işaret etti - Psikopati Kontrol Listesi'nde yüksek puanı olan bireyler ve ilişkili şiddet davranışı öyküsü olanların uncinate fasikülünde anormallikler olduğu görülüyordu.[4][16] Bu bulgu, davranış bozukluğu hakkında daha önce belirtilen bulgularla ilişkilidir. Buna ek olarak, klasik bir vaka çalışması ile de ilişkili gözükmekte: Phineas Gage (sol frontal lobuna bir demir parçası saplanan demiryolu işçisi),[17] fasciculus uncinatus dahil olmak üzere ön lob beyaz maddesi zarar görmüştür . Kazadan sonra, kişiliği radikal bir şekilde değişmiş, dürtüsel hale gelmiş, kötü kararlar veren ve sosyal normları ve sözleşmeleri takip edemeyen bir kişi haline gelmiştir.
Ek resimler
değiştir-
Diagram showing principal systems of association fibers in the cerebrum. (Uncinate fasc. visible at lower left, in red.) -
Tractography showing uncinate fasciculus
Kaynakça
değiştir- ^ Kier LE, Staib LH, Davis, LM, Bronen, RA (1 Mayıs 2004). "MR Imaging of the Temporal Stem: Anatomic Dissection Tractography of the Uncinate Fasciculus, Inferior Occipitofrontal Fasciculus, and Meyer's Loop of the Optic Radiation". Am J Neuroradiol. 25 (5). ss. 677-691. 17 Haziran 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Aralık 2007.
- ^ a b Hasan (2009). "Development and aging of the healthy human brain uncinate fasciculus across the lifespan using diffusion tensor tractography". Brain Research. Cilt 1276. ss. 67-76.
- ^ Peltier (2010). "Microsurgical anatomy of the temporal stem: clinical relevance and correlations with diffusion tensor imaging fiber tracking". Journal of Neurosurgery. 112 (5). ss. 1033-8.
- ^ a b c d Von der Heide (2013). "Dissecting the uncinate fascicles: disorders, controversies, and a hypothesis". Brain. 136 (Pt6). ss. 1692-707.
- ^ Rodrigo (2007). "Human subinsular asymmetry studied by diffusion tensor imaging and fiber tracking". American Journal of Neuroradiology. 28 (8). ss. 1526-31. 10 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
- ^ Duffau (2009). "Is the left uncinate fasciculus essential for language? A cerebral stimulation study". Journal of Neurology. 256 (3). ss. 382-9.
- ^ Alm (2015). "Fronto-temporal white matter connectivity predicts reversal learning errors". Frontiers in Human Neuroscience. Cilt 9. s. 343.
- ^ Metoki (2017). "Never forget a name: white matter connectivity predicts person memory". Brain Structure and Function. Cilt 222. ss. 4187-4201.
- ^ Lebel (2008). "Microstructural maturation of the human brain from childhood to adulthood". NeuroImage. 40 (3). ss. 1044-55.
- ^ Olson (2016). "Development of the Uncinate Fasciculus: Implications for Theory and Developmental Disorders". Developmental Cognitive Neuroscience. Cilt 14. ss. 50-61.
- ^ Constable (2008). "Prematurely born children demonstrate white matter microstructural differences at 12 years of age, relative to term control subjects: an investigation of group and gender effects". Pediatrics. 121 (2). ss. 306-16. 11 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
- ^ Eluvathingal (2006). "Abnormal brain connectivity in children after early severe socioemotional deprivation: a diffusion tensor imaging study". Pediatrics. 117 (6). ss. 2093-100. 9 Ekim 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
- ^ Phan (2009). "Preliminary evidence of white matter abnormality in the uncinate fasciculus in generalized social anxiety disorder". Biological Psychiatry. 66 (7). ss. 691-4.
- ^ Taylor (2007). "Structural integrity of the uncinate fasciculus in geriatric depression: Relationship with age of onset". Neuropsychiatr Dis Treat. 3 (5). ss. 669-74.
- ^ Kubicki (2002). "Uncinate fasciculus findings in schizophrenia: a magnetic resonance diffusion tensor imaging study". American Journal of Psychiatry. 159 (5). ss. 813-20. 10 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2020.
- ^ Craig (9 Haziran 2009). "Altered connections on the road to psychopathy". Molecular Psychiatry. 14 (10). ss. 946-53, 907. Diğer özet – The Times.
- ^ Horn (2012). "Mapping Connectivity Damage in the Case of Phineas Gage". PLOS ONE. 7 (5). s. e37454.
Dış bağlantılar
değiştir- Atlas image: n1a5p6 at the University of Michigan Health System - "Dissection of the Left Hemisphere"