Vikipedi

Charles Spearman

İngiliz psikologu

Charles Edward Spearman, FRS[1][4] (10 Eylül 1863 - 17 Eylül 1945), istatistik alanındaki çalışmalarıyla, faktör analizinin öncüsü olarak ve Spearman'ın sıra korelasyon katsayısıyla tanınan bir İngiliz psikologdu. Ayrıca, farklı bilişsel test puanlarının tek bir genel zeka faktörünü yansıttığı teorisi[5] ve g faktörü terimini türetmesi de dahil olmak üzere, insan zekası modelleri üzerinde ufuk açıcı çalışmalar yaptı.[6]

Charles Spearman
DoğumCharles Edward Spearman
10 Eylül 1863(1863-09-10)
London, United Kingdom
Ölüm17 Eylül 1945 (82 yaşında)
London, United Kingdom
EğitimLeipzig Üniversitesi, Almanya
ÖdüllerFellow of the Royal Society[1]
Kariyeri
Çalıştığı kurumlarUniversity College London
Doktora öğrencileriC. E. Beeby[2]
Diğer önemli öğrencileriRaymond Cattell|John C. Raven|David Wechsler
EtkilendikleriFrancis Galton|Wilhelm Wundt
EtkiledikleriAnne Anastasi[3]|Cyril Burt|Hans Eysenck|Arthur Jensen|Philip E. Vernon

Biyografisi

değiştir

Spearman'ın bir psikolog için alışılmadık bir geçmişi vardı. Çocukluğunda akademik kariyer yapma konusunda hırslıydı. Orduya ilk olarak Ağustos 1883'te[7] mühendis subayı olarak katıldı ve 8 Temmuz 1893'te Munster Piyadeleri'nde görev yaparak yüzbaşılığa terfi etti.[8] 15 yıl sonra, 1897'de deneysel psikoloji alanında doktora yapmak üzere istifa etti. Britanya'da psikoloji genellikle felsefenin bir dalı olarak görülüyordu ve Spearman, Leipzig'de Wilhelm Wundt'un yanında okumayı seçti çünkü burası metafizik spekülasyon yerine bilimsel yöntemi kullanan "yeni psikolojinin" merkeziydi. Wundt, çoklu görevleri ve popülaritesi nedeniyle sıklıkla ortalıkta olmadığından, Spearman büyük ölçüde her ikisine de hayran olduğu Felix Krueger ve Wilhelm Wirth ile çalıştı.[7] 1897'de göreve başladı ve bir süre ara verdikten sonra (İkinci Boer savaşı sırasında orduya geri çağrıldı ve Şubat 1900'den itibaren Adjutant General Yardımcısı olarak görev yaptı ) 1906'da diplomasını aldı. Zekanın faktör analizi üzerine ufuk açıcı makalesini zaten yayınlamıştı (1904). Spearman , University College London'daki görevinden ayrıldığında Spearman'ın yerine geçmesini ayarlayan psikolog William McDougall ile tanıştı ve onu etkiledi. Spearman, 1931'de emekli olana kadar Üniversite Koleji'nde kaldı. Başlangıçta Reader'dı ve küçük psikolojik laboratuvarın başkanıydı. 1911'de Zihin ve Mantık Felsefesi alanında Grote profesörlüğüne terfi etti. 1928'de ayrı bir Psikoloji Bölümü kurulduğunda unvanı Psikoloji Profesörü olarak değiştirildi.

Spearman 1924'te Kraliyet Cemiyeti'ne seçildiğinde[1] alıntı şöyleydi:

Dr. Spearman deneysel psikoloji alanında birçok araştırma yapmıştır. Yayınlanmış birçok makalesi geniş bir alanı kapsamaktadır, ancak özellikle matematiksel yöntemlerin insan zihninin analizine uygulanmasındaki öncü çalışması ve bu alandaki orijinal korelasyon çalışmaları ile öne çıkmaktadır. Pek çok öğrencinin araştırma çalışmalarına ilham vermiş ve onları yönetmiştir.

Bu başarıların en önemlisi, insan zekasındaki genel faktörün keşfi[5] ve daha sonra "g" teorisini[9] geliştirmesi ve yetenek üzerine ampirik çalışmanın senteziydi.[10]

Spearman, Francis Galton'un çalışmalarından güçlü bir şekilde etkilendi. Galton, psikolojide öncü çalışmalar yaptı ve Spearman'ın kullandığı ana istatistiksel araç olan korelasyonu geliştirdi.

İstatistikte Spearman, geleneksel Pearson korelasyonunun parametrik olmayan bir versiyonu olan sıralama korelasyonunu (1904) ve hem zayıflama için yaygın olarak kullanılan düzeltmeyi (1907) hem de bir 'faktör analizinin' en eski versiyonunu (Lovie & Lovie) geliştirdi. 1996, s. 81).[4] İstatistiksel çalışması Üniversite Koleji'ndeki meslektaşı Karl Pearson tarafından takdir edilmedi ve aralarında uzun bir çekişmeyi başlattı.

Spearman'in bu çalışması kendisine istatistik alanında geniş bir yer bulurken günümüzde bu çalışması yapay zeka da dahil pek çok veri bilimi ve makine öğrenmesi projesinde kullanılmaktadır.[11] Her ne kadar Spearman kendi zamanında en çok istatistiksel çalışmalarıyla tanınsa da, bu çalışmayı psikolojinin temel yasalarına yönelik arayışının ikincil bir parçası olarak görüyordu ve şimdi her ikisiyle de aynı şekilde tanınıyor.

Charles Spearman her zaman çalışmalarının psikiyatride uygulanması konusunda ısrar etti ve Maudsley'de Kraliyet Mediko-Psikoloji Derneği'ne verdiği konferansta da bunu teşvik etti. Öğrencileri ve meslektaşları tarafından bu doğrultuda bazı çalışmalar yapılmış olsa da, psikiyatrinin bir aracı olarak faktör analizinin gelişimi onun amaçladığından farklı bir yol izledi. Ne olursa olsun, psikiyatriye dolaylı katkıları dikkate değerdi.[12]

Spearman'ın hayatı Londra şehrinde hem başladı hem de burada sona erdi. Üç kızı ve bir oğlu vardı ve 1941'in başlarında Girit'te öldü.[1]

Zeka teorisi

değiştir

Carnegie sponsorluğundaki Uluslararası Sınav Araştırma Toplantıları sırasında Spearman'ın g hakkındaki görüşlerinin (ve ayrıca Godfrey Thomson ve Edward Thorndike'nin görüşlerinin) bir kaydı yapıldı.[13]

Spearman burada bulgularının ve g teorisinin kısa bir özetini veriyor:

"G nedir" sorulduğunda, terimlerin anlamları ile şeyler hakkındaki gerçekler arasındaki farkı ayırt etmek gereklidir. G, istatistiksel işlemlerden türetilen belirli bir miktarı temsil eder. Belirli koşullar altında bir kişinin zihinsel bir testteki skoru, her testte her zaman aynı olan bir faktöre ve diğer faktörün ise testten teste değişen bir faktöre ayrılabilir; ilki genel faktör veya G olarak adlandırılırken, diğeri özgül faktör olarak adlandırılır. İşte G terimi tam olarak budur, bir skor faktörü ve başka bir şey değil. Ancak bu anlam, terimi iyi tanımlanmış yapmak için yeterlidir, böylece temel şey bilimsel araştırmaya uygun hale gelir; bu skor faktörü veya G faktörü hakkında gerçekleri bulmaya devam edebiliriz. G faktörünün, diğer özgül faktöre göre hangi tür zihinsel işlemlerde baskın bir rol oynadığını tespit edebiliriz. Ve bu keşif, G'nin mantık yürütme veya Latin öğrenme gibi işlemlerde baskın olduğunu, diğer bir tonda bir tonun diğerinden ayırt edilmesi gibi işlemlerde ise çok küçük bir rol oynadığını göstermektedir. . . G, ilişkilerin algılanmasını gerektiren performansa bağlı olarak baskınlaşmaya eğilimlidir veya bir durumda görülen ilişkilerin başka bir duruma aktarılmasını gerektirir. . . . Kanıtları tartıştıktan sonra, birçoğumuz bu G'nin bazı türdeki zihinsel enerjiyi ölçtüğü görünüşte olduğunu söylerdik. Ancak ilk olarak, böyle bir öneri gereksiz tartışmalara yol açmaya müsaittir. Bunun önüne geçilebilir, daha dikkatli bir şekilde G'nin bir enerjiyi ölçüyormuş gibi davrandığını söyleyerek. İkinci olarak ise, enerji kavramını "güç" kavramına dönüştürme iyi bir neden gibi görünüyor (ki bu, elbette enerjinin veya işin zamanla bölünmesidir). Bu şekilde, zihin gücü hakkında at gücü hakkında konuşur gibi konuşabilirsiniz. . . . . . G, normal olaylar seyrinde doğuştan belirlenir; bir kişi onu daha yüksek bir derecede sahip olacak şekilde eğitilmiş olamaz, tıpkı daha uzun boylu olacak şekilde eğitilmiş olamayacağı gibi. (ss. 156-157).

Ayrıca Spearman'ın önerdiği gibi özel zeka olan başka bir ortak faktör daha vardı. Özel zeka aynı testlerde yüksek başarı elde eden bireylere yönelikti. Ancak daha sonra Spearman, g veya s faktörünün sonucu olmayan korelasyonlara özel olan grup faktörünü tanıttı. Fikirleri 1938'de psikolog Louis L. Thurstone tarafından kağıt üzerinde eleştirildi ve Thurstone, kendi deneylerinin zekanın yedi ana kategoriyi oluşturduğunu gösterdiğini savundu: sayısal, akıl yürütme, mekansal, algısal, hafıza, sözel akıcılık ve sözlü anlama. Thurstone sonuçta yetenek ölçümleri arasında genel bir faktörün olduğu konusunda Spearman'la aynı fikirdeydi. Daha sonra Raymond Cattell (1963) de Spearman tarafından teorileştirilen genel yetenek kavramını destekledi ancak ileri yaşlardaki gelişimleriyle ayırt edilen iki yetenek biçimini vurguladı: akışkan ve kristalize zeka.[14]

Zaman ilerledikçe Spearman, g'nin psikolojik açıdan tek bir yetenek olmadığını, normalde birbirine yakın çalışan iki farklı yetenekten oluştuğunu giderek daha fazla savundu. Bunlara "eğitici" yetenek ve "üretici" yetenek adını verdi. İkinci terim Latince "educere" kökünden gelir; bu "uzatmak" anlamına da gelir ve dolayısıyla kafa karışıklığından anlam çıkarma becerisine atıfta bulunur. Bu farklı yetenekleri "keskin zıtlıkları, her yerde bulunan işbirlikleri ve genetik bağlantıları içinde" anlamanın, "bireysel farklılıklar ve hatta bilişin kendisi" üzerine yapılan araştırmalar için "bilgeliğin başlangıcı" olacağını iddia etti.[10]

Spearman'ın g'nin geniş bir test dizisinden ortaya çıkan bir şey olduğunu, yani tek bir testle mükemmel bir şekilde ölçülmediğini iddia etmesine rağmen, g-teorisi, yeteneğin çoğunun tek bir faktörde yakalanabileceğini öne sürüyordu ve onun önerisi Bu genel faktörün altında yatan "ilişkiler ve korelasyonlar eğitimi", bu genel yeteneği test etme arayışına yol açtı. Raven'ın Aşamalı Matrisleri bunlardan biri olarak kabul edilebilir, ancak Raven'ın kendisi testlerinin "zeka" testleri olarak görülmemesi gerektiğini açıkça ifade etmiştir.

Spearman, "yetenek"teki bireysel farklılıkların çoğunu açıkladığını tutarlı bir şekilde savunurken ("okullarda yeri olmayan" testlerle ölçülen), Spearman şunu da kabul etti: "Her normal erkek, kadın ve çocuk... bir konuda dahidir... Geriye ne olduğunu keşfetmek kalıyor..." Bu deha alanlarını tespit etmenin, "mevcut kullanımda mevcut test prosedürlerinden herhangi birinden" çok farklı prosedürler gerektirdiğini düşünüyordu, ancak bunların "büyük ilerleme" sağlayabileceğini düşünüyordu.[15]

Spearman, g'nin yeterince geniş herhangi bir bilişsel ölçüm kümesinde tespit edilebilmesine rağmen, g'nin ortaya çıktığı testlerin "okullarda yeri olmadığını" çünkü bu testlerin öğretmenleri, öğrencileri, ebeveynleri ve aileleri "yönlendirdiğini" hissetti. Politikacıların dikkatini, kelimenin Latince kökünün de ima ettiği gibi, bir öğrencinin sahip olabileceği yeteneklerin "ortaya çıkarılması" ile ilgili olması gereken eğitim işinden çekmesi gerekiyor.[kaynak belirtilmeli]

Britannica Ansiklopedisi'nin 14. baskısındaki "Genel ve özel yetenekler" bölümünde görüşlerinin bir özetini sundu.[16]

Spearman'ın modeli etkiliydi ama aynı zamanda Godfrey Thomson gibi başkaları tarafından da eleştirildi.[17] Özellikle psikolojik bir g'den biyolojik bir g'ye, yani üniter bir biyolojik mekanizmaya veya mekanizmalara geçiş, aktif bir araştırma konusu olarak kaldı.

Faktor analizi

değiştir

Faktör analizi, birden fazla ilişkili ölçüm arasındaki ilişkileri bulmak için kullanılan istatistiksel bir testtir ve Spearman, bunun geliştirilmesinde açık bir rol oynamıştır. Spearman faktör analizi terimini icat etti ve bunu bilişsel performansın çoklu ölçümlerini analiz etmede yaygın olarak kullandı. Spearman'ın yeteneğin orijinal genel ve özel faktör modellerini öne sürmesine yol açan faktör analitik verileriydi.[18] Spearman, matematiksel prosedürleri psikolojik olgulara uyguladı ve analizinin sonucunu, modern psikolojiyi büyük ölçüde etkileyen bir teoriye dönüştürdü.[19] Faktör analizi ve onun modern ilişkileri doğrulayıcı faktör analizi ve yapısal eşitlik modellemesi, modern davranış araştırmalarının çoğunun temelini oluşturur.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d Thomson (1947). "Charles Spearman. 1863-1945". Obituary Notices of Fellows of the Royal Society. 5 (15): 373-385. doi:10.1098/rsbm.1947.0006. 
  2. ^ New Zealand Ministry for Culture and Heritage Te Manatu Taonga. "Beeby, Clarence Edward". teara.govt.nz (İngilizce). 27 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2022. 
  3. ^ "Anne Anastasi". Human Intelligence. 28 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ağustos 2015. 
  4. ^ a b Lovie (1996). "Charles Edward Spearman, F.R.S. (1863-1945)". Notes and Records of the Royal Society. 50: 75-88. doi:10.1098/rsnr.1996.0007. 
  5. ^ a b Spearman (1904). ""General Intelligence," Objectively Determined and Measured". The American Journal of Psychology. 15 (2): 201-292. doi:10.2307/1412107. 
  6. ^ "Spearman, Charles Edward". Encyclopedia of Statistics in Behavioral Science. 2005. doi:10.1002/0470013192.bsa634. ISBN 0470860804. 
  7. ^ a b Thomson, Godfrey (1947). "Charles Spearman". The Royal Society. ss. 373-385. 
  8. ^ Hart's Army list, 1901
  9. ^ Ogden (1925). "The Nature of 'Intelligence' and the Principles of Cognition, 1923". The American Journal of Psychology. 36 (1): 140-145. doi:10.2307/1413513. 1 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  10. ^ a b Spearman, Charles B. (2005). The Abilities of Man: Their Nature and Measurement. The Blackburn Press. ISBN 1-932846-10-7. 
  11. ^ Öznitelik Mühendisliği (PDF). Aralık, 2017, Şadi Evren ŞEKER, v. 4, is. 4. s. 16-21. 4 Aralık 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  12. ^ "The Lancet" A Chair of Anatomy. October 1945. p. 440
  13. ^ Deary (2008). ""A conversation between Charles Spearman, Godfrey Thomson, and Edward L. Thorndike: The International Examinations Inquiry Meetings 1931-1938": Correction to Deary, Lawn, and Bartholomew (2008)" (PDF). History of Psychology. 11 (3): 163. doi:10.1037/1093-4510.11.3.163. 6 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  14. ^ Edward Roy; Bernstein, Douglas A.; Penner, Louis A. (2007). Psychology. Boston: Houghton Mifflin. ISBN 978-0-618-87407-1.  Yazar eksik |soyadı1= (yardım)
  15. ^ Spearman (1925). "Some Issues in the Theory of "g" (including the Law of Diminishing Returns)". Nature. 116 (2916): 436-439. doi:10.1038/116436a0. 
  16. ^ Charles Spearman (1930). Encyclopaedia Britannica (İngilizce). ss. 45-47. 
  17. ^ "Williams, R. H., Zimmerman, D. W., Zumbo, B. D. & Ross, D. (2003). Charles Spearman: British Behavioral Scientist. Human Nature Review. 3: 114–118". 26 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ağustos 2023. 
  18. ^ Spearman, C. (1950). Human Ability, Macmillan, London.
  19. ^ "The Chair of Anatomy". The Lancet. 246 (6371): 440. October 1945. doi:10.1016/S0140-6736(45)91700-4. 

Daha Fazla Bilgi için

değiştir

Dış bağlantılar

değiştir
"https://tr.wiki.x.io/w/index.php?title=Charles_Spearman&oldid=32814230" sayfasından alınmıştır