Atalardan kalma günah
Atadan kalma günah veya nesilden nesile lanet, bireylerin atalarının günahının cezasını miras aldıkları doktrinidir.[1][2] Öncelikle Akdeniz kökenli dinlerde bir kavram olarak yer almaktadır; Kitâb-ı Mukaddes'de nesilden nesile geçen günaha Çıkış 20:5'te atıfta bulunulmaktadır.[3][4]
Martin West, atalardan gelen lanet ile kalıtsal suçluluk, ceza, sıkıntı veya genetik bozulma arasında bir ayrım yapmaktadır. [5]
Arkaplan
değiştirKavrama dair en detaylı tartışma Proklos'un Atina'daki Neoplatonik Akademi öğrencileri için bir propaedeutik el kitabı olan De decem dubitationibus circa Providentiam adlı eserinde bulunur. Proclus, kavramın kutsal bir geçmişe sahip olduğunu açıkça ortaya koyar ve görünürdeki paradoksu anlamlandırmak, antik Yunan dininin bir savunması olarak sunulmaktadır. Ana nokta, bir şehrin ya da ailenin, herhangi bir insan hayatından daha kutsal olan tek bir canlı varlık(animal unum, zoion hen) şeklinde görülmesi gerektiğidir. [6]
Atadan kalma günah doktrini benzer şekilde Celsus tarafından Hristiyanlığa karşı bir polemik olan True Doctrine adlı eserinde antik Yunan dininde çok eski bir gelenek olarak sunulmuştur. Celsus'un "Apollo'nun ya da Zeus'un bir rahibine" atfettiği " tanrıların değirmenleri çocukların çocukları ve onlardan sonra doğanlar için bile yavaş işlemektedir" sözü aktarılmaktadır. [6] Toplu cezalandırma şeklindeki ilahi adalet fikri İbranice İncil'de de yaygındır; örneğin Mısır'daki On Bela, Şekem'in yok edilmesi ve en önemlisi de Yahvilikten uzaklaştıkları için İsrailoğullarına tekrar tekrar verilen cezalandırmalardır. [7]
Şüpheci görüşler
değiştirModern şüpheciler, aile lanetleri de dahil olmak üzere herhangi bir türden lanetin bazıları bunlara hararetle inansa bile var olduğunu bile reddetmektedirler.[8][9][10]
Modern Batı'nın kişisel bireyselliğe ve bireysel başarıya yönelik tutumları, kalıtsal günah kavramlarıyla her zaman pek uyuşmamaktadır.[11] Psikologlar ve filozoflar, " ilk günah " metaforlarını kullanmak yerine, sürekli insani başarısızlıkları insan doğasının bir parçası olarak tasvir etme eğilimindedirler.[12]
Tarihsel örnekler
değiştirNathaniel Hawthorne, iki atası John Hathorne ve babası William'ın eylemleri nedeniyle ailesinin lanetlendiğini hissediyordu. William Hathorne, Kuveykırlara acımasızca zulmetmekle ün kazanmış bir yargıçtı ve 1662'de Ann Coleman'ın halk önünde kırbaçlanmasını emretmişti. John Hathorne, Salem cadı mahkemelerinde önde gelen yargıçlarından biri olmuştur. Yaptıklarından pişmanlık duyduğu bilinmemektedir. Nathaniel Hawthorne'un suçluluk duygusu o kadar büyüktü ki, Hathorne olan soyadını Hawthorne olarak yeniden yazmıştı.[13]
Ünlü örnekler
değiştir
- Alcmaeonidae'nin laneti
- Braganzalıların Laneti (Portekiz Kralı IV. John'dan Louis Philip'e )
- Tippecanoe'nin Laneti ; tam olarak bir aile laneti değil, çünkü mesleki mirasla ilgili, genetik değil ama anılmayı hak ediyor
- Kennedy laneti (Joseph P. Kennedy Jr.'dan Maeve Kennedy McKean'a )
- Dangbar Ailesi
- Von Erich ailesi
- "Ejderhanın Laneti" olarak da bilinen Bruce Lee ailesi (Bruce Lee ve Brandon Lee )
- Grimaldi Hanesi'nin Monako Kayası'nı fethetmeleri nedeniyle lanetlendiği söyleniyor, ancak nasıl lanetlendiklerine dair hikayeler farklılık gösteriyor.
Kurguda aile lanetleri
değiştirShakespeare'in Romeo ve Juliet'inde ölmek üzereyken Mercutio ölüm döşeğindeyken, hem Capulet'leri hem de Montague'leri sorumlu tutarak "Her iki ailenin de başına bela" der. Oyun ilerledikçe bu sözlerin kehanet olduğu kanıtlanır.[15]
The House of the Seven Gables'da bir aile laneti vardır.[16]
Arthur Conan Doyle'un Baskervillerin Köpeği adlı eserinde Baskerville ailesinin efsanevi bir aile lanetine sahip olduğu düşünülüyordu; dev bir kara tazı, "... iğrenç bir şey, büyük, kara bir canavar, bir tazı şeklindeydi, ancak ölümlü gözlerin üzerinde durduğu tüm tazılardan daha büyüktü." [17][18]
2007 yapımı Güney Kore yapımı psikolojik-doğaüstü gerilim korku filmi Arkanızdaki Biri'de Ga-In (Yoon-Jin-seo) adlı genç bir kadın, ailelerinin ve arkadaşlarının birbirlerini katlettiğini ve birbirlerine saldırdığını görmekte ve çevresindekilerin ondan kurtulmasına neden olan açıklanamaz bir lanet tarafından takip edildiğini fark etmektedir. Tüm bunlara rağmen, ürkütücü bir öğrenci tarafından sürekli olarak ailesine, dostlarına ve hatta kendisine asla güvenmemesi gerektiği hatırlatılır. Ga-In, kendisine saldırmaya teşebbüs edenlerin halüsinasyonlarını görür ve ardından kan dökülmesinin şiddetleneceği konusunda onu uyaran korkunç bir varlığın rahatsız edici görüntüsünü görür. Film Amerika'da Voices adıyla yeniden gösterime girmiştir.[19]
Ayrıca bakınız
değiştirKaynakça
değiştir- ^ Smith, Chuck (17 Şubat 2014). "Generational Sin?" (İngilizce). Calvary Chapel. 17 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2021.
- ^ John Piper (3 Kasım 2015). "Can My Life Be Plagued by Generational Sins, Hexes, or Curses?" (İngilizce). Desiring God. 21 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2021.
- ^ Johnson, Selena (2006). The Sin of Racism: How to be Set Free (İngilizce). Hamilton Books. s. 104. ISBN 978-0-7618-3509-7.
- ^ Ghent, Rick; Childerston, Jim (1994). Purity & Passion (İngilizce). Moody Press. s. 100. ISBN 978-0-8024-7130-7.
- ^ West 1999.
- ^ a b Gagné 2013.
- ^ Krašovec 1999.
- ^ "Why Do People Believe in Curses?". September 2019. 11 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ "Why do people believe in curses?". 30 Ağustos 2019. 12 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ Mariani, Mike (19 Kasım 2015). "Science Is Proving That Tragic Curses Are Real". 15 Ocak 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^
Kahler, Erich (1956). Man The Measure: A New Approach To History. New York: Routledge (2019 tarihinde yayınlandı). ISBN 9780429709340. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021.
The recurring theme of the great Greek tragedians [...] is ancestral sin [...]. Man is caught between the inescapable tribal duties and the dawning awareness of free, individual morality. And with this the great theme of Greek man is given; it was carried further by Greek philosophy – the struggle for assertion of human individuality [...].
- ^
Compare:
Boyce, James (23 Temmuz 2014). Born Bad: Original Sin and the Making of the Western World. Melbourne: Black Inc. (2014 tarihinde yayınlandı). ISBN 9781922231642. Erişim tarihi: 4 Haziran 2021.
No theologian, from the sixth century to the present day, would say that there is evil in created human nature; that would be a slight on a loving God.
- ^ Brooks, Rebecca Beatrice (15 Eylül 2011). "The Life of Nathaniel Hawthorne". 31 Mayıs 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ Carroll, Robert (19 Aralık 2013). "Kennedy curse". skepdic.com. 17 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Haziran 2020.
- ^ "Why Does Mercutio Say "A Plague O' Both Your Houses"?". 4 Ağustos 2015. 4 Temmuz 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ Smiley, Jane (13 Mayıs 2006). "A house divided". TheGuardian.com. 12 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ "The Hound of the Baskervilles". 15 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ "The Hound of the Baskervilles Sir Arthur Conan DOYLE (1859–1930)". 15 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.
- ^ Barton, Steve (26 Mart 2009). "Voices (2009)". 15 Aralık 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2024.