Cadı kültü hipotezi

Cadı kültü hipotezi, Erken Modern dönemin cadı mahkemelerinin, Avrupa'nın Hristiyanlaşmasından sağ kurtulmuş olan Hristiyanlık öncesi, bir pagan dini bastırma girişimi olduğunu öne süren, günümüzde kabul görmeyen bir teoridir. Savunucularına göre, cadı kültünde, Hristiyanlar tarafından zulmedilen ve Şeytan olarak atıfta bulunulan boynuzlu bereket, yer altı, av ve avcı tanrısının etrafında cadıların Şabatı'nda dönülerek ibadet ediliyordu.

Francisco de Goya Witches Sabbat (1789) adlı eserinde, Şeytan'ı iki yanında Şeytani cadılarla çevrili olarak tasvir eder. Cadı kültü hipotezi, bu tür hikâyelerin boynuzlu bir tanrıya saygı duyan gerçek hayattaki bir pagan kültüne dayandığını belirtir.

Bibliyografya

değiştir