1957 Formula 1 sezonu

Formula 1 sezonu

1957 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1956 Sonraki: 1958
PilotlarPistlerYarışlar

1957 Formula 1 sezonu, FIA'nın düzenlediği Formula 1 şampiyonasının on birinci sezonuydu. 13 Ocak - 8 Eylül 1957 tarihleri arasında sekiz yarıştan oluşan yedinci şampiyona düzenlendi. Sezon içinde şampiyona dışı dokuz yarış daha yapıldı.

Juan Manuel Fangio Maserati ile beşinci ve son Sürücüler şampiyonluğunu kazandı.

Maserati adına yarışan Juan Manuel Fangio, üst üste dördüncü şampiyonluğunu elde etti. Toplamda beşinci şampiyonluğunu elde eden Fangio'nun elde ettiği bu rekor, 2003'te Michael Schumacher tarafından kırıldı. Özellikle sezonun ikinci yarısında Stirling Moss, Fangio ile mücadele etti. Ancak Moss, üst üste üçüncü kez şampiyona ikincisi oldu.[1]

Şampiyona dahilinde yapılan Indy 500 yarışı hariç tüm yarışlar, kendi motorunu üreten takımlar tarafından kazanıldı. Benzer bir durum daha sonra 2006'da tekrarlandı.

Üç pilot farklı serilerde yarıştığı sırada hayatlarını kaybetti. Ferrari pilotu Eugenio Castellotti, 14 Mart'ta Modena'da takımın yeni şasisini test ederken bir kaza geçirdi. Maserati pilotu Jean Behra'ya ait tur rekorunu geliştirmeye çalışırken şikana çarptı ve araçtan fırladı. Kafatasında oluşan kırık nedeniyle kazadan hemen sonra hayatını kaybetti.[2] 12 Mayıs'ta bir başka Ferrari pilotu Alfonso de Portago o yıl yapılan Mille Miglia yarışında mücadele ettiği sırada lastiğinin patlaması nedeniyle spin attı ve seyircilerin arasına girdi. Kaza nedeniyle kendisiyle birlikte kokpitte olan diğer sürücü ve dokuz seyirci hayatını kaybetti.[3][4][5] Herbert MacKay-Fraser, BRM ile Fransa Grand Prix'de ilk yarışına çıkmıştı ancak o da bir hafta sonra Reims-Gueux pistinde yapılan bir spor araba yarışında vefat etti.[6]

Takımlar ve sürücüler

değiştir

1957 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı. Sadece Indianapolis 500'e katılanlar yer almamaktadır.

Takım Üretici Şasi Motor Lastik Sürücü Yarışlar
  Officine Alfieri Maserati Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6
Maserati 250F1 2.5 V12
P   Juan Manuel Fangio 1–2,
4–8
  Stirling Moss 1
  Jean Behra 1, 4–8
  Carlos Menditeguy 1–2,
4–5
  Giorgio Scarlatti 2, 6–8
  Harry Schell 2, 4–8
  Hans Herrmann 2
  Scuderia Ferrari Ferrari 801 Ferrari DS50 2.5 V8 E
P
  Peter Collins 1–2,
4–6, 8
  Luigi Musso 1, 4–8
  Eugenio Castellotti 1
  Mike Hawthorn 1–2,
4–6, 8
  Wolfgang von Trips 1–2, 8
  Cesare Perdisa 1
  Alfonso de Portago 1
  José Froilán González 1
  Maurice Trintignant 2, 4–5
  Scuderia Centro Sud Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P   Harry Schell 1
  Jo Bonnier 1, 7–8
  Masten Gregory 2, 6–8
  André Simon 2
  Hans Herrmann 6
Ferrari 500 Ferrari 625 2.5 L4   Alejandro de Tomaso 1
  Luigi Piotti Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P   Luigi Piotti 1–2, 7–8
  Owen Racing Organisation BRM P25 BRM P25 2.5 L4 D   Ron Flockhart 2, 4
  Roy Salvadori 2
  Herbert MacKay-Fraser 4
  Jack Fairman 5
  Les Leston 5
  Connaught Engineering Connaught-Alta B Alta GP 2.5 L4 D   Stuart Lewis-Evans 2
  Ivor Bueb 2
  Cooper Car Company Cooper-Climax T43 Climax FPF 2.0 L4 A
D
  Jack Brabham 2, 4, 7
  Les Leston 2
  Mike MacDowel 4
  Roy Salvadori 5, 7
T43 Climax FPF 1.5 L4 D   Roy Salvadori 6
  Vandervell Products Vanwall VW 5 Vanwall 254 2.5 L4 P   Stirling Moss 2, 5–8
  Tony Brooks 2, 5–8
  Stuart Lewis-Evans 4–8
  Roy Salvadori 4
  H.H. Gould Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D   Horace Gould 2, 4–8
  Jo Bonnier Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P   Jo Bonnier 5
  Gilby Engineering Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D   Ivor Bueb 5
  R.R.C. Walker Racing Team Cooper-Climax T43 Climax FPF 2.0 L4 D   Jack Brabham 5
T43 Climax FPF 1.5 L4 D   Jack Brabham 6
  Bob Gerard Cooper-Bristol T44 Bristol BS2 2.2 L6 D   Bob Gerard 5
  Bruce Halford Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 D   Bruce Halford 6–8
  Dr Ing F. Porsche KG Porsche RS550 Porsche 547/3 1.5 F4 ?   Umberto Maglioli 6
  Edgar Barth 6
  Ridgeway Management Cooper-Climax T43
T41
Climax FPF 1.5 L4
Climax FWB 1.5 L4
D   Tony Marsh 6
  Paul England 6
  Ecurie Maarsbergen Porsche RS550 Porsche 547/3 1.5 F4 D   Carel Godin de Beaufort 6
  J.B. Naylor Cooper-Climax T43 Climax FPF 1.5 L4 D   Brian Naylor 6
  Dick Gibson Cooper-Climax T43 Climax FPF 1.5 L4 D   Dick Gibson 6
  Francesco Godia Sales Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P   Paco Godia 6–8
  Ottorino Volonterio Maserati 250F Maserati 250F1 2.5 L6 P   Ottorino Volonterio 8
  André Simon 8
  • Pembe arka planlılar Almanya Grand Prix'sine katılan F2 pilotlarını göstermektedir.

Takım ve sürücü değişiklikleri

değiştir
  • Son şampiyon Fangio, sezon başında 1953'te yarıştığı Maserati'ye geri döndü.
  • 1956 Britanya Grand Prix'ye kendi şasisiyle katılan BRM, bu sezon üç yarışa katıldı. Takım bir sonraki sezon tam zamanlı olarak Formula 1'de yer alacaktı.
  • Gordini 1956 sezonu ile birlikte Formula 1'den çekildi. Robert Manzon gibi sürücüleri takımla birkaç sene daha birlikte çalışsalar da F1'den doğal olarak ayrılmış oldu.
  • Ferrari, 1955'teki pilotlarından Mike Hawthorn'ı takıma geri getirdi.

Sezon ortası değişiklikleri

değiştir
No. Grand Prix Pist Tarih
1 Arjantin Grand Prix   Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires 13 Ocak
2 Monako Grand Prix   Circuit de Monaco, Monte Carlo 19 Mayıs
3 Indianapolis 500   Indianapolis Motor Speedway, Speedway 30 Mayıs[a]
4 Fransa Grand Prix   Rouen-Les-Essarts, Orival 7 Temmuz
5 Britanya Grand Prix   Aintree Motor Racing Circuit, Merseyside 20 Temmuz
6 Almanya Grand Prix   Nürburgring, Nürburg 4 Ağustos
7 Pescara Grand Prix   Pescara Pisti, Pescara 18 Ağustos
8 İtalya Grand Prix   Autodromo Nazionale di Monza, Monza 8 Eylül

Takvim değişiklikleri

değiştir

Şampiyona raporu

değiştir

Son şampiyon Fangio, sezon başında geçen sezon da olduğu gibi takım değiştirme kararı alarak Maserati'ye geçti. Ayrıldığı takım olan Ferrari, Peter Collins, Eugenio Castellotti ve Mike Hawthorn ile bu sezon yarış galibiyeti alamadı. Castellotti ve Alfonso de Portago, şampiyona dışında yarışlarda geçirdikleri kazalar sonucu hayatını kaybetti.

Maserati'de yerini Fangio'ya bırakan Stirling Moss ise Vanwall'e geçti. Moss ve Fangio, bu sezonki Indy 500 yarışı tüm yarışları kazanacaktı. Bu yedi yarışın dördünü Fangio, kalan üçünü ise Moss kazanmıştı. Fangio, yaptığı pit stop ile liderden yaklaşık bir dakika geriye düştüğü Nürburgring'de sondan bir tur önce Collins ve Hawthorn'ı geçerek zafere ulaştı.

Sezon sonunda Fangio, Formula 1'den ayrıldığını açıkladı. Ayrıca Maserati de ekonomik sorunlar nedeniyle Formula 1'den çekildi. Öte yandan bu sezon, aynı aracı paylaşan sürücülere puanların paylaştırıldığı son sezon oldu.

 
Maserati adına yarışan Juan Manuel Fangio,46 yıl 41 günlükken kariyerinin beşinci ve son Sürücüler Şampiyonluğunu kazandı.

İlk yarış: Arjantin

değiştir

Sezonun ilk yarışı Ocak ayında Arjantin'in başkenti Buenos Aires'te yapıldı. Stirling Moss yarışa pol pozisyonundan başladı. Yarışın başında Jean Behra liderliğe yükseldi. Moss, gaz pedalında yaşadığı bir sorun nedeniyle pozisyonunu kaybetti ve ilk turun sonunda pite girdi. Moss pitteyken Castellotti liderliğe yükseldi ancak sonrasında Behra'ya geçildi. Yükselmeye çalışan Collins de debriyaj sorunu nedeniyle pite girdi. Böylece Behra ilk sıraya yerleşti ancak Fangio daha sonra rakibini geçerek zirveye çıktı. Castelotti, üçüncü sıradayken spin atarak yerini Hawthorn'a bıraktı. Ancak hem Hawthorn hem de Musso bir süre sonra debriyaj arızası nedeniyle yarışı bırakmak zorunda kaldı. Castellotti ön tarafta Maserati pilotlarını zorlayan tek pilot olarak kalsa da, bitime 24 tur kala bir lastiği yerinden çıkınca yarıştan çekildi. Böylece Menditeguy ve Schell sırayla üçüncü ve dördüncü sıraya çıkarken, Maserati de sezona ilk dört sırayı alarak başlamıştı. Fangio, 4. Arjantin Grand Prix galibiyetini elde ederken, ikincilik ise Behra'ya gidiyordu.

Bu yarış Castellotti'nin son Formula 1 yarışı olacaktı. Castellotti, Modena'da Ferrari ile yaptığı test sırasında hayatını kaybetti. Siraküza'da şampiyona dışı yapılan yarışı Collins, Pau'da yapılan yarışı ise Behra kazanıyordu. Pau'daki yarışla aynı gün Goodwood pistinde yapılan Glover Trophy'i ise Stuart Lewis-Evans kazandı. Altı gün sonraki Napoli yarışını ise Collins kazandı. Ferrari'nin İspanyol pilotu de Portago, Mille Miglia yarışında mücadele ettiği sırada geçirdiği kazayla hayatını kaybetti.

İkinci yarış: Monako

değiştir

Arjantin'deki ilk yarıştan dört ay sonra sezonun ikinci yarışı Monako'da yapıldı. Moss, Maserati'den Vanwall'e geçiyordu. Yeni takımının aracı Colin Chapman tarafından tasarlanırken, finansal destek sağlayan isim ise Britanyalı sanayici Tony Vandervell oluyordu. Fangio pol pozisyonunu alsa da ilk virajda Moss liderliğe yükseliyordu. İkinci turda Collins Fangio'yu geçiyor, iki tur sonra ise Moss pist dışına çıkarak kaza yapıyordu. Collins kazadan kaçınmak isterken duvara çarptı. Fangio kazadan kurtulurken Hawthorn ise önünde sert fren yapan Brooks'a çarptı. Brooks temastan sonra yarışa devam etse de Fangio'nun beş saniye arkasına düştü. Von Trips üçüncü, Menditeguy dördüncü ve Schell bu sırada beşinci sıradaydı. Menditeguy lastik değiştirmek için erken bir pit stop yapınca Schell dördüncülüğe çıksa da, süspansiyon arızası nedeniyle yarış dışı kalıyordu. Brabham, arkasındaki Trintignant ile mücadele ediyordu, ancak Trintignant tekleme sorunu nedeniyle durmak zorunda kalınca geriye düştü. Yarış dışı kalan pilotlar nedeniyle Brabham üçüncülüğe yükselse de yakıt pompası arızası nedeniyle aracını finişe kadar itmek zorunda kaldı. Fangio, Brooks, Masten Gregory, Lewis-Evans ve Trintignant'ın önünde yarışı kazanırken Brabham ise altıncı bitiriyordu.

Dördüncü yarış: Fransa

değiştir

Indy 500 yarışı sezonun üçüncü yarışıydı ancak yarış Formula 1 kurallarına göre koşulmadığı için Formula 1 pilotları yarışa katılmadı. Aynı şekilde, Indy 500 katılımcıları da Formula 1 yarışlarına katılmayacaktı. 2 ve 16 Haziran'da yapılması planlanan Belçika ve Hollanda yarışları, Mısır'da ortaya çıkan ve bu ülkeleri de etkileyen Süveyş Krizi nedeniyle iptal edildi. Böylece Monako ve Fransa'daki Rouen-Les-Essarts sokak pistindeki yapılması planlanan yarışlar arasında altı haftalık bir boşluk oluştu.

Antrenmanlarda Fangio en hızlı isim olurken en ön çizgide kendisini Behra ve Musso takip ediyordu. Arkalarında Schell ve Collins, üçüncü çizgide ise Salvadori, Hawthorn ve Trintignant vardı. Startta Behra liderliğe yükseldi ancak sonra Musso'ya geçildi. Fangio üçüncüyken kendisini Collins ve Schell takip ediyordu. Arkalarında ise hızlı bir kalkış yapan McKay-Fraser vardı. Fangio ikinci turda Behra'yı geçerek ikinciliğe, dördüncü turda ise Musso'yu geçerek liderliğe yükseldi. BRM'de Flockhart'ın yüksek hızda yaptığı kaza nedeniyle aracında hasar oluşsa da Flockhart yaralanmadı. Collins Behra'yı geçmeye çalışırken, sıralama ön tarafta değişmeden bitime kadar devam etti. Böylece Fangio yarışı Musso ve Collins'in önünde kazanıyordu. Behra Hawthorn'ın arkasına düşerken Lancia-Ferrari da böylece 2, 3 ve 4. sıraları alıyordu. McKay-Fraser'ın yarışı ise şanzıman sorunu nedeniyle erken bitmişti. Bu yarış Amerikalı pilotun son yarışı oluyordu. Zira Reims cadde pistinde yapılan ve Musso'nun Lancia-Ferrari ile galibiyete ulaştığı bir Formula 2 yarışında hayatını kaybedecekti.

Beşinci yarış: Britanya

değiştir

Britanya Grand Prix'si bu sezon Silverstone yerine Liverpool şehrindeki Aintree pistinde yapıldı. At yarışı pistinin ortasında yer alan pistte yapılacak yarışa, önceki Fransa Grand Prix'sini kaçıran Vanwall pilotları da katıldı. Startta Behra liderliğe yükselirken Moss kendisini takip ediyordu. Britanyalı pilot turun sonunda liderliğe yükseldi. Brooks üçüncü, Hawthorn dördüncü ve Collins beşinciydi. İlk beşte dört Britanyalı varken, arkalarında ise Schell, Musso ve Fangio vardı. Moss, aracından gelen sesler nedeniyle pite girerken liderliği Behra'ya bıraktı. Brooks aracını Moss'a vermek için pite çağrıldı. Böylece Hawthown ikincilikte kalırken arkasında ise Lewis-Evans ve Collins arkasındaydı. Moss ise beşinciliğe çıktı. Fangio ve Collins gibi pilotlar mekanik arızalarla yarış dışı kaldı. Moss Lewis-Evans'a yaklaşıyordu ancak 69. turda Behra'nın debriyajında yaşanan sorunun ardından, piste saçılan parçaların üstünden geçen Hawthorn'ın lastiği patladı. Lewis-Evans liderliğe yükselse de Moss hemen onu geçti. Vanwall pilotları ilk iki sırayı almaya yaklaşırken Lewis-Evans gaz pedalında yaşadığı sorun nedeniyle yedinciliğe geriledi. Moss yarışı kazanırken ilk kez Britanyalı bir araç da galibiyet almış oldu. Musso ikinci olurken, Hawthorn ise üçüncü oldu.

Şampiyona dışı Caen Grand Prix, Fransa'nın Caen şehrinde yapılırken, kazanan BRM ile Behra oldu.

Altıncı yarış: Almanya

değiştir

Nürburgring'te ilk defa bazı Formula 2 araçları da gridde yer aldı. Porsche ve Cooper-Climax gibi araçlar da pistin uzunluğu nedeniyle yarışma fırsatı buldu. Pol pozisyonu Fangio'ya giderken kendisini takip eden isimler ise Hawthorn, Behra ve Collins oldu. Arkalarında ise Brooks, Schell ve Moss vardı. Startta Hawthorn ve Collins liderlik mücadelesine girerken Fangio ve Behra da arkalarındaydı. Üçüncü turda Fangio Collins'i geçip liderliği de aldı. Collins sonrasında Hawthorn'ı geçerek Fangio'yu takip etmeye başladı. Yarışın ortalarında 1 dakikayı aşan bir pit stop yapan Fangio, Lancia-Ferrari'lerin arkasına düşmüştü. Ancak mücadeleye devam eden Fangio, tur rekorunu 10 kere kırarken Collins ve Hawthorn'ı da sondan bir önceki turda geçti. Böylece hem yarışı hem de beşinci Dünya Şampiyonluğunu kazandı.

Yedinci yarış: Pescara

değiştir

Belçika ve Hollanda yarışlarının iptali nedeniyle FIA, Pescara'da 1924'ten beri yapılan Coppa Acerbo Pescara Grand Prix'sini ilk defa Dünya Şampiyonası yarışı olarak düzenledi. Yarış 1930'larda Mercedes, Auto Union ve Alfa Romeo'nun Grand Prix'leri olarak düzenlenmiş ve 1950'lerde şampiyona dışı yarış olarak takvimde yer almıştı. 25 kilometrelik uzunluğuyla bir Formula 1 yarışı için kullanılan en uzun pist olmuştu. Antrenmanlar kısıtlanmıştı, Enzo Ferrari ise Mike Hawthorn ve Peter Collins için araç göndermeme kararı almıştı. Bunun bir sebebi Fangio'nun şampiyonluğunu ilan etmesi, diğer sebebi ise İtalyan hükümetinin de Portago'nun Mille Miglia'da hayatını kaybettiği kazadan sonra yol yarışlarını yasaklamaya yönelik hareketlerini protesto etmesi idi. Luigi Musso ise Ferrari'yi kendisine bir araç vererek yarışa bağımsız olarak katılmasına ikna etmişti.

Fangio sıralamalarda ilk sırayı alırken Moss ise Vanwall ile ikinci, Musso ise üçüncü oldu. İkinci çizgide Maserati pilotları Behra ve Schell, üçüncü çizgide ise Brooks, Gregory ve Lewis-Evans vardı.

Sıcak havada koşulan yarışta Musso startta liderliği ele geçirdi. Horace Gould pistten henüz çıkamayan bir mekanikere çarptı. Vanwall'in mücadelesi Brooks'un ilk turda mekanik arıza nedeniyle yarış dışı kalması üzerine zora girdi. Moss ikinci turda Musso'yu geçerek liderliğe yükseldi, ancak sonrasında ikili yakın mücadeleye devam etti. Fangio ise üçüncüydü. Sıcak hava nedeniyle birkaç pilot yarışa veda etti. Lewis-Evans lastik sorunları nedeniyle neredeyse bir tur geri düşerken Behra ise motor arızası yaşadı. 10. turda Musso'nun motoru iflas ederken, Fangio da piste sızan yağ nedeniyle spin attı ve bir lastiğine zarar verdi. Fangio yarışa geri döndüğünde Moss'a yetişemedi. Moss, Fangio'nun önünde yarışı kazanırken Schell ise üçüncü oldu. Gregory dördüncü olurken, beşinciliği Maserati pilotu Giorgio Scarlatti'den alan Lewis-Evans aldı. Coppa Acerbo bundan sonra bir daha Formula 1 yarışı için kullanılmazken, 1961'de son kez bir spor araç yarışına ev sahipliği yaptı.

Sekizinci yarış: İtalya

değiştir

Monza'daki İtalya Grand Prix, pistin geçen sene İtalyan üreticilere sorun çıkaran yanal eğimli kısmı kullanılmadan pistin yol kısmında yapıldı. Bu pist günümüzde yarışların yapıldığı piste çok benzerken, yalnızca şikanları yoktu. Ferrari, Pescara'da yapılan boykottan sonra tekrar piste dönmüştü. Pistteki mücadele Lancia-Ferrari, Maserati ve Vanwall arasındaydı. Vanwall'den Lewis-Evans polü alırken Moss ve Brooks arkasındaki pilotlardı. Fangio dördüncü olurken, takım arkadaşları Behra ve Schell ikinci çizgiyi Collins ile paylaşıyordu. Üçüncü çizgide ise von Trips ile birlikte Musso, Hawthorn ve Gregory vardı.

Vanwall pilotları önde yarışa başlarken, Behra ilk turda ikinciliğe yükseldi. Fangio arkasındaki araçları yakından takip ederken liderlik mücadelesi Moss ve Behra arasında geçti. Yedinci turda Fangio liderliği ele geçirse de sonrasında Moss, Brooks ve Lewis-Evans'a geçildi. 20. turda Brooks sıkışan gaz pedalı nedeniyle zaman kaybetti. Lewis-Evans da yaşadığı sorun nedeniyle pite girdi. Böylece Moss liderlikte kalırken arkasında Fangio ve Behra kalsa da, Behra yeni lastikler için pite girince üçüncülüğe Schell yükseldi. Ancak Schell'in aracındaki yağ sızıntısı nedeniyle üçüncülük Collins'e geçti. Collins'in de motor arızası yaşaması Hawthorn üçüncülüğe yükseltse de, yakıt borusundaki problem son turlarda altıncılığa gerilemesine, üçüncülüğün ise von Trips'te kalmasına neden oldu.

Sezon sonu

değiştir

İtalya'dan sonra üç şampiyona dışı yarış daha yapıldı ve hepsini Behra kazandı. Silverstone, Modena ve Ain-Diab pistlerinde yapılan yarışları Behra kazanırken, şampiyona kapsamında yapılan yarışlarda ise Indy 500 haricinde kazananlar Fangio ve Moss oluyordu. Moss Britanya'da Brooks'un aracını alsa da, pist üstünde finiş çizgisine getiren kendisi olduğu için kazanan da kendisi oluyordu.

Sonuçlar ve sıralamalar

değiştir

Grand Prix

değiştir
No. Grand Prix Pol pozisyonu En hızlı tur Kazanan pilot Kazanan üretici Rapor
1 Arjantin Grand Prix   Stirling Moss   Stirling Moss   Juan Manuel Fangio   Maserati Rapor
2 Monako Grand Prix   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Maserati Rapor
3 Indianapolis 500   Pat O'Connor   Jim Rathmann   Sam Hanks   Epperly-Offenhauser Rapor
4 Fransa Grand Prix   Juan Manuel Fangio   Luigi Musso   Juan Manuel Fangio   Maserati Rapor
5 Britanya Grand Prix   Stirling Moss   Stirling Moss   Tony Brooks   Vanwall Rapor
  Stirling Moss
6 Almanya Grand Prix   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Juan Manuel Fangio   Maserati Rapor
7 Pescara Grand Prix   Juan Manuel Fangio   Stirling Moss   Stirling Moss   Vanwall Rapor
8 İtalya Grand Prix   Stuart Lewis-Evans   Tony Brooks   Stirling Moss   Vanwall Rapor

Bütün yarışlar Formula 1 araçlarıyla koşuldu, yalnızca Indy 500 yarışı USAC araçlarıyla USAC şampiyonası için yapıldı. Devam eden Süveyş Krizi nedeniyle, krizden etkilenen Belçika, Hollanda ve İspanya'da yapılması planlanan yarışlar bu ülkelerdeki petrol fiyatlarında yaşanan artışlar nedeniyle iptal edildi.[7]

Puanlama Sistemi

değiştir

Yarışı ilk beşte tamamlayan pilotlara puan verildi. Bitiş pozisyonuna veya sınıflandırmaya bakılmaksızın en hızlı turu atanlara da ek bir puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi beş sonuç dahil edildi. Formula 2 araçlarıyla mücadele eden sürücülere puan verilmedi. Paylaşımlı sürüşlerde, yarışı bitiren aracı kullanan pilotun "yeterli mesafe" kat etmemesi hariç puan alabilecek bir pozisyonda bitiren her sürücüye puanı bölünerek verildi. Birden fazla sürücünün aynı en hızlı tur zamanını belirlemesi durumunda, en hızlı tur puanı sürücüler arasında eşit olarak paylaştırılır. Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon  1.   2.   3.   4.   5.  EHT
Puan 8 6 4 3 2 1
Kaynak:[8]
Sıra Sürücü ARJ
 
MON
 
500
 
FRA
 
BRİ
 
ALM
 
PES
 
İTA
 
Puan
1   Juan Manuel Fangio 1 1PE 1P YD 1PE 2P (2) 40 (46)
2   Stirling Moss 8PE YD 1PE† / YD† 5 1E 1 25
3   Luigi Musso YD 2E 2 4 YD 8 16
4   Mike Hawthorn YD YD† / YD 4 3 2 6 13
5   Tony Brooks 2 1† / YD† 9 YD 7E 11
6   Masten Gregory 3 8 4 4 10
7   Harry Schell 4 YD† / YD 5 YD 7 3 5† / YD 10
8   Sam Hanks 1 8
9   Peter Collins 6† / YD YD 3 YD / 4†‡ 3 YD 8
10   Jim Rathmann 2E 7
11   Jean Behra 2 6 YD 6 YD YD 6
12   Stuart Lewis-Evans 4 YD 7 YD 5 YDP 5
13   Maurice Trintignant 5 YD 4† 5
14   Wolfgang von Trips 6† YD† 3 4
15   Carlos Menditeguy 3 YD YD YD 4
16   Jimmy Bryan 3 4
17   Paul Russo 4 3
18   Roy Salvadori DNQ YD 5 YD1 YD 2
19   Andy Linden 5 2
20   Giorgio Scarlatti YD† 10 6 5† 1
21   Alfonso de Portago 5† 1
22   José Froilán González 5† 1
  Jack Brabham 6 7† / YD YD YD1 7 0
  Johnny Boyd 6 0
  Bob Gerard 6 0
  Cesare Perdisa 6† 0
  Jo Bonnier 7 YD YD YD 0
  Marshall Teague 7 0
  Mike MacDowel 7† 0
  Ivor Bueb YD 8 0
  Pat O'Connor 8P 0
  Paco Godia YD YD 9 0
  Alejandro de Tomaso 9 0
  Bob Veith 9 0
  Luigi Piotti 10 DNQ YD YD 0
  Horace Gould YD YD DNS YD YD 10 0
  Gene Hartley 10 0
  Bruce Halford 11 YD YD 0
  Jack Turner 11 0
  Ottorino Volonterio 11† 0
  André Simon DNQ 11† 0
  Johnny Thomson 12 0
  Bob Christie 13 0
  Chuck Weyant 14 0
  Tony Bettenhausen 15 0
  Johnnie Parsons 16 0
  Don Freeland 17 0
  Ron Flockhart YD YD 0
  Hans Herrmann DNQ YD 0
  Les Leston DNQ YD 0
  Eugenio Castellotti YD 0
  Jimmy Reece YD 0
  Don Edmunds YD 0
  Johnnie Tolan YD 0
  Al Herman YD 0
  Fred Agabashian YD 0
  Eddie Sachs YD 0
  Mike Magill YD 0
  Eddie Johnson YD 0
  Bill Cheesbourg YD 0
  Al Keller YD 0
  Jimmy Daywalt YD 0
  Ed Elisian YD 0
  Rodger Ward YD 0
  Troy Ruttman YD 0
  Eddie Russo YD 0
  Elmer George YD 0
  Herbert MacKay-Fraser YD 0
  Jack Fairman YD 0
Formula 2 aracıyla mücadele ettikleri için Formula 1 puanlamasına dahil edilmeyenler
  Edgar Barth 12
  Brian Naylor 13
  Carel Godin de Beaufort 14
  Tony Marsh 15
  Umberto Maglioli YD
  Paul England YD
  Dick Gibson YD
Sıra Sürücü ARJ
 
MON
 
500
 
FRA
 
BRİ
 
ALM
 
PES
 
İTA
 
Puan
Renk Sonuç
Altın Birinci
Gümüş İkinci
Bronz Üçüncü
Yeşil Puanla bitirdi
Mavi Puansız bitirdi
Mor Yarış Dışı (YD)
Kırmızı Sıralama zamanı yok (DNQ)
Siyah Diskalifiye (Dis.)
Beyaz Başlamadı (DNS)
Boş Katılmadı (DNA)
Yaralandı (INJ)
Kabul edilmedi (EX)
Çekildi (WD)
İşaret Anlamı
E En hızlı tur
P Pol pozisyonu
Yarışın %90'ını tamamlamış
pilotlar, yarışı tamamlamış
olarak kabul edilir.
altsimge
sayısı
Sprint sıralamadaki
puan alma derecesi
  • Eğik yazılanlar en hızlı turları gösterir (1 puan verilir - birden fazla pilot en hızlı turu kaydederse puan eşit paylaştırılır)
  • Kalın yazılanlar pol pozisyonunu gösterir
  • † işareti aynı aracı birden fazla sürücünün paylaştığını gösterir
  • ‡ işareti puan almak için yeterince mesafe kat edilmediğini gösterir
  • Şampiyonada yalnızca en iyi beş sonuç sayılır. Parantezsiz numaralar şampiyona puanlarını; parantez içindekiler ise toplam puanı gösterir.
  • 1 – Formula 2 aracı kullandığı için Formula 1 puanı alamaz

Şampiyona dışı yarışlar

değiştir

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona kapsamına dahil edilmedi:

No Tarih Yarış adı Pist Kazanan pilot Takımı Rapor
1 7 Nisan 1957   VII Gran Premio di Siracusa Siraküza   Peter Collins   Lancia-Ferrari Rapor
2 22 Nisan 1957   XVII Pau Grand Prix Pau   Jean Behra   Maserati Rapor
3 22 Nisan 1957   V Glover Trophy Goodwood   Stuart Lewis-Evans   Connaught-Alta Rapor
4 28 Nisan 1957   X Gran Premio di Napoli Posillipo   Peter Collins   Lancia-Ferrari Rapor
5 14 Temmuz 1957   II Grand Prix de Reims Reims   Luigi Musso   Lancia-Ferrari Rapor
6 28 Temmuz 1957   V Grand Prix de Caen Caen   Jean Behra   BRM Rapor
7 14 Eylül 1957   IX BRDC International Trophy Silverstone   Jean Behra   BRM Rapor
8 22 Eylül 1957   V Gran Premio di Modena Modena   Jean Behra   Maserati Rapor
9 27 Ekim 1957   VI Grand Prix de Maroc Ain-Diab   Jean Behra   Maserati Rapor
  1. ^ Indianapolis 500, 1957 AAA sezonu kapsamında sayıldı ve Indy yarışı olarak yapıldı, Formula 1 kurallarına göre düzenlenmedi.

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "1957 Driver Standings". Formula1.com. 17 Temmuz 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2024. 
  2. ^ a b Castellotti, Ace Italian Driver, Killed Testing New Racing Car, The New York Times, March 15, 1957, Page 29
  3. ^ a b Forix 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Erişim tarihi: 24 Ekim 2012)
  4. ^ a b "Alfonso Antonio Vicente Eduardo Angel Blas Francisco de Borja Cabeza de Vaca y Leighton, marchese di Portago". 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Haziran 2013. 
  5. ^ a b Rospigliosi, William (20 Mayıs 1957). "Horror in Italy". Sports Illustrated. 6 (20). Chicago. ss. 12-15. 3 Şubat 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Şubat 2024. Marquis Alfonso de Portago dies in a holocaust which probably spells the end of the Mille Miglia, greatest of all the open-road auto races. 
  6. ^ "Herbert Mackay Fraser". oldracingcars.com. 25 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Eylül 2021. 
  7. ^ a b "Grand Prix Cancelled". Autosport. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2016. 
  8. ^ "World Championship points systems". 8W. Forix. 18 Ocak 2019. 24 Eylül 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2020. 

Dış bağlantılar

değiştir