Asparajin
Asparajin (Asn, N) proteinleri oluşturan 20 aminoasitten biridir. Yan zincirinde karboksamit grubu içerir. Polar özelliktedir, ancak fizyolojik pH'da yüksüzdür. L-Asparajin, merkezi sinir sisteminin dengesinin korunması için gereklidir. Aşırı sinir ve asabiyet oluşumunu engeller, teskin edici özelliği vardır.
| |
| Adlandırmalar | |
|---|---|
Asparajin L-Asparajin (sol) D-Asparajin (sağ) | |
| Tanımlayıcılar | |
3D model (JSmol)
|
|
| ChemSpider | |
| ECHA InfoCard | 100.019.565 |
| EC Numarası |
|
PubChem CID
|
|
CompTox Bilgi Panosu (EPA)
|
|
| |
| |
| Özellikler | |
| Molekül formülü | C4H8N2O3 |
| Molekül kütlesi | 132,12 g·mol−1 |
| Görünüm | Katı, rengsiz |
| Erime noktası | 234–236 °C |
| Çözünürlük (su içinde) | Suda kötü çözülür:(22 g·l−120 °C'ta, Monohydrat, (L-Asparagin)) |
| Tehlikeler | |
| Güvenlik bilgi formu (SDS) | ICSC 1507 |
| Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
| |
| Bilgi kutusu kaynakları | |
Diğer birçok amino asitte olduğu gibi bu amino asitinde hem L- hem de D- isomeri vardır. Aber aktiv olan diğer bir deyişle doğada var olan isomeri L Asparajin'dir. Bu yazıda ya da bilimsel makalelerde Asparajin L- ya da D olarak hiçbir ön ek almayarak sadece Asparajin diye bahsedilmişse, burada bahsi geçen L- Asparajin'dir.
Bulunduğu besinler
değiştir
L-Asparajin baklagillerin fidanlarında ve kuşkonmaz bitkisinde rastlanmaktadır. Kuşkonmaz bitkisinin çorbalarda kullanılan türünün latince ismi olan Asparagus officinalis bakıldığında Asparajin'in adını bu bitkiden aldığı kolayca anlaşılır. Bunun dışında patates, sığır eti, yumurta, mandıra gibi besinlerde de bulunmaktadır.
Özellikleri
değiştir19. yüzyılın sonlarında yapılan araştırmalr sonucunda iki izomeriden bir olan D-Asparajin tatlı bir tadı olduğu ve buna karşılık L-Asparajin'in ise acı bir tadı olduğu ortaya konulmuştur.[1][2][3][4][5]
Kaynakça
değiştir- ^ Piutti, MA: Sur une nouvelle espèce d'asparagine. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 134-7.
- ^ Pasteur, L: Observations de M. Pasteur, relatives à la Communication de M. Piutti. In: Comptes rendus. 103, 1886, S. 138.
- ^ Ohloff G: Chemistry of odor stimuli. In: Experientia. 42, Nr. 3, März 1986, S. 271–279.
- ^ Hans-Dieter Belitz, Werner Grosch, Peter Schieberle: Lehrbuch der Lebensmittelchemie. 5. Auflage, Springer Verlag, 2001. ISBN 3-540-41096-1, S. 33. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.
- ^ Gerhard G. Habermehl, Peter E. Hammann u. a.: Naturstoffchemie. 3. Auflage, Springer, 2008, ISBN 3-540-73732-4, S. 252. eingeschränkte Vorschau in der Google-Buchsuche.